Badanie dotyczy transmisji pneumokoków wśród osób powyżej 60. roku życia podczas pandemii COVID

W niedawnym artykule opublikowanym na medRxiv* Serwer Preprint Naukowcy ze Stanów Zjednoczonych przeanalizowali przenoszenie pneumokoków osób starszych w regionie Greater New Haven w Stanach Zjednoczonych (USA), wdrażając strategie łagodzenia skutków choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19).

Stado: Transmisja pneumokoków trwa nadal wśród osób starszych w społeczności pomimo środków łagodzących COVID-19. Źródło: Kateryna Kon / Shutterstock

tło

Strategie łagodzenia skutków COVID-19 znacznie wpłynęły na występowanie innych chorób zakaźnych. Główne wirusy układu oddechowego, takie jak syncytialny wirus oddechowy, ludzki metabinomawirus i grypa, w dużej mierze zniknęły jako patogeny na półkuli północnej zimą 2020-2021. Wszystkie grupy wiekowe doświadczyły znacznego spadku inwazyjnej choroby pneumokokowej (IPD) wiosną 2020 r. Dopiero wiosną/latem 2021 r. ponownie osiągnęła prawie normalny poziom.

W pierwszym roku epidemii ciężkiego zespołu ostrej niewydolności oddechowej koronawirusa 2 (SARS-CoV-2) zaobserwowano znaczny odsetek transmisji pneumokoków wśród dzieci. Jednak dystans społeczny i inne podejścia do łagodzenia COVID-19 mogły zmniejszyć częstotliwość interakcji i przenoszenia pneumokoków z dzieci na dorosłych.

Gwałtowny spadek zachorowań na pneumokoki u dorosłych po zaszczepieniu dzieci skoniugowaną szczepionką przeciw pneumokokom pokazał, że dzieci stanowią istotne źródło narażenia dorosłych na chorobę pneumokokową. Jednak częstość występowania pneumokoków wśród osób starszych w tym czasie jest niepewna.

o nauce

W tym badaniu naukowcy z Yale University i Pfizer Inc. wysunęli hipotezę, że niektóre spadki IPD obserwowane w populacji dorosłych mogą być spowodowane słabszym kontaktem między dorosłymi a dziećmi podczas pandemii SARS-CoV-2. W związku z tym zespół ocenił wskaźniki transfuzji pneumokoków u osób w wieku 60 lat lub starszych, które brały udział w aktywnych badaniach nad transfuzją pneumokokową i mieszkały w społeczności w Stanach Zjednoczonych w latach 2020-2021. Celem badania było zmierzenie i określenie wskaźników transmisji pneumokoków wśród osób starszych oraz ocena transmisji rodzinnej wśród współistniejących osób starszych.

Od października 2020 r. do sierpnia 2021 r. autorzy rekrutowali małżonków mieszkających w rejonie Greater New Haven, którzy mieli co najmniej 60 lat i nie mieli w domu mieszkańców poniżej 60. roku życia. Uczestnictwo pary domowej w badaniu było odroczone o około cztery tygodnie, jeśli w momencie włączenia do badania wykazywały oznaki infekcji dróg oddechowych, otrzymały szczepienie przeciw pneumokokom lub niedawno przyjmowały antybiotyki w ciągu ostatnich czterech tygodni. Żaden z badanych nie został wykluczony z badania na podstawie ich współistniejącego stanu chorobowego.

Przez 10 tygodni ankiety dotyczące aktywności społecznych, interakcji i historii zdrowia były zbierane co dwa tygodnie wraz z próbkami śliny. Ponadto wszystkie próbki plwociny poddano badaniu przesiewowemu pod kątem kwasu rybonukleinowego (RNA) SARS-CoV-2 przy użyciu testu Saliva Direct bez ekstrakcji.

Po wzbogaceniu hodowli zebrany DNA przeszukiwano pod kątem sekwencji specyficznych dla pneumokoków: lytA i piaB, stosując ilościową reakcję łańcuchową polimerazy (qPCR). Badani ochotnicy zostali uznani za pozytywnych pod względem transfuzji pneumokoków, gdy wartości progu cyklu (Ct)-piaB ​​były mniejsze niż 40.

konsekwencje

Autorzy zauważają, że w bieżącym badaniu starsze osoby żyjące w społeczności pozostały pneumokokowe dodatnie w tempie podobnym do doświadczeń sprzed pandemii osób starszych, które stosowały podobne techniki molekularne. Kontrastowało to ze znacznym spadkiem wskaźników IPD odnotowanych wśród dorosłych w pierwszym sezonie zimowym pandemii COVID-19, tj. w latach 2020-2021. Ponadto zespół stwierdził, że obecne dochodzenie zostało przeprowadzone, gdy obowiązywały techniki łagodzenia transmisji związane z SARS-CoV-2.

Wyniki badań wykazały, że naukowcy zakupili 567 próbek śliny od 95 osób dorosłych w wieku 60 lat lub starszych od jednej osoby i 47 par domowych. Spośród tych próbek 7,1% pneumokoków-dodatnich zawierało albo tylko piaB (sześć próbek) albo zarówno lytA, jak i piaB (34 próbki), obejmujące 22/95 lub 23,2% osobników i 16/48 lub 33,3% w niewoli podczas 10-tygodniowy okres próbny.

Wolontariusze biorący udział w badaniu uczestniczyli w tym czasie w niektórych spotkaniach towarzyskich. Jednak wielu uczestników nadal często wchodzi w interakcję z dziećmi. Osoby, które regularnie wchodziły w interakcje z dziećmi w wieku od 2 do 9 lat, czyli w wieku przedszkolnym i szkolnym, miały wyższy wskaźnik nosicielstwa pneumokoków, tj. 15,9% w porównaniu z 5,4%.

Wnioski

Zgodnie z wynikami badania, starsi dorośli w aglomeracji New Haven częściej mieli infekcję pneumokokową w 10-tygodniowym okresie badania, pomimo zaburzeń związanych z SARS-CoV-2. Osoby, które wchodziły w interakcje z dziećmi w wieku szkolnym, miały znacznie większą częstość występowania, ale ta grupa nie była jedyną dotkniętą chorobą.

Naukowcy odkryli kilka wskazówek dotyczących wpływu działań łagodzących pandemię COVID-19 na wskaźniki przenoszenia pneumokoków u osób starszych w pierwszym okresie trwających badań nad wskaźnikami przenoszenia pneumokoków w Greater New Haven. Wyniki badań wskazują, że dzieci w wieku szkolnym były najbardziej prawdopodobnym źródłem pneumokoków, które utrzymywało się u większości uczestników badania w okresie ograniczonego kontaktu społecznego.

Wysoka częstotliwość nieswoistego sygnału stwierdzona w powszechnie stosowanym teście lytA qPCR podkreśla znaczenie skupienia się na kilku celach genetycznych w celu dokładnego i precyzyjnego wykrywania pneumokoków w próbkach doustnych. Dodatkowe badania wykorzystujące serotypowanie molekularne zakupionych próbek rzucą dalsze światło na tę obserwację i wzorce przenoszenia pneumokoków w gospodarstwach domowych wyłącznie osób powyżej 60. roku życia.

*Ważna uwaga

medRxiv Publikuje wstępne raporty naukowe, które nie były recenzowane i dlatego nie powinny być uznawane za rozstrzygające, ukierunkowywać praktykę kliniczną/zachowania związane ze zdrowiem ani być traktowane jako ustalone informacje.