Popiół wulkaniczny na Antarktydzie datuje się na jedną z najbardziej gwałtownych erupcji w ciągu ostatnich 5000 lat.

Jezioro Taupo Jest to największe słodkowodne jezioro w Oceanii, położone w centrum Wyspy Północnej Nowej Zelandii. że to Jezioro kalderowewypełnia duże zagłębienie przypominające kocioł, które powstało wkrótce po opróżnieniu komory magmowej w wyniku erupcji wulkanu.

Gigantyczny wulkan Taupo Doprowadziło to do dwóch najgwałtowniejszych erupcji wulkanów na świecie w niedawnych czasach geologicznych. Supererupcja Ōruanui Jest to ostatnia masowa erupcja wulkanu na świecie, której historia miała miejsce 25 500 lat temu. Północną wyspę pokryła gruba warstwa popiołu i skał magmowych. Około 2000 lat temu wulkan wybuchł ponownie, co było największą jak dotąd erupcją w Nowej Zelandii.

Naukowcy stwierdzili, że szukają dowodów na tę erupcję od ponad dziesięciu lat, mając nadzieję, że pomoże to w ustaleniu daty tego wydarzenia, które jest przedmiotem sporu. Stephena Biffy, główny autor badania i dr hab. Kandydat na Te Herenga Waka – Victoria University of Wellington.

„Erupcja Taupo była jedną z największych i najpotężniejszych znanych erupcji wulkanów, jaka miała miejsce w ciągu ostatnich 5000 lat, niszcząc obszar o powierzchni około 20 000 km2 i rozprzestrzeniając szczątki wulkaniczne w całym regionie”.

„Ale dokładny moment erupcji wzbudził kontrowersje. Nasze odkrycie siedmiu unikalnych geochemicznie fragmentów szkła wulkanicznego zakopanych głęboko w rdzeniu lodowym potwierdza prawdopodobny moment erupcji późnym latem/wczesną jesienią 232 roku” – powiedział.

Popiół wulkaniczny składa się z fragmentów skał i Lawa szybko twardniejeTworzy substancję bogatą w pęcherzyki i amorficzną. Pod mikroskopem substancja ta wygląda jak małe odłamki potłuczonego szkła.

Fragmenty szkła wulkanicznego z erupcji Taupo odnaleziono na głębokości 279 metrów Ewolucja klimatu na rdzeniu lodowym wyspy Rooseveltzaczerpnięte z Antarktydy Zachodniej.

Analiza składu geochemicznego fragmentów powiązała je z erupcją wulkanu Taupo. Następnie naukowcy byli w stanie ocenić, jak długo fragmenty tam przebywały, na podstawie typowego wieku warstw lodu.

Z siedmiu fragmentów jeden był identyczny ze szkłem wulkanicznym z poprzedniej erupcji superwulkanu Oroani. Pozostałe sześć fragmentów miało podobny skład geochemiczny, co zdaniem badaczy można z całą pewnością powiązać z samą erupcją Taupo.

„W sumie siedem fragmentów stanowi unikalny i niezaprzeczalny podwójny odcisk palca wulkanu Taupo jako źródła” – wyjaśniła Piva.

Odkrycie odłamków szkła na Antarktydzie, około 5000 kilometrów od Taupo, pokazuje siłę erupcji.

„Masywny pióropusz erupcji wyrzuciłby w powietrze ogromną ilość cząstek wulkanicznych, gdzie zostałyby szeroko rozrzucone przez wiatr. Potwierdzenie daty erupcji daje możliwość zbadania potencjalnego globalnego wpływu wulkanu na atmosferę i klimat, co jest krytyczne.” „Klutyczne dla lepszego zrozumienia jego historii i zachowania wulkanicznego”.

Taupo Nadal uważany jest za aktywny superwulkan.

badania „Szkło wulkaniczne z erupcji 1,8 ka Taupo (Nowa Zelandia) odkryte w lodzie Antarktyki około 230 r. n.e.„To zostało opublikowane w czasopiśmie Raporty naukowe (2023). Dodatkowe materiały i wywiady udostępnione przez Uniwersytet Wiktorii w Wellington.