Recenzja Festiwalu AFI: „Spoor” dostarcza porządnego polskiego kryminału

Jeśli jest jedna rzecz, którą z tego wezmę Ostroga (Lub Rezerwacja W języku polskim) to faktyczny wygląd Polski. O ile wiem o Polsce z historycznego punktu widzenia, bardzo rzadko zdarza mi się patrzeć na ten kraj takim, jaki jest dzisiaj. Ostroga Dobrze wykorzystuje scenerię polskiej wsi, gdyż jest to zagadka morderstwa rozgrywająca się na przestrzeni kilku miesięcy. Pozwala to widzowi rozpoznać naturalne piękno, które z pasją broni główna bohaterka. Fabuła opiera się głównie na stylu i energii kręcenia filmu oraz tych samych głównych rolach, ale doceniam wciągającą oprawę.

Została wybrana polską kandydatką do nagrody dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego 2017 roku i jest uznaną reżyserką Agnieszki Holender (Europa, Europa, tajemniczy ogród) Wygląda na to, że w stworzenie tego raczej żywego filmu włożono wiele wysiłku. Podejmuje tematykę, która ma rzucić wyzwanie widzowi, biorąc pod uwagę konkretne obrazy, które widzimy, ale także rozkoszuje się fabułą zagadki morderstwa. Może tak nie być Siedemale istniała chęć wykorzystania konwencji gatunkowych jako sposobu na zgłębienie, co to znaczy chcieć pielęgnować królestwo zwierząt, zamiast na nie polować.

Ostroga Znajduje się na odległym, górzystym terenie południowej Polski. Stara kobieta, Duzjko (Agnieszka Mandat) mieszka samotnie i wyraża swoją skrajną złość wobec kłusowników, którzy zabijają zwierzęta dla sportu. Wkrótce wielu myśliwych zaczyna ginąć w tajemniczych okolicznościach. Duszejko ma swoje teorie na temat tego, co się dzieje, ale ze względu na to, że jest hipiską kochającą okultyzm, władze skupiły się gdzie indziej. Z biegiem czasu dowiadujemy się o Duszejce coraz więcej dzięki różnym osobom, z którymi udaje jej się zaprzyjaźnić. Oczywiście nie chroni to niektórych przed brutalną śmiercią.

Z zewnątrz cała historia jest dość śmieszna. Widać tu trochę czarnego humoru, który widać w sposobie, w jaki bohaterowie żartują i reagują na określone scenariusze, ale nie w sposób, który zdradzałby poważny ton filmu. Dzięki grze Mandata film wydaje się poruszać bardzo sprawnie. Umieszczając go na środku, Ostroga Uchodzi mu na sucho z kilkoma nowicjuszami przybywającymi do miasta, aby spowolnić sytuację, lub z przyjazną obecnością, która jest niemądra w stosunku do tego, co się dzieje. Duszejko to wyrazista postać, która naturalnie czuje się w świecie tego filmu i czerpie z tego korzyści.

Istnieje również świetna transmisja strumieniowa filmu. Wiem, że Holland współreżyserowała ten film z córką i niezależnie od sukcesu, rezultaty pozwoliły na nakręcenie filmu, który pulsuje. Kamera jest w ciągłym ruchu, a sceny wydają się korzystać z tego dodatkowego poczucia pilności. Wyhamowanie monologów Duszejki i zbudowanie napięcia wymaga czasu, ale trochę dziwnie było oglądać film, w którym w centrum uwagi jest stara kobieta, a tak dużo akcji. Jest ścieżka dźwiękowa, która brzmi nieco inspirowana twórczością Hansa Zimmera, co pomaga stworzyć odrębny klimat, ale można zobaczyć, skąd wzięła się inspiracja.

Szkoda, że ​​historia nie potrafi się wystarczająco skutecznie zakończyć. Wynika to z ogólnego przesłania, jakim film chce się podzielić. Biorąc pod uwagę dzisiejszy klimat, dobrostan stworzeń w królestwie zwierząt może nie jest tak ważny jak inne tematy, ale z tego filmu emanuje wyraźna złość. Mam nadzieję Ostroga Lepiej byłoby skierować tę złość na wniosek, który nie byłby tak oklepany. Nie wynika to z braku kręgosłupa, który pozwoliłby zrealizować pomysł, ale raczej film podąża jaśniejszą i łatwiejszą drogą, niż bym sobie tego życzył, zamiast opowiadać na końcu mroczniejszą historię, która mogłaby wydawać się bardziej odpowiednia.

Film powstał na podstawie powieści Prowadź swój pług przez kości umarłych autorstwa Olgi Tokarczuk (która napisała scenariusz wraz z Hollandem) i niezależnie od tego, czy film zmieni obecny stan rzeczy, czy nie, wydaje się, że jest różnica. Spadek jakości, biorąc pod uwagę miejsce zakończenia historii. Aby jednak dojść do końca, pozostaje solidne studium charakteru, które tak się składa, że ​​wpada w sferę tajemnicy. Przeglądanie różnych polskich stron też nie zaszkodzi. Ponownie miło jest zobaczyć te aspekty kraju, niezależnie od tego, czy są to śnieżne zimy, czy bujne zielone wiosny.

Ostroga Udaje się to głównie dzięki jej wiodącej roli i licznym interakcjom, jakie ma z resztą obsady. W ofercie znajduje się także kilka świetnych filmów, które sprawią, że poważny obraz będzie jeszcze przyjemniejszy do oglądania. Chciałbym tylko, żeby przesłanie było bardziej zaangażowane. Co innego widzieć ludzi karanych za swoje czyny, a co innego mieć w tej sprawie coś do powiedzenia, ale opowieść nie ukazuje tak przejmującego charakteru w najlepszym wydaniu, gdy nadchodzi czas zakończenia. pomimo, Ostroga Pozwoliło mi to poznać punkt widzenia Polski w niektórych szorstkich opowieściach fantasy, co było w porządku.