Recenzja filmu: „Skarb” mógł zakończyć się fatalną porażką

Widzimy jednak, że opór Edka wobec trasy pociągu Rotha nie jest filozoficzny, ale molekularny. Nie chce jechać pociągiem do Łodzi czy gdziekolwiek indziej, zamiast tego zatrudnia taksówkarza, który jest ich kierowcą lub przewodnikiem.

skarb Wydarzenia zaczynają się, gdy Edek i Ruth znajdują jego dom z dzieciństwa. Rodzina mieszkająca w zaniedbanym mieszkaniu jest podejrzliwa co do motywów żydowskich gości, mimo to oferuje podstawową europejską gościnność. Pojawienie się czajnika wstrząsa twoim umysłem; To dzbanek jego babci.

To także nas destabilizuje. Serwis do herbaty to jedyna rzecz wysokiej jakości, jaką posiada ta biedna polska rodzina. Niezależnie od tego, czy zdobyli je dzięki oportunizmowi (mieszkanie przejęli po wysiedleniu rodziny Edka), czy też dzięki szczęściu (znalazło się wśród pozostawionego przez nich dobytku), jest to symbol godności. Po dziesięcioleciach grabieży z czasów sowieckich stanowi także płynny majątek, jeśli amerykańscy Żydzi chcą wykupić swoje dziedzictwo.

Jednym z powtarzających się w filmie „żartów” jest to, że Polacy znają wartość dolara znacznie lepiej niż Amerykanie. Rzeczywiście, implikacje umowy o czajniku są głębokie, ponieważ ujawnia ona pragnienie Ruth dotarcia do krewnych, których nigdy nie znała, a także jej potrzebę wykonania gestu (w formie prezentu) na rzecz Edka.

skarbTa praca, podobnie jak wszystkie prace dotyczące Holokaustu, dotyczy wpływu przeszłości na teraźniejszość. Jakie chwile cenimy lub które pozostawiają blizny na naszej duszy? Jaka jest w końcu wartość wspomnień? Czy to jest warte swojej ceny?

Film znakomicie i wyraźnie uosabia tę prawdę poprzez dwie równoległe sceny. Podczas wizyty na cmentarzu żydowskim w Łodzi na prośbę Ruth Edek pozostaje niewzruszony. Ogłasza: „Nie mamy działki rodzinnej”. Jednak w Auschwitz Edek traci panowanie nad sobą i zaczyna pielić w nieoznakowanym miejscu, gdzie ostatni raz widział swoją rodzinę po wyjściu z pociągu transportowego.

Jeśli pamięć służy, finał Stevena Spielberga Lista Schindlera Spotkanie to było zgromadzeniem osób uratowanych przez niemieckich przemysłowców przed nazistami wraz z pokoleniami ich potomków. Zdjęcie grupowe było mocnym stwierdzeniem: życie samo w sobie jest deklaracją zwycięstwa.

Podróż Edicka może być bardziej wstrząsająca, ale ostatecznie podróż Ruth wydaje się być racją bytu filmu. Pewnej nocy w hotelu Ruth wbija sobie igłę w skórę, co początkowo uznaliśmy za akt samookaleczenia. Tak naprawdę Ruth sama tatuowała; Znacznie później widzimy sam tatuaż i rozpoznajemy go jako akt upamiętnienia i identyfikacji.

Ta inicjatywa zapoczątkowana przez Ruth, podobnie jak inne szczytowe momenty w… skarbZawiera wrodzone sprzeczności. Według starożytnej interpretacji prawa żydowskiego, body art jest tematem tabu.

skarb To skłania nas do zastanowienia się nad tym, czego dzieci ocalałych potrzebowały dorastając, a czego nie dostały. Szkoda jednak, że nie określił bliżej sytuacji Ruth i skuteczniej wyraził jej ból. To z pewnością utrudniłoby jej pojednanie z Edkiem. Prawdopodobnie nie doprowadzi to do satysfakcjonującego zakończenia.