Naukowcy wykazali bezpośrednie obserwacje cząstek lodu powstałych w wyniku gwałtownego ocieplenia Ziemi

Naukowcy opisują bezpośrednie obserwacje cząstek rdzeni lodowych o rozdzielczościach wielkości w środkowej Arktyce w trakcie cyklu ewolucji i degradacji lodu morskiego.

Zgodnie z ich odkryciami cząstki te mają wyraźną sezonowość, z niższymi stężeniami zimą i wiosną, a wyższymi podczas odwilży rodzimych roślin latem.

Chmury pokrywające powierzchnię Ziemi i maleńkie aerozole unoszące się w powietrzu, znane jako cząstki rdzeni lodowych, które zaczynają tworzyć lód w tych chmurach, są ważnymi czynnikami zmiany klimatu.

Na klimat duży wpływ ma ta interakcja ciepła, pokrywy chmur i rdzeni lodowych.

Temperatura Ziemi rośnie szybciej

(Zdjęcie: Alberto Restivo/Unsplash)

Jednak aerozole ważne dla tworzenia lodu, którymi mogą być pyły mineralne, mikroorganizmy lub rozpylona woda morska, nie były w ogóle badane w Arktyce, gdzie są najbardziej potrzebne, ponieważ ich skutki są słabo poznane, a niewielu naukowców podróżuje tak daleko na północ. według nauka codziennie.

Ale naukowcy z Colorado State University właśnie to zrobili.

W 2019 roku odważna grupa kierowana przez naukowca zajmującego się badaniami atmosferycznymi Jesse Creamiana weszła na pokład statku, popłynęła na północ, zebrała tysiące próbek powietrza, wody morskiej, lodu morskiego, śniegu i wody z roztopów i wróciła z konkretnymi dowodami potrzebnymi do ustalenia dokładnych wzorców zarodkowanie lodu i tworzenie się chmur nad Oceanem Arktycznym w czasie.

W ramach misji MOSAiC Creamean i jego załoga wyruszyli w lodową Arktykę na pokładzie Polarstern, niemieckiego lodołamacza.

Naukowcy z CSU chcieli opublikować wcześniej niezgłoszone odkrycia cząstek rdzeni lodowych z dala od ziemskich regionów dotkniętych naziemnymi źródłami aerozoli w środkowej Arktyce.

MOSAiC prowadził programy badań naukowych skupiające się na Arktyce, dużej światowej ekspedycji.

Kremian i jego koledzy przedstawili swoje bezpośrednie obserwacje cząstek rdzeni lodowych o rozdzielczościach wielkości w środkowej Arktyce, obejmujące całą ewolucję lodu morskiego i cykl jesienny, ogólnodostępne badania opublikowane w Nature Communications.

Zgodnie z wynikami, cząstki te charakteryzowały się wyraźną sezonowością, przy niższych stężeniach zimą i wiosną oraz wyższych stężeniach latem topiących się niż lokalne.

Przeczytaj także: Arktyczna tundra zniknie za 30 lat z powodu zmian klimatycznych

Zmiany klimatyczne w Arktyce

Według norweski instytut polarny.

Przez miliony lat procesy związane z dryfem kontynentalnym wpłynęły na cyrkulację atmosferyczną, prądy oceaniczne i skład atmosfery.

W ciągu ostatnich 60 milionów lat globalne ochłodzenie zmieniło klimat Arktyki z całorocznego regionu bez lodu na całkowicie pokryty lodem.

Ciepłe i zimne cykle zostały wytworzone przez różnice w promieniowaniu słonecznym na przestrzeni tysięcy lat w wyniku zmian orbity Ziemi wokół Słońca, powodując około połowę zmian spowodowanych dryfem kontynentów.

W krótszej skali czasu w obecnej epoce lodowcowej (holocen) zaobserwowano krótkie epizody ochłodzenia spowodowane erupcjami wulkanów, znikomymi wahaniami promieniowania słonecznego i innymi zjawiskami naturalnymi.

Od 1980 roku Arktyka ociepliła się dwukrotnie bardziej niż reszta planety.

Większość temperatur w Arktyce znacznie wzrosła w ostatnich dziesięcioleciach, zwłaszcza zimą.

W ciągu ostatnich 50 lat temperatura w zimie wzrosła o około 3°C do 4°C na Alasce iw zachodniej Kanadzie.

Podobnie stacje pogodowe w norweskiej Arktyce odnotowały ocieplenie.

Odkąd rozpoczęto obserwacje w latach 1912-2011, średnia roczna temperatura w Longyearbyen wzrastała o około 0,25 °C na dekadę, co stanowi wzrost nieco wyższy niż w Arktyce jako całości w tym samym okresie.

Zgodnie z analizą danych i faktów, Arktyka doświadczyła swojego najcieplejszego okresu w historii w latach 2005-2011.

Powiązane artykuły: Aerozole stałe znalezione w Arktyce mogą wpływać na tworzenie się chmur i klimat: nowe badanie