Canberra’s Big Plate świętuje 50 lat w NASA

Głęboka stacja kosmiczna w cichej dolinie w pobliżu Canberry świętuje 50 lat eksploracji Układu Słonecznego i nie tylko.

Największa czasza anteny na półkuli południowej, zainaugurowana przez Geoffa Whitlama 13 kwietnia 1973 r., zapewniła istotne połączenie między misjami robotów na Ziemi i w przestrzeni kosmicznej.

Będąca częścią globalnej sieci NASA obsługującej międzyplanetarne statki kosmiczne, Canberra Great Dish jest oficjalnie znana jako Deep Space Station 43.

Zlokalizowany w Tidbinbilla kompleks prowadzony przez naukowców z CSIRO jest jedną z trzech sieciowych stacji satelitarnych na całym świecie. Pozostałe znajdują się w pobliżu Madrytu w Hiszpanii i Goldstone w Kalifornii.

Różne anteny w kompleksie Canberra Deep Space Communications odbierają codziennie setki gigabajtów danych, w tym tysiące obrazów, z dziesiątek statków kosmicznych.

Kompleks wspierał setki misji, w tym wiele lądowań statków kosmicznych na Marsie, spotkania z asteroidami i kometami, misje orbitalne wokół Jowisza i Saturna oraz podróż do Plutona.

Od ponad 45 lat największa antena wspiera „wielką wycieczkę” po Układzie Słonecznym przez bliźniaczą sondę kosmiczną NASA Voyager.

Dwie zrobotyzowane sondy wystrzelone w 1977 roku zakończyły badania Jowisza (1979), Saturna (1980), Urana (1986) i Neptuna (1989).

Obaj nadal podróżowali coraz głębiej i są teraz w przestrzeni międzygwiezdnej, przestrzeni międzygwiezdnej.

Voyager 1 i 2 są tak daleko (odpowiednio 24 i 20 miliardów kilometrów), że Deep Space Station 43 jest jedyną anteną na świecie zdolną do komunikacji z tymi dwoma statkami kosmicznymi.

Aby wesprzeć Voyagerów, w latach 80. zwiększono rozmiar pokładu antenowego z 64 m do 70 m średnicy. Nadal jest to największa sterowana antena paraboliczna na półkuli południowej.

Po przetrwaniu pożarów lasów i pomimo pandemii zespół około 200 inżynierów i techników zmodernizował antenę w 2020 roku, aby wspierać nadchodzące misje robotów i ludzi na Księżyc i Marsa.

Nowe nadajniki-odbiorniki, energooszczędne systemy chłodzenia i zasilania oraz szeroko zakrojony remont systemów kablowych przedłużyły żywotność i obrót anteny.

Mniejsza, ale bardziej znana 26-metrowa antena, która w 1969 roku przesłała pierwsze zdjęcia księżycowego spaceru Apollo 11, została przewieziona do Tidbinbilla w 1981 roku z Honeysuckle Creek i wycofała się ze służby kosmicznej w 2010 roku.