Naukowcy udowodnili słuszność Einsteina, eksperymentując z pulsarem przez 16 lat

„Ale jest też bardzo mały, więc potrzebujesz bardzo dokładnych testów, aby wykryć te małe różnice”.

Ładowanie

Pulsary są o około 30 procent masywniejsze od Słońca, ale mają tylko 24 kilometry szerokości, co oznacza, że ​​wywierają ogromny wpływ grawitacyjny na siebie nawzajem i na otaczającą przestrzeń.

Dick Manchester, Fellow in Astronomy and Space Science w CSIRO, powiedział, że właściwości pulsarów czynią je idealnymi do testowania ogólnej teorii względności.

„Gwałtowny ruch orbitalny takich zwartych obiektów pozwala nam przetestować wiele różnych przewidywań ogólnej teorii względności – łącznie siedem” – powiedział dr Manchester.

„Oprócz fal grawitacyjnych i propagacji światła, nasza dokładność pozwala nam również zmierzyć efekt „dylatacji czasu”, który sprawia, że ​​zegary działają wolniej w polach grawitacyjnych”.

Profesor Diller powiedział, że naukowcy spędzili 16 lat na pomiarze i analizie danych, aby upewnić się, że są jak najdokładniejsze, dodając, że mogli kontynuować, ale wierzą, że teraz mają najlepsze możliwe dane.

Ostatecznie zachowanie pulsarów było zgodne ze wszystkim, co przewidywały równania Einsteina, tym bardziej imponujące jest to, że pulsary nie zostały oficjalnie odkryte, nawet gdy je stworzył.

Profesor Diller powiedział, że chociaż ich eksperyment wydawał się potwierdzać teorię, w pełni spodziewał się, że zostanie ona ostatecznie zastąpiona inną teorią wyjaśniającą wszechświat.

„Problem z ogólną teorią względności polega na tym, że świetnie nadaje się do wyjaśniania, jak rzeczy działają na bardzo dużą skalę, ale w małej skali, w skali atomów, to w ogóle nie działa, a dominuje teoria kwantowa” – powiedział.

„Pewnego dnia wymyślimy coś, czego fizycy szukali od dawna – zunifikowaną teorię pola, która wszystko wyjaśnia.

„Więc eksperymenty są takie wsadowe [general relativity] do granic swoich możliwości w nadziei na znalezienie punktu krytycznego, a to skieruje drogę do następnej lepszej teorii”.

Profesor Michael Kramer z Instytutu Radioastronomii im. Maxa Plancka w Niemczech był głównym badaczem projektu, w którym wykorzystano siedem czułych radioteleskopów na całym świecie, w tym teleskop Parkesa w Australii.

Wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie X. przegląd fizyczny.