Szef CIA mówi, że Putin jest „bardzo zdrowy”

Burns ostrożnie klasyfikował pozornie zwodnicze obserwacje, mówiąc, że nie stanowią one „formalnego osądu wywiadu”.

Ale zapytany wprost, czy Putin jest niezdrowy lub niestabilny, powiedział: „Krąży wiele plotek na temat zdrowia prezydenta Putina i, o ile wiemy, jest całkowicie zdrowy”.

Więc co sądzimy o spekulacjach na temat zdrowia Putina? Te plotki nie są nowe.

Jego mowa ciała, mowa i chód były nieustannie badane. I za każdym razem, gdy Putin znika z pola widzenia na kilka dni – a nawet popełnia drobny błąd, jak ostatnio po wylądowaniu w Teheranie – może to prowadzić do serii intensywnych spekulacji na temat jego zdrowia fizycznego w stylu tabloidów.

Taka jest natura Putinizmu, rodzaju postmodernistycznej, jednoosobowej dyktatury. Kreml ciężko pracował nad stworzeniem aury wokół Putina jako jedynego rozwiązania problemów kraju: organizuje on coroczny telekonferencja, w której dosłownie wciela się w rolę instalatora wierteł.

W ciągu dwóch dekad ugruntował swoją władzę, budując system kierowany zachciankami i fiksacjami jednej osoby (jasny przykład: inwazja na Ukrainę).

Kreml rutynowo kpi z wszelkich spekulacji na temat zdrowia Putina. W czwartek rzecznik prasowy Dmitrij Pieskow powiedział, że Putin czuje się „w porządku” i „zdrowy”, zanim określił te spekulacje jako „tylko mistyfikacje”.

Ale oświadczenie Burnsa, nawet jeśli jest żartem, prawdopodobnie mówi nam więcej o zachodnich decydentach niż o kondycji Putina.

Przede wszystkim odzwierciedla silny element myślenia życzeniowego, jeśli chodzi o przywódcę Kremla. Sugeruje, że najbardziej niepokojące kryzysy międzynarodowe mogą po prostu wyparować, jeśli jedna osoba – Putin – zniknie ze sceny światowej.

To jest możliwe błędne odczytanie Rosji. To prawda, że ​​decyzja o inwazji na Ukrainę należy do jednej osoby: rosyjskiego prezydenta, którego motywuje wypaczona lektura historii i doza imperialnych ambicji.

Spór między Rosją a Zachodem był napędzany przez lata osobistymi pretensjami kogoś znanego z lamentowania nad rozpadem Związku Radzieckiego.

Ale naiwnością byłoby mieć nadzieję, że putinizm nie będzie kontynuowany bez Putina.

Niemal pół roku po inwazji na przykład ciężkie straty Putina na polu bitwy nie doprowadziły do ​​powszechnej mobilizacji ruchu oporu.

Rosjanie – z wyjątkiem tysięcy aresztowanych w antywojennych protestach – poniekąd biernie zaakceptowali ekonomiczny ból nowych sankcji nałożonych na ich kraj.

Jeśli wierzyć wynikom państwowych sondaży WCIOM, notowania Putina w rzeczywistości wzrosły od inwazji 24 lutego.

Wypowiedzi dyrektora CIA w kontekście odzwierciedlają, jak trudno jest zrozumieć Putina, osobę, której procesy decyzyjne są niejasne dla świata zewnętrznego.