Nadchodzi szersza wojna europejska

Rośnie ryzyko rozprzestrzenienia się wojny ukraińskiej na Europę. Ryzyko wojny w Europie nigdy nie było tak wysokie.

Ogólny konsensus wśród ekspertów wojskowych jest taki, że Ukraina powoli, ale nieubłaganie przegrywa wojnę z Rosją. Ale co to oznacza?

Pozornie Ukraina nie ma wystarczającej liczby żołnierzy, aby kontynuować walkę z Rosjanami znacznie dłużej. Liczba oparzeń na Ukrainie sięga setek dziennie, a dzisiejsze bitwy często określa się jako „młynki do mielenia mięsa” ze względu na dużą liczbę ofiar.

Rosja dysponuje dużą rezerwą wyszkolonych bojowników, szacowaną na około pół miliona; Ukraina prawie nie ma rezerw, które nie zostały jeszcze rozmieszczone.

Strategia Rosji na koniec gry jest jednak niejednoznaczna. Czasami Rosjanie mówią, że chcą stworzyć „strefę buforową”, aby chronić terytorium Rosji przed atakiem.

Wprowadzenie rakiet balistycznych i manewrujących dalekiego zasięgu wyklucza jednak utworzenie strefy buforowej, chyba że będzie ona sięgać niemal do Dniepru. Nawet wtedy strefa buforowa nie chroni Zaporoża ani Półwyspu Krymskiego.

NATO wprowadza obecnie na Ukrainę samoloty F-16, które według doniesień będą operować z rumuńskich lotnisk. Będzie wyposażony w rakiety manewrujące dalekiego zasięgu JASSM i rakiety powietrze-powietrze AIM-120.

Czy Rosja będzie musiała zniszczyć swoją rumuńską bazę lotniczą, czy też NATO wycofa się z pomysłu wykorzystania jej do lotów bojowych F-16, które według niektórych będą miały na celu uderzenie w Krym ze względu na jego położenie?

Krym jest bardzo wrażliwy wobec Rosji. Niedawno Ukraina wystrzeliła dużą salwę rakiet dalekiego zasięgu na cele na Krymie, w tym na lotniska i porty, zwłaszcza w Sewastopolu. Uważa się, że wkrótce ponownie podejmie próbę zniszczenia mostu Kerczeńskiego.

Większość tych rakiet została dostarczona przez NATO (głównie amerykańskie) i wszystkim przydzielono cele na podstawie współrzędnych dostarczonych przez NATO.

NATO wykorzystuje samoloty szpiegowskie, radary dalekiego zasięgu i satelity do ustalania dokładnych współrzędnych swoich ukraińskich agentów. Rosjanie, którzy polegają na obronie powietrznej, aby odeprzeć większość zniszczeń, milczą na temat tych ataków.

Ataki na Krymie nie mają faktycznego celu militarnego, ponieważ Ukrainie brakuje sił lądowych potrzebnych do prowadzenia tam bitew. Chodzi o to, aby upokorzyć Rosjan, ale prawdopodobny wynik może być odwrotny.

Oczekuje się, że w miarę narastania presji Rosja odpowie brutalną siłą, atakując Charków, Odessę, Kijów lub niektóre lub wszystkie powyższe.

Rosja ma więcej rakiet dalekiego zasięgu, niż jest w stanie zapewnić NATO, a Kijów nie ma wystarczającej obrony powietrznej, aby chronić swoje miasta przed zniszczeniem. Jaka jest zatem strategia NATO poza karaniem Rosji i utratą wojny przez Ukrainę?

Wydaje się, że NATO próbuje przekonać Rosjan, że za pokonanie Ukrainy zapłacą bardzo wysoką cenę. Niektórzy w NATO mogą wierzyć, że w Rosji wzrośnie presja, aby zmusić ją do ustąpienia, zaprzestania niedawnych operacji ofensywnych, a być może nawet poszukiwania zawieszenia broni.

Niestety, nie ma podstaw sądzić, że Rosję uda się przekonać do zaprzestania działań przeciwko Ukrainie lub rozważenia zawieszenia broni. Choć dużo mówi się o zawieszeniu broni, skorzysta na tym Ukraina, a nie Rosja.

Rosjanie wysłali własne przesłanie do Waszyngtonu, wysyłając na Kubę rosyjskie okręty wojenne i atomowe łodzie podwodne.

Nie jest jasne, czy Waszyngton „to zrozumie”. Tak naprawdę wszystko wskazuje na inny kierunek: Rosja jest coraz bardziej wściekła z powodu ataków na jej terytorium i na Półwyspie Krymskim.

Faktyczna presja wewnątrz rosyjskiego kierownictwa polega na znacznym zintensyfikowaniu ataków na cele ukraińskie. Przesłania te zostały przekazane w tym miesiącu podczas szeregu specjalnych spotkań podczas Szczytu Gospodarczego w Petersburgu.

Putin nie powiedział tego, przynajmniej nie głośno, ale kolejnym szczeblem rosyjskiego przywództwa było wyrażanie swojej złości i frustracji oraz chęć ataku na Ukraińców i NATO.

Część przywódców europejskich, poważnie tracąc poparcie polityczne w kraju, zwłaszcza prezydent Francji Emmanuel Macron, może zdecydować się na szerszą wojnę, próbując przechylić opinię publiczną na swoją korzyść.

Wysłanie wojsk oraz zapewnienie samolotów myśliwskich i innej broni można interpretować jako celowe wymierzenie w szerszą wojnę europejską. Fakt, że Stany Zjednoczone najwyraźniej stoją za wykorzystaniem baz F-16 w Rumunii, może być sposobem Bidena na wywołanie wojny w Europie i uratowanie jego tonącej fortuny politycznej.

(A może Biden nic o tym nie wie, ale jego przełożeni obmyślili „nową” strategię ratowania prezydenta.)

Takie pomysły są z natury ryzykowne, ponieważ obrona NATO jest żenująco słaba. Ryzykowanie sojuszu i przyszłości Europy w celu utrzymania się przy władzy jest samo w sobie haniebne, a być może zbrodnicze, jeśli jest prawdziwe.

Nie ma dowodów na to, że opinia publiczna poprze większą wojnę. W rzeczywistości w Europie prawdopodobnie będą stłumione nastroje antywojenne, które eksplodują zarówno z prawej, jak i z lewej strony, a być może także z centrum.

NATO jest już o krok od stania się sojuszem agresorem, co może doprowadzić do jego rozpadu i odrzucenia.

Stephen Bryan jest starszym korespondentem Asia Times. Pełnił funkcję dyrektora sztabowego Podkomisji Bliskiego Wschodu Komisji Spraw Zagranicznych Senatu USA oraz zastępcy podsekretarza obrony ds. polityki.

Ten stan Został po raz pierwszy opublikowany na Substack for Weapons and Strategy i jest ponownie publikowany za zgodą.