Adidas wszedł w historyczny spór między Marokiem a Algierią o projekt nowej koszulki

Marokańczycy szybko wykorzystali media społecznościowe, by oskarżyć Adidasa o przywłaszczenie kulturowe ich nowo zaprojektowanej przedmeczowej algierskiej koszulki piłkarskiej.

Zestaw treningowy grupy kulturowej na nadchodzący sezon reprezentacji Algierii w piłce nożnej zawiera wielokolorową koszulkę z geometrycznym wzorem.

Niemiecka marka odzieży sportowej powiedziała, że ​​zainspirowała się historycznym Ksar El Mechouar w Tlemcen w północno-zachodniej Algierii i oparła projekt na płytkach zellige, które otaczają wewnętrzny pałac.

Podczas gdy wielu Algierczyków jest podekscytowanych uruchomieniem grupy jeszcze w tym miesiącu, reakcja wielu Marokańczyków w pobliżu w mediach społecznościowych była krytyczna.

Nawet prawnik Mourad El Jaouati wystosował ostrzeżenie prawne do Adidasa w imieniu marokańskiego Ministerstwa Kultury, żądając usunięcia koszulki w ciągu dwóch tygodni.

W poście na Facebooku pan El-Gawati powiedział, że była to „próba kradzieży pewnego rodzaju marokańskiego dziedzictwa kulturowego i wykorzystania go poza kontekstem”.

Czy naprawdę chodzi o koszulę?

Pytanie, czy adidas jest kulturowo odpowiedni dla tego zestawu treningowego?

Krótka odpowiedź brzmi: nie.

Ksar El Mechouar w Tlemcen w Algierii został zbudowany w XIII wieku na początku dynastii Zayanidów.

W zachodnim świecie islamskim – znanym również jako Maghreb, co odnosi się do krajów w północno-zachodniej Afryce – kafelkowanie zellige jest najbardziej tradycyjną formą architektury.

Najstarsze fragmenty zellij znaleziono w Tunezji w XI wieku. Następnie udał się na zachód na Półwysep Iberyjski i ukształtował styl architektoniczny w Hiszpanii pod panowaniem imperium andaluzyjskiego.

W XIV wieku stał się powszechnym stylem w całym regionie Maghrebu.

Oznacza to, że Maroko i Algieria mają wspólną historię i tożsamość, która sięga setek lat przed tymi krajami i że w ogóle istniało kafelkowanie.

Jeśli nie chodzi o architekturę, skąd bierze się wrogość?

Utrzymują się napięcia postkolonialne

To nie pierwszy raz, kiedy dwa sąsiednie kraje kłócą się o to, kto jest właścicielem czego.

Od kuskusu i tagine po wynalezienie muzyki rai, to, co zaczęło się jako przyjacielska rywalizacja, nasiliło się w ostatnich dziesięcioleciach wraz z pogarszaniem się sytuacji politycznej.

Byłe kolonie francuskie tkwią w impasie w sprawie Sahary Zachodniej od 1975 roku, kiedy Maroko zaanektowało to terytorium od Hiszpanii.

Sahara Zachodnia walczy o niepodległość od 1973 roku, kierowana przez ruch nacjonalistyczny znany jako Front Polisario.

Front Polisario jest uznawany przez Organizację Narodów Zjednoczonych, Unię Afrykańską i inne kraje za legalnego przedstawiciela swojego narodu.

Algieria wspierała finansowo Polisario i jego armię, wyraźnie sprzeciwiając się decyzji Maroka o aneksji tego terytorium.

Spór o terytorium spowodował dalsze pogorszenie stosunków dyplomatycznych między Algierią a Marokiem, a granica lądowa między nimi została trwale zamknięta w 1994 roku.

Transakcja z Trumpem eskaluje napięcie

Sytuacja pogorszyła się w grudniu 2020 r., kiedy Maroko stało się czwartym krajem w Lidze Arabskiej, który znormalizował stosunki z Izraelem.

Administracja Trumpa pośredniczyła w transakcji, a Maroko zgodziło się na nią pod warunkiem, że Stany Zjednoczone nie uznają Sahary Zachodniej za niepodległy kraj.

W odpowiedzi Algieria podwoiła swoje poparcie dla palestyńskiego establishmentu politycznego i jego narodu.

Podczas gdy zarówno narody marokańskie, jak i algierskie były w stanie oddzielić politykę od spraw rządowych i pozostać przyjaznymi, te ostatnie napięły stosunki na wszystkich szczeblach.

Dziś nierzadko zdarza się, że młodzi ludzie po obu stronach granicy algiersko-marokańskiej kłócą się ze sobą w tym samym tonie, który odzwierciedlają media społecznościowe.

Trudna granica jest źródłem bólu serca, ponieważ wiele rodzin jest rozproszonych, dzieląc miasta pośrodku.

Mogą odwiedzać się tylko drogą lotniczą lub morską, więc dla tych, którzy nie mogą podróżować, punkt kontrolny jest najbliżej swoich bliskich.

Punkty kontrolne to metafora obszaru, w którym ludzi o wspólnej historii, kulturze i przodkach dzieli arbitralna linia.

Algierski zestaw treningowy to tylko wierzchołek góry lodowej w długotrwałym sporze i nie jest jasne, czy obie strony się spotkają.