Prabowo Subianto: „ukochany dziadek” z krwawą przeszłością

Był czas, kiedy nazwa Prabowo Subianto przerażała większość Indonezyjczyków.

Jednak teraz wydaje się, że młodzi wyborcy byli pod wrażeniem genialnej zmiany dokonanej przez Sekretarza Obrony. Zawzięty były dowódca sił specjalnych, uparty przez oskarżenia o łamanie praw człowieka i zaginięcia, stał się uroczym dziadkiem stworzonym na potrzeby memów.

„Jest znacznie starszy, ale może objąć moje pokolenie” – mówi Albert Joshua, 25-letni kibic.

Prabowo ma teraz 72 lata i ma zostać następcą bardzo popularnego Joko Widodo, gdy 14 lutego trzecia co do wielkości demokracja na świecie zagłosuje. Obiecuje większą stabilność i rozwój gospodarczy, do którego Widodo, czyli Jokowi, jak go nazywają, forsował w ciągu swojej dekady sprawowania władzy.

Jak na razie sondaże pokazują, że Prabowo wyprzedza swoich młodszych rywali Jangara Pranowo i Aniesa Baswedana. Obaj mężczyźni są po pięćdziesiątce i mają doświadczenie w kierowaniu głównymi indonezyjskimi prowincjami jako gubernatorzy. Bezpieczeństwo pracy, infrastruktura i większa rola dyplomatyczna Indonezji zdominowały ich kampanie wyborcze.

Wiceprezydentem Prabowa jest najstarszy syn Widodo, Gebran Rakabuming Raka. Jest to wybór, który wielu postrzega jako ukryte błogosławieństwo prezydenta, który jeszcze nikogo nie poparł, w tym kandydata swojej partii, pana Brannwo.

Jednak prezydentura Prabowa niepokoi także wielu, którzy twierdzą, że kilkadziesiąt lat temu nigdy nie został pociągnięty do odpowiedzialności za porwania i zabijanie prodemokratycznych działaczy studenckich.

Młoda wyborczyni, która nie chciała ujawnić swojego nazwiska, stwierdziła, że ​​jest „przerażona” jego zwycięstwem: „Jeśli może być wspólnikiem w wyciszaniu głosów, to teraz, jeśli zostanie wybrany, uciszy te głosy”.

Mówi, że „atrakcyjność” raczej nie czyni lidera wykwalifikowanym. „Jeśli według ciebie taki powinien być przywódca, powinieneś wybrać kocięta”.

Koty są także częścią kampanii pana Prabowa w mediach społecznościowych. Brązowo-biały bezdomny Bobby ma własne konto na Instagramie, które opisuje jako „patriotyczne”.

Są też filmy na TikToku, na których pan Prabowo wykonuje swój charakterystyczny ruch – niezręczny ruch po scenie – lub strzela sercami do publiczności. W entuzjastycznej odpowiedzi nazwano go „gemoyem”, pseudonimem oznaczającym wszystko, co urocze i urocze. Jego młodzi kibice nazywają siebie „Jimwe Squad”.

Podstawą jego rozprzestrzeniania się były media społecznościowe. Millenialsi i pokolenie Z stanowią ponad połowę z 205 milionów uprawnionych do głosowania w Indonezji, a także reprezentują wielu ze 167 milionów Indonezyjczyków korzystających z mediów społecznościowych.

Według danych Meta, oficjalne konta Prabowa na Facebooku i powiązane z nim konta wydały w ciągu ostatnich trzech miesięcy 144 000 dolarów na reklamy. Jest to w przybliżeniu dwa razy więcej niż wydaje pan Prannow i trzy razy więcej niż wydaje pan Baswedan.

„Rzadko widzę prawdziwy obraz Prabowa” – powiedział Yois C Kinawas, pracownik naukowy na Uniwersytecie Atma Jaya.

Zamiast tego Internet, salony i ulice zapełniają się plakatami przedstawiającymi Pana Prabowa jako pulchną postać z kreskówek. Kinawas mówi, że ten nowy „awatar”… rozprzestrzenia się po całej Indonezji. „W ten sposób łagodzą jego wizerunek. Jak na razie z dużym sukcesem”.

Rzecznik kampanii pana Prabowa powiedział, że próbowali po prostu przyciągnąć młodych ludzi „zabawną” kampanią. „Politykę można przekazywać różnymi metodami… i nie jest to złe” – powiedział BBC Dedik Prayodi.

Wyborczyni pokolenia Z, Rahayu Sartika Dewi, twierdzi, że podobają jej się plany Prabowa dotyczące rozwoju sektorów energii odnawialnej i rolnictwa. Opisała kampanię jako „bardzo miłą, zabawną i przyjazną… niezbyt ciężką jak w poprzednich latach”.

Prabowo kandydowało na prezydenta i przegrało w 2014 i 2019 roku. Ale ta kampania była wyraźnie inna.

„Logika jest taka, że ​​straty Prabowa były, przynajmniej częściowo, spowodowane jego wizerunkiem siłacza i kontrowersyjnym stylem, który alienował część elektoratu” – mówi dr Eve Warburton, dyrektor Instytutu Indonezji na Australijskim Uniwersytecie Narodowym.

Pan Prabowo celuje także w pokolenie, które nie pamięta momentu, w którym osiągnęło szczyt swojej potęgi. Stało się to za czasów dyktatury generała Suharto, który w 1998 roku został zmuszony do ustąpienia ze stanowiska. Jego 32-letnie rządy, którym wielu Indonezyjczyków przypisuje modernizację kraju, to także okres brutalnych represji i rozlewu krwi.

Dwadzieścia pięć lat później młodzi wyborcy twierdzą, że wolą oceniać Prabowo pod kątem tego, jak radzi sobie z bezrobociem i kosztami życia. Obiecał, że w ciągu najbliższych pięciu lat zapewni 19 milionów nowych miejsc pracy.

„Wiem, że aktywiści wciąż głośno wypowiadają się… ale musimy działać dalej” – mówi Joshua.

Kampania Prabowa zaprzecza zarzutom, chociaż został zwolniony ze służby wojskowej za rzekomą rolę w zniknięciu działaczy. W 2014 roku tak Powiedział Al Jazeerze Rozkazał ich porwanie, ale zrobił to tylko na polecenie swoich przełożonych.

W ostatnich miesiącach w sieci pojawiły się filmy, na których ludzie ronią łzy i wyrażają dla niego współczucie, mówiąc, że „był ofiarą swoich przeciwników”. Często są wśród nich młodzi ludzie, a niektórzy obserwatorzy wyborów kwestionują, czy są to prawdziwi zwolennicy.

Pani Dewey twierdzi, że jego nominacja na prezydenta jest „dowodem”, że otrząsnął się z tych zarzutów.

Pan Prabowo urodził się w zamożnej rodzinie politycznej, jako syn słynnego ekonomisty, który służył w rządzie Indonezji.

Poszedł w ślady ojca, który w atmosferze kontrowersji opuścił kraj w 1957 roku i dekadę dzieciństwa spędził na emigracji w Europie.

Po powrocie do ojczyzny wstąpił do armii i szybko piął się po szczeblach kariery, by zostać dowódcą elitarnych indonezyjskich sił specjalnych Kopassus.

Do tego czasu był już oskarżony o łamanie praw człowieka w niespokojnym Timorze Wschodnim, gdzie pracował jako członek jednostki. Nie udowodniono jego dokładnej roli w operacjach wojskowych w Timorze Wschodnim, w których zginęły setki osób, w związku z czym zaprzecza tym oskarżeniom. Jednak tajemnicza plama na jego karierze pozostała.

Ożenił się z jedną z córek Suharto i pozostał w wewnętrznym kręgu dyktatora. Po upadku rządów Suharto pod koniec lat 90. Kopassus został oskarżony o porwanie ponad 20 działaczy studenckich sprzeciwiających się reżimowi. Co najmniej dwunastu z nich nadal uważa się za zaginionych i istnieje obawa, że ​​nie żyją. Ci, którzy przeżyli, twierdzili, że byli torturowani.

Pan Prabowo został zwolniony z wojska, udał się na dobrowolne wygnanie do Jordanii, został wpisany na czarną listę w Australii i otrzymał zakaz podróżowania do Stanów Zjednoczonych.

Wrócił jednak w 2019 r., kiedy Widodo mianował go ministrem obrony, zamieniając rywali w sojuszników. Zaskakujące posunięcie nastąpiło po gorzkim zwycięstwie w wyborach – gdy Prabowo obwiniał swoją porażkę oszukiwanie – i gwałtownych protestach, w wyniku których zginęło osiem osób.

„Jak możemy oczekiwać sprawiedliwości, jeśli sprawca zostanie prezydentem?” – zapytał. – pyta Sosiwati, wdowa po wybitnym obrońcy praw człowieka. Mounir Saeed Taleb spędził większość swojego życia na badaniu zaginięć, które miały miejsce w 1998 r. Został zamordowany w 2004 r. w samolocie. Pilot został skazany, ale Sosiwati nie uważa, że ​​to cała historia.

Mówi, że prezydentura Prabowa „byłaby niezwykłą porażką dla nas, rodzin ofiar i obrońców praw człowieka”.

Niektórzy twierdzą, że wsparcie Widodo pomogło przywrócić wizerunek Prabowa. Kinawas dodaje, że media społecznościowe „nie wystarczą” i „nie należy lekceważyć sposobu, w jaki agencje państwowe wspierały jego kampanię…”

Wielu wskazuje na jego kandydata na kandydata i syna Widodo, pana Gibrana. Trybunał Konstytucyjny, którego prezesem jest zięć Widodo, kontrowersyjnie utorował drogę 36-letniemu Widodo do kandydowania na wiceprezydenta, ponieważ indonezyjskie prawo wymaga od niego starszego wieku.

Wielu niepokoi także powrót „starego Prabowa”, znanego z gorącego temperamentu i nieprzewidywalnej osobowości.

Doktor Warburton twierdzi, że niektóre z jego ostatnich wystąpień publicznych na to wskazują.

„Nikt nie wie, jak Prabowo będzie rządzić” – mówi. „Być może jest prezydentem bez rąk, któremu bardziej zależy na prestiżu i widowiskowości sprawowania urzędu, ale większość, którzy go dobrze znają, podkreśla jego nieprzewidywalną osobowość. To nigdy nie sprzyja rządzeniu”.

Dodatkowe raporty Nikki Widadeo i Amala Azur