Obejrzane Z pomocą „kosmicznej ręki” naukowcy rejestrują śmierć gwiazdy, wiadomości naukowe

Astronomowie obserwowali iz powodzeniem uchwycili eksplozję supernowej w kosmosie przez okres 14 lat. Teraz dał im fascynujący wgląd w supernowe, które wyznaczają koniec cyklu życia gwiazdy.

Dzięki zdjęciom z ponad dekady astronomowie zaobserwowali supernową w kosmosie, która eksploduje z prędkością do 4000 kilometrów na sekundę (2485 mil).

Czym jest supernowa? Jak daleko to od Ziemi?

Zauważyli pozostałości supernowej zwanej „MSH 15-52”, znajdującej się 17 000 lat świetlnych od Ziemi. Jest to jedna z najmniejszych znanych pozostałości po supernowej w Drodze Mlecznej i zrzuciła swoje pozostałości do gazu z chmury o nazwie RCW 89.

Około 1700 lat temu gwiazda zaczęła umierać po wyczerpaniu się paliwa. Śmierć gwiazd w kosmosie jest niezwykle gwałtowna, ponieważ zewnętrzna materia eksploduje i zapada się sama w sobie.

Supernowe to w zasadzie wybuchy na dużą skalę, które mają miejsce, gdy gwiazda zabraknie energii i zapadnie się na siebie. Dlatego uważane są za największe eksplozje w kosmosie.

Gdy gwiazda zapadła się, stała się martwą gwiazdą zwaną „pulsarem” z gęsto upakowanymi neutronami i szybkim obrotem. Jej ruch obrotowy odegrał ważną rolę w zdjęciach rentgenowskich pokazujących eksplozję w akcji. W nowym badaniu naukowcy wykorzystali zdjęcia z lat 2004, 2008 i 2017-18, aby zaobserwować i zrozumieć zmiany w obłoku gazu „RCW 89”, w którym supernowa wydaje się rozszerzać.

Jak naukowcy badali supernową?

Naukowcy obliczyli odległość przebytą przez pozostałość po martwej gwieździe, aby zrozumieć jej zasięg. Naukowiec był dosłownie kierowany przez „rękę” eksplozji, pokazując koniuszek palca spotkania MSH 15-52 RCW 89. Spotkanie to było dość gwałtowne, powodując ruch z prędkością 4000-5000 kilometrów na sekundę.

Według ScienceAlert, wiele węzłów widocznych na grafice to kosmiczne byty wykonane z magnezu i neonu, które uformowały się w gwieździe przed wybuchem. Mówi się, że najwolniejsza prędkość, z jaką dotykają się resztki, to 1000 kilometrów na sekundę!

Obejrzyj akcję poniżej

Jednak gdy interakcja między RCW 89 i MSH 15-52 zwalnia, te cechy również zwalniają, rozciągając odległość 75 lat świetlnych między martwą gwiazdą a RCW 89, obłokiem gazu.

Badanie, opublikowane w Astrophysical Journal Letters, twierdzi, że szybko poruszająca się materia w następstwie eksplozji przeszła przez bąbel o małej gęstości otaczający martwą gwiazdę, zanim połączył się w RCW 89. Wyniki dowodzą, że zrozumienie przez naukowców śmierci gwiazdy jest słusznie i że zapadnięcie się życiodajnego jądra prowadzi do eksplozji.

Przeczytaj także: Pierwsza nowa mapa 3D ujawnia szczegóły na obrzeżach naszego Układu Słonecznego

Przeczytaj także: Jak plany NASA dotyczące wysyłania detergentów na Międzynarodową Stację Kosmiczną mogą zmienić eksplorację kosmosu?

Przeczytaj także: Kosmiczny Teleskop Hubble’a wysyła urocze zdjęcie mgławicy!