Polski reżyser pokazuje zmagania ukraińskich ewakuatorów w TIFF – Entertainment

TORONTO (Reuters) – Kilka dni po rozpoczęciu przez Rosję wojny z Ukrainą polski reżyser Macek Hamila opuścił swój dom w Warszawie, kupił ciężarówkę i zaczął transportować ewakuowanych w bezpieczne miejsce.

Dokument Hameli In the Rearview to kronika sześciu miesięcy podróży i godzin materiału filmowego, dająca surowy i intymny obraz wojny w czasie rzeczywistym.

Hamela, który jest gospodarzem północnoamerykańskiej premiery swojego filmu na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto, ma nadzieję, że widzowie mogą postawić się w sytuacji uchodźców.

„Mam nadzieję, że ten film przypomni tym, którzy mogą sądzić, że wojna się skończyła lub że znajduje się w niekończącym się impasie… o ponownym rozważeniu sytuacji” – powiedział Reuterowi.

Według danych Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców, podczas gdy wojna Rosji z Ukrainą trwa już drugi rok, ponad 6 milionów ukraińskich uchodźców, z których wielu uciekło do Europy, a inni do różnych części świata.

„Wielu z tych ludzi, szczególnie w pierwszych tygodniach wojny, chciało po prostu uciec” – powiedziała Hamela. „Ludzie wsiadali do ciężarówki i często mówili: «Zabierz mnie gdzieś»”.

Dokument został nakręcony niemal w całości w ciężarówce i przedstawia fragmenty rozmów pasażerów oraz widoki scen.

Zniszczone budynki i eksplodowane pojazdy stoją wzdłuż dróg, a osoby dojeżdżające do pracy wyglądają przez okna z dziećmi, zwierzętami lub rzeczami upchniętymi w plastikowych torbach na kolanach.

Dzieci rozbijają napięcie w samochodzie, często odgrywając scenki i dokuczając sobie nawzajem. Jednak ich bystrość jest niepokojąca. W jednym przypadku młoda dziewczyna wygląda przez okno, gdy mijają nienaruszone mieszkania, i mówi: „Te piękne budynki nigdy nie zostały zbombardowane”.

Za chwilę oczy małego chłopca rozświetlają się, gdy przechodzi przez otwarte wody: „Wrócimy tu, gdy wojna się skończy, prawda, mamo?” Jego matka twierdzi, że na pewno.

Ciężarówka jest wielofunkcyjna, służy jako schronienie, szpital dla rannej kobiety, a także miejsce spowiedzi i rozmowy nieznajomych osób dzielących kluczowy moment w życiu.

„Chciałbym, żeby ludzie przyszli i obejrzeli ten film nie tylko dlatego, że opowiada o wojnie na Ukrainie” – powiedział Hamila. „Chodzi o stan umysłu, kiedy zdasz sobie sprawę, że zostałeś uchodźcą. To może spotkać każdego.”