Na całym świecie obserwuje się znaczny wzrost liczby zaburzeń snu wśród dzieci i młodzieży

W niedawnym badaniu opublikowanym w Psychiatria translacyjnaNaukowcy ocenili ogólnoświatową częstość występowania zaburzeń snu u dzieci i młodzieży podczas pandemii choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19) poprzez systematyczny przegląd literatury i metaanalizę.

Pobyt: Częstość występowania zaburzeń snu u dzieci i młodzieży w czasie pandemii Covid-19: metaanaliza i przegląd systematyczny badań epidemiologicznych. Źródło obrazu: fizkes/Shutterstock.com

tło

Covid-19, który w marcu 2020 r. ogłoszono pandemią, spowodował ponad 230 milionów przypadków i cztery miliony zgonów do września 2020 r. Jego wpływ wykracza poza zdrowie fizyczne, szczególnie wpływając na zdrowie psychiczne, szczególnie dzieci i nastolatków.

Blokady i dystans społeczny doprowadziły do ​​wzrostu lęku, zespołu stresu pourazowego (PTSD), depresji i zaburzeń snu wśród młodych ludzi. Badania pokazują, że częstość występowania depresji i lęku wśród młodych ludzi w czasie pandemii wynosiła odpowiednio około 25,2% i 20,5%.

Częstość występowania zaburzeń snu wynikających ze stresu i zakłóconych zajęć waha się od 35,7% do 54%. Odkrycia te podkreślają pilną potrzebę kompleksowej analizy i dalszych badań nad trwałym wpływem pandemii na zdrowie psychiczne i wzorce snu młodych ludzi.

O badaniu

Metaanaliza dotycząca częstości występowania zaburzeń snu u dzieci i dorosłych podczas pandemii COVID-19 była zgodna z wytycznymi Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses (PRISMA). Został zarejestrowany w Międzynarodowej platformie zarejestrowanego przeglądu systematycznego i protokołu metaanalizy (INPLASY).

Badacze niezależnie przeszukali główne międzynarodowe i chińskie bazy danych, w tym Web of Science, China National Knowledge Infrastructure (CNKI), PubMed, PsycINFO i WANFANG, od ich powstania do 27 grudnia 2022 r. Wyszukiwane hasła obejmowały różne kombinacje związane z zaburzeniami snu i COVID-19. 19 . -19.

Kryteria włączenia zostały sformułowane w oparciu o podejście uczestników: interwencja: kontrola: wyniki: projekt badania (PICOS), skupiające się na dzieciach i młodzieży, bez konkretnych interwencji ani kontroli, oraz biorąc pod uwagę badania, które dostarczyły danych dotyczących częstości występowania zaburzeń snu podczas pandemii.

Projekty badań obejmowały ankiety epidemiologiczne, zarówno przekrojowe, jak i wyjściowe dane z badań kohortowych. Nie było ograniczeń co do stosowanych miar zaburzeń snu, a w przypadku wielokrotnych publikacji z tego samego zbioru danych wybierano publikację o największej liczebności próby.

W celu selekcji badań i ekstrakcji danych ci sami badacze niezależnie sprawdzili tytuły i streszczenia, a następnie dokonali przeglądu pełnotekstowego pod kątem kwalifikowalności. Listy referencyjne odpowiednich przeglądów zostały również ręcznie sprawdzone pod kątem dodatkowych badań.

Rozbieżności wyjaśniono w drodze rozmów z trzecim badaczem. Ekstrakcji danych dokonano przy użyciu ustandaryzowanego formularza, obejmującego takie szczegóły, jak autor, rok publikacji, kraj, czas przeprowadzenia badania, projekt badania, metoda pobierania próbek, średni wiek, całkowita wielkość próby i mężczyźni oraz skala oceny zaburzeń snu.

Jakość badania oceniano za pomocą 8-elementowego narzędzia do badań epidemiologicznych, uzyskując punktację od 0 do 8. Badania wysokiej jakości oceniano na poziomie 7–8, umiarkowanej na poziomie 4–6, a niskiej jakości na poziomie 0–3. Spory dotyczące oceny jakości zostały rozwiązane w drodze dyskusji.

Do analizy statystycznej wykorzystano oprogramowanie R Comprehensive Meta-Analytics (CMA) w wersji 2.0.

Ze względu na zróżnicowaną charakterystykę badania, do obliczenia łącznej częstości występowania zaburzeń snu zastosowano model efektów losowych z 95% przedziałami ufności (CI). Heterogeniczność oceniano za pomocą I² Statystyka z I² >50% wskazuje na dużą niejednorodność.

W analizach podgrup i metaregresji zbadano łagodzący wpływ zmiennych kategorycznych i ciągłych na wyniki. W analizach wrażliwości zidentyfikowano badania odstające, a błąd publikacji oceniono za pomocą wykresów lejkowych i testów Begga, przy czym wartość p <0,05 wskazuje na istotność statystyczną.

Wyniki

Wyniki metaanalizy, która obejmowała 57 artykułów obejmujących 206 601 uczestników, dostarczyły ważnych spostrzeżeń na temat zaburzeń snu wśród dzieci i młodzieży podczas pandemii Covid-19.

Badania te obejmowały różne próby, od 28 do 42 077 uczestników, a średni wiek uczestników wahał się od 6,78 do 17,4 lat. Oceny jakości badania obejmowały zakres ocen od 3 do 7, z których większość była średniej jakości.

Łączna częstość występowania zaburzeń snu wyniosła 34% (95% przedział ufności: 28–41%, I).² = 100%, τ² = 0,071). Odkrycie to jest szczególnie ważne, ponieważ wskazuje na znaczne zaburzenia snu wśród młodych ludzi w czasie pandemii.

Analiza wrażliwości wykazała, że ​​nie było żadnych zdalnych badań, które znacząco zmieniłyby tę częstość występowania. Ponadto analiza błędu systematycznego publikacji, w tym wykresu lejkowego i testu Begga, nie wykazała żadnych znaczących błędów w raportowaniu częstości występowania zaburzeń snu.

Analizy podgrup i metaregresji rzucają światło na różne czynniki wpływające na zaburzenia snu. Warto zauważyć, że częstość występowania zaburzeń snu zgłaszanych przez rodziców była znacznie większa niż przypadków zgłaszanych przez rodziców.

Badania przeprowadzone w Azji i Europie wykazały wyższą częstość występowania niż w innych regionach. Co ciekawe, dzieci wykazały większą częstość występowania zaburzeń snu niż młodzież lub grupy mieszane.

Czynniki takie jak średni wiek, ocena jakości badania i odsetek mężczyzn wykazały negatywne powiązania z częstością występowania zaburzeń snu, podczas gdy czas trwania badania wykazał związek pozytywny.

Wyniki te wskazują na niższą częstość występowania niż w niektórych poprzednich metaanalizach, które wykazały częstość występowania sięgającą 54% i 44%. Należy jednak wziąć pod uwagę specyfikę każdego badania, w tym włączenie do niektórych badań dzieci z zaburzeniami neurobehawioralnymi i skupienie się na zaburzeniach snu, a nie na zaburzeniach snu w innych.

Co więcej, obecne ustalenia wskazują na częstsze występowanie zaburzeń snu wśród nastolatków i całej populacji w Chinach w porównaniu z danymi sprzed pandemii.

Badanie wykazało również, że zaburzenia snu zgłaszane przez rodziców były częstsze niż zaburzenia zgłaszane przez samych rodziców.

Ta rozbieżność może wynikać z większego wyczucia rodziców na objawy i obiektywne zaburzenia snu ich dzieci, zwłaszcza podczas pandemii i izolacji domowej.

Ponadto stwierdzono, że młodsze dzieci są bardziej narażone na zaburzenia snu w porównaniu z okresem przed pandemią, prawdopodobnie ze względu na ich większą potrzebę przebywania na świeżym powietrzu i zajęć towarzyskich, które zostały ograniczone podczas pandemii.

Kontrastuje to z wcześniejszymi ustaleniami i podkreśla wyjątkowy wpływ pandemii na różne grupy wiekowe.