„Przerażające tortury”: trwający od kilkudziesięciu lat konflikt oddzielił obie strony drugim najdłuższym murem na świecie

Front Polisario, nacjonalistyczny ruch wyzwolenia rebeliantów na rzecz narodu Sahrawi, od lat 70. XX w. prowadzi sporadyczną wojnę partyzancką przeciwko rządowi Maroka, aby kontrolować bogaty w zasoby region Sahary Zachodniej.

W oczach Królestwa Maroka, które jest wspierane przez potężnych sojuszników, w tym Stany Zjednoczone, Front Polisario to terroryści finansowani i uzbrojeni przez takich ludzi jak Iran.

Dla około miliona Saharyjczyków, grupy koczowniczych plemion Sahrawi, których język i kultura różnią się od Berberów z Maroka, Front Polisario jest ich prawowitym przedstawicielem.

Walczą o niepodległość Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej, która kontroluje około jednej piątej spornego terytorium zwanego Saharą Zachodnią w Afryce. „Ostatnia kolonia”.

Dawno zapomniana w obliczu wielu regionalnych konfliktów szalejących na całym świecie wojna między Marokiem a Frontem Polisario zyskała w ostatnich miesiącach na nowo uwagę.

Miliardy dolarów w dewizach napłynęły do ​​północnoafrykańskiego supermocarstwa fosforanowego, które odnotowało ogromny wzrost przychodów i inwestycji w następstwie światowego szoku podażowego nawozów po inwazji Rosji na Ukrainę.

Wraz z tymi pieniędzmi pojawiają się obawy Saharyjczyków, że zagraniczne firmy „splądrują” ich zasoby.

„Poznawaliśmy wiele organizacji międzynarodowych zaangażowanych w kwestię Sahary Zachodniej [that] „Próbowali ukryć to zaangażowanie” – powiedział Mohamed Mayara, dziennikarz i aktywista z Sahary Zachodniej. „Mamy do czynienia z tego rodzaju manipulacjami”.

Mayara, współzałożycielka i koordynatorka zespołu medialnego, odbyła w tym miesiącu tournée z wykładami po Australii w nadziei podniesienia świadomości na temat trudnej sytuacji Saharyjczyków.

Walczą o niepodległość Sahary Zachodniej od 1975 r., kiedy została ona przekazana jako kolonia hiszpańska, a następnie zajęta przez Maroko na północy i Mauretanię na południu.

Jego ojciec i trzech wujków byli wśród osób porwanych i zabitych przez marokańskie siły bezpieczeństwa, gdy był dzieckiem.

Powiedział: „Mój ojciec został zabity podczas straszliwych tortur w tajnym więzieniu w Maroku”.

„Dorastałem w warunkach, w których moi ludzie doświadczyli segregacji i dyskryminacji, gdy stawialiśmy czoła falom marokańskich osadników na Saharze Zachodniej, aby zmienić sytuację demograficzną.

Dodał: „Istnieje systematyczna polityka zmiany składu demograficznego Sahary Zachodniej, co stanowi naruszenie prawa międzynarodowego”.

Ten były pracownik rządowy i nauczyciel w publicznej szkole średniej, który stracił pracę z powodu wsparcia dla niepodległości Sahary Zachodniej, pomógł później założyć grupę dziennikarstwa obywatelskiego, aby udostępnić światu ich historie.

Twierdzą, że Maroko rutynowo uniemożliwia mediom i międzynarodowym obserwatorom wjazd do regionu.

„Ale konsekwencje były bardzo poważne” – dodał.

Equipe Media twierdzi, że wielu jej członków zostało aresztowanych i odsiaduje długie wyroki jako „więźniowie polityczni”.

Organizacje praw człowieka oskarżyły Maroko o popełnienie poważnych naruszeń podczas brutalnych rozpraw z Saharyjczykami, w tym o tortury, wymuszone zeznania oraz nękanie dziennikarzy i aktywistów.

„Lud Saharyjczyków jest pozbawiony wolności [the right] „Aby porozmawiać o swoich poglądach politycznych” – powiedziała Mayara.

„Maroko uznało za przestępstwo protesty żądające niepodległości Sahary Zachodniej. Nikt też nie może mówić o grabieży zasobów naturalnych [like] Fosforany, rybołówstwo i prawdopodobnie ropa i gaz. Eksportowane przez nich ekstrakty przynoszą ogromne korzyści zagranicznym firmom zaangażowanym w ten nielegalny handel.

Sahara Zachodnia to wielkość Wielkiej Brytanii w północno-zachodniej Afryce z długim odcinkiem wybrzeża nad Oceanem Atlantyckim. Jest bogata w minerały i zasoby naturalne, zwłaszcza w zasoby rybne, i znajduje się naprzeciwko Wysp Kanaryjskich.

Ale duże pieniądze skupiają się w fosforanach, które wykorzystuje się do produkcji nawozów i są jednym z największych źródeł dochodu w Królestwie.

Maroko zajmuje około 70 procent światowych rezerw, a jego rekordowe dochody od 2022 r. zapewniły królestwu większe wpływy międzynarodowe, które pozwalają na forsowanie swoich roszczeń w stosunku do Sahary Zachodniej.

Organizacja Narodów Zjednoczonych i Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości uznały prawo narodu saharyjskiego do samostanowienia.

Mauretania zrezygnowała ze swoich roszczeń w 1979 r. w obliczu ciągłych ataków bojowników Polisario, ale Maroko w dalszym ciągu rości sobie prawo do suwerenności nad terytorium, które uważa za integralną część swojego królestwa.

Maroko od dawna odrzuca żądania zorganizowania referendum w sprawie niepodległości Sahary Zachodniej.

Sahrawi Arabska Republika Demokratyczna jest uważana za państwo częściowo uznane i uznawane przez dziesiątki członków Organizacji Narodów Zjednoczonych, z których większość to Afrykanie i Arabowie, zwłaszcza Iran i sąsiadująca z nią Algieria, która jest gospodarzem wielu obozów dla uchodźców saharyjskich i od dawna wspiera Polisario przyczyna.

Granicę między Marokiem a Saharą Zachodnią oddziela drugi co do długości mur na Ziemi. Jest to budowla o długości 2700 km otoczona najdłuższym na świecie polem minowym, zbudowana przy pomocy amerykańskich producentów broni po pierwszej krwawej wojnie. wojny partyzanckiej w latach 70.

W 1991 r. podpisano porozumienie o zawieszeniu broni przy wsparciu ONZ, ale walki między obiema grupami trwały nadal. eksplodował W 2020 r. 29-letni rozejm został zerwany po tym, jak Front Polisario oskarżył Maroko o prowokację polegającą na wznowieniu działań wojskowych w strefie buforowej przejścia granicznego Guerguerat.

Przywódca Frontu Polisario Ibrahim Ghali powiedział wówczas w liście do Organizacji Narodów Zjednoczonych, że Maroko „poważnie podważyło nie tylko zawieszenie broni i powiązane z nim porozumienia wojskowe, ale także wszelkie szanse na osiągnięcie pokojowego i trwałego rozwiązania kwestii dekolonizacji w Saharze Zachodniej. ”

Ministerstwo Spraw Zagranicznych kraju stwierdziło, że operacja graniczna była odpowiedzią na uniemożliwianie przez Front Polisario przepływu osób i towarów oraz nękanie sił ONZ na przejściu, chociaż ONZ zaprzeczyła tym zarzutom.

„Maroko pozostaje zdecydowanie zaangażowane w utrzymanie zawieszenia broni, zauważając, że operacja przeprowadzona przez Królewskie Siły Zbrojne ma w szczególności na celu wzmocnienie zawieszenia broni poprzez zapobieganie powtarzaniu się takich niebezpiecznych i niedopuszczalnych działań, które naruszają porozumienie wojskowe i zagrażają bezpieczeństwu i stabilności w regionie”. Ministerstwo podało.

W Aktualizacja październikowa Podczas swojej odprawy dla Rady Bezpieczeństwa na temat sytuacji w Saharze Zachodniej Sekretarz Generalny ONZ António Guterres stwierdził, że jest „głęboko zaniepokojony” pogarszającą się sytuacją.

„Kontynuacja działań wojennych i nieosiągnięcie zawieszenia broni między Marokiem a Marokiem [Polisario Front] Dodał: „Kryzys ten pozostaje poważną przeszkodą w osiągnięciu politycznego rozwiązania tego długotrwałego konfliktu”.

„Codzienne wtargnięcia do strefy buforowej przylegającej do nasypu oraz działania wojenne między stronami na tym obszarze naruszają jego status strefy zdemilitaryzowanej i dodatkowo zagrażają stabilności regionu, stwarzając realne ryzyko eskalacji w miarę kontynuowania działań wojennych.

„Ataki powietrzne i strzelaniny przez nabrzeże w dalszym ciągu przyczyniają się do wzrostu napięcia. W tym kontekście niezwykle istotne jest przywrócenie zawieszenia broni, co sprawia, że ​​wynegocjowanie politycznego rozwiązania kwestii Sahary Zachodniej jest pilniejsze niż kiedykolwiek. Prawie pięć dekad konfliktu.”

Ze swojej strony Maroko oskarżyło Iran i jego libański szyicki oddział Hezbollahu o szkolenie i uzbrajanie Frontu Polisario, czemu Iran zaprzeczył, oskarżyło również Polisario o współpracę z organizacją terrorystyczną Al-Kaida.

Kamal Fadel, australijski rzecznik Frontu Polisario, potwierdził, że jest to „bezpodstawna marokańska propaganda”.

Fadel powiedział: „Podczas zimnej wojny zwykli mówić, że jesteśmy komunistami, a kiedy to już nie było w modzie, mówili, że jesteśmy powiązani z Al-Kaidą, a kiedy to teraz nie działa, powiązali nas z szyickim Iranem i Hezbollah.” Powiedział.

„Kiedy Maroko poproszono o przedstawienie dowodów potwierdzających ten związek, nie było w stanie niczego przedstawić. To tylko wywołuje strach wśród społeczności międzynarodowej”.

Mayara powiedział, że celem jego wizyty jest „przeniesienie głosu pozbawionych głosu Saharyjczyków” do Australii.

Wezwał także zagraniczne firmy, aby jako przedstawiciele Sahary Zachodniej współpracowały bezpośrednio z Polisario, dodając, że jego zdaniem grupa będzie „bardzo elastyczna” w zagospodarowaniu zasobów naturalnych regionu.

„Mój naród boryka się z poważnymi trudnościami gospodarczymi” – powiedział.

„Mamy wysoki poziom ubóstwa, ograniczony dostęp do opieki zdrowotnej, edukacji i możliwości pracy. Będziemy bardzo szczęśliwi [for foreign companies] Weź udział w działaniach [in Western Sahara] „Za zgodą Polisario będzie to bardzo przydatne.”

Przyznał jednak, że każdy taki projekt byłby co najmniej „skomplikowany”.

Australijski Departament Spraw Zagranicznych i Handlu zauważa, że ​​„biorąc pod uwagę status Sahary Zachodniej jako terytorium niesamorządnego, istnieją międzynarodowe względy prawne dotyczące importu zasobów naturalnych wydobywanych z Sahary Zachodniej”.

„Zalecamy firmom zasięgnięcie porady prawnej przed importem takich materiałów” – mówi DFAT.

Maiara wyraził nadzieję, że „wzmocni stosunki” między Australią a Saharą Zachodnią.

„Jesteście świadomi takich problemów jak Timor Wschodni, ale jesteśmy od tego bardzo dalecy” – powiedział.

„Ludzie, których tu spotykam, podzielają ich człowieczeństwo i szanujemy prawo międzynarodowe”.

frank [email protected]