Przecław News

Informacje o Polsce. Wybierz tematy, o których chcesz dowiedzieć się więcej w Wiadomościach Przecławia.

Poszerzenie horyzontów leczenia hipermutowanego raka nabłonka dróg moczowych poza immunoterapię

Poszerzenie horyzontów leczenia hipermutowanego raka nabłonka dróg moczowych poza immunoterapię

Opublikowano nowy artykuł redakcyjny w Onkologia (Tom 11) z 25 kwietnia 2024 r., zatytułowany „Możliwości terapeutyczne hipermutowanego raka urotelialnego poza immunoterapią”.

W tym nowym artykule redakcyjnym badacz Ioannis A. Foutsadakisa z Sault District Hospital i Northern Ontario School of Medicine omawia obciążenie mutacjami nowotworowymi (TMB) – nowy biomarker kliniczny umożliwiający przewidywanie odpowiedzi na immunoterapię inhibitorami punktu kontrolnego w przypadku różnych typów nowotworów. Wysokie TMB stosowano jako niespecyficzny dla nowotworu wskaźnik leczenia pembrolizumabem, inhibitorem PD-1. Podwyższony TMB jest również powiązany z defektami białek naprawy niedopasowań (MMR), które powodują fenotyp niestabilności mikrosatelitarnej (MSI), który jest również biomarkerem odpowiedzi na inhibitory immunologicznych punktów kontrolnych.

„Jednak oba biomarkery są niedoskonałe i nie wszystkie nowotwory o wysokim fenotypie TMB lub MSI reagują na immunoterapię”.

Przyczyną tego zjawiska mogą być dodatkowe zmiany stwierdzane w niektórych nowotworach z wysokim TMB lub mogą wynikać z różnic w środowisku immunologicznym różnych nowotworów. I odwrotnie, niektóre nowotwory bez zmian MMR mają wysoki TMB, a ich nadmierna zmienność, która wynika z innych defektów, takich jak mutacje korygujące patogenną polimerazę epsilon (POLE), może prowadzić do wrażliwości na immunoterapię. Podzbiór raków urotelialnych ma wysoki TMB. Raki nabłonka dróg moczowych z wysokim TMB rzadko zawierają mutacje białka MMR lub POLE, ale wykazują dodatkowe zmiany z większą częstotliwością niż raki z niskim TMB, w tym mutacje w kilku modyfikatorach epigenetycznych.

„Podejścia skojarzone oparte na immunoterapii i ukierunkowane na dodatkowe defekty molekularne wykrywane w rakach urotelialnych są obiecujące w zakresie skutecznego leczenia podgrupy raków urotelialnych opornych na inhibitory immunologicznych punktów kontrolnych z wysokim TMB i raków urotelialnych z niskim TMB”.