Chiński lądownik marsjański odkrywa geometrię pod powierzchnią w ramach naukowego rozwiązania: ScienceAlert

Chińska sonda kosmiczna Zhurong jest wyposażona w system radarowy penetrujący ziemię, umożliwiający zaglądanie pod powierzchnię Marsa.

Badacze ogłosili nowe wyniki skanów miejsca lądowania Zhuronga na Utopia Planitia i stwierdzili, że zidentyfikowali nieregularne wielokątne kliny znajdujące się na głębokości około 35 metrów podczas lotu robota.

Przedmioty mierzą od centymetrów do dziesiątek metrów. Naukowcy uważają, że zakopane wielokąty powstały w wyniku cyklów zamarzania i rozmrażania na Marsie miliardy lat temu, ale mogą też mieć charakter wulkaniczny, będący wynikiem stygnących strumieni lawy.

Sonda Zhurong wylądowała na Marsie 15 maja 2021 r., czyniąc Chiny drugim krajem, któremu udało się lądować na Marsie.

Łagodny łazik, nazwany na cześć chińskiego boga ognia, zbadał miejsce lądowania, przesłał zdjęcia (w tym selfie z lądownikiem wykonane zdalną kamerą), zbadał marsjański teren i dokonał pomiarów za pomocą radaru penetrującego ziemię ( GPR).

Początkowa misja Zhuronga trwała trzy ziemskie miesiące, ale działała pomyślnie przez nieco ponad jeden ziemski rok, zanim weszła w planowany stan hibernacji. Ale, Od maja 2022 r. nie było żadnych wiadomości na temat pojazdu.

Naukowcy z Instytutu Geologii i Geofizyki Chińskiej Akademii Nauk, którzy pracowali z danymi Zhuronga, stwierdzili, że GPR stanowi ważne uzupełnienie badań radarów orbitalnych prowadzonych w ramach takich misji, jak Mars Express Europejskiej Agencji Kosmicznej i chiński orbiter Tianwen-1.

Stwierdzili, że badanie georadarowe in-situ może dostarczyć ważnych lokalnych szczegółów na temat płytkich struktur i ich składu na głębokości około 100 metrów wzdłuż ścieżki łazika.

Utopia Planitia to duża równina w obrębie Utopii i największy uznany basen uderzeniowy na Marsie (także w Układzie Słonecznym) o średnicy około 3300 km. W sumie w ciągu całego okresu eksploatacji pojazd przejechał 1921 metrów.

Naukowcy pod przewodnictwem Li Zhanga, – napisali w swoim artykule opublikowanym w Natura, Radar łazika wykrył szesnaście wielokątnych klinów w odległości około 1,2 km, co wskazuje na szeroki rozkład podobnego terenu pod Utopia Planitia.

Te odsłonięte obiekty powstały prawdopodobnie 3,7 do 2,9 miliarda lat temu na Marsie w czasach późnej hesperyi i wczesnej amazońskiej, „być może gdy ustało starożytne wilgotne środowisko. Wielokątny teren został następnie zasypany, z erozją lub bez niej”. Poprzez kolejne procesy geologiczne.

Podczas gdy w kilku regionach Marsa zaobserwowano teren typu wielokątnego z Wiele poprzednich zadańPo raz pierwszy pojawiły się oznaki zakopanych wielokątów.

Naukowcy napisali, że zakopany wielokątny teren wymaga zimnego środowiska, które może być związane z procesami zamrażania i rozmrażania wody i lodu w południowej Utopia Planitia na wczesnym Marsie.

„Możliwa obecność wody i lodu potrzebnego do procesu zamarzania i rozmrażania w klinach mogła wynikać z migracji wilgoci spowodowanej zasysaniem kriogenicznym z podpowierzchniowej warstwy wodonośnej na Marsie, opadaniem śniegu z powietrza lub dyfuzją pary tworzącej porowaty lód” – stwierdził. wyjaśnia.

Poprzednie badania na podstawie danych radarowych Zhurong Zauważył, że wielokrotne powodzie w tym samym czasie utworzyły kilka warstw pod powierzchnią Utopia Planitia.

Podczas Nowe drzwir wskazuje, że najbardziej prawdopodobnym mechanizmem powstawania byłby skurcz gleby pod wpływem wyschniętych wilgotnych osadów, powodujący pęknięcia gliny, jednak skurcz wynikający z chłodzenia lawy może również powodować pęknięcia termiczne.

W obu przypadkach zauważają, że za powstanie wielokąta odpowiedzialna była znacząca zmiana klimatu Marsa.

„Struktura podpowierzchniowa z materiałami przykrywającymi pokrywającymi zakopany starożytny wielokątny teren sugeruje, że w pewnym momencie później nastąpiło wyraźne przesunięcie paleoklimatyczne” – napisali naukowcy.

„Zmienność powyżej i poniżej głębokości około 35 metrów reprezentuje wyraźną zmianę aktywności wody lub warunków termicznych w czasach starożytnego Marsa, co sugeruje, że na niskich i średnich szerokościach geograficznych występowały zaburzenia klimatyczne”.

Artykuł ten został pierwotnie opublikowany przez Wszechświat dzisiaj. Przeczytać Oryginalny artykuł.