Widok z Anglii: cele górnictwa galaktycznego w Europie

Kolejna asteroida pojawiła się w wiadomościach w tym miesiącu. 5 sierpnia NASA ogłosiła, że ​​w przyszłym roku rozpocznie misję badającą Psyche 16. Szacuje się, że ta asteroida zawiera minerał o wartości ponad 10 000 biliardów dolarów amerykańskich (lub dziesięciu miliardów dolarów), co wystarczy, aby każdy człowiek na Ziemi miliard dolarów.

Po raz pierwszy dostrzeżona przez włoskiego astronoma w 1852 roku, Psyche 16 to asteroida o szerokości 220 km i składająca się głównie z żelaza i niklu (w przeciwieństwie do skał magmowych i lodu w przypadku większości innych asteroid). Sonda kosmiczna NASA potrzebuje czterech lat, aby dotrzeć do asteroidy, która znajduje się między Marsem a Jowiszem.

Europa ogólnie, a Luksemburg w szczególności, chce odegrać rolę w wydobywaniu tych złóż minerałów w kosmosie.

Wielkie Księstwo zawsze miało ambicje eksploatować asteroidy, choć blisko Ziemi (krążące między Ziemią a Marsem), a nie te w pasie asteroid poza Marsem. Ponad pięć lat temu, w lutym 2016 r., ówczesny wicepremier Luksemburga Etienne Schneider ogłosił plany wydobycia asteroid we współpracy z Deep Space Industries i Planetary Resources Inc. Z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

Luksemburg od dawna posiada przemysł kosmiczny i pokolenie temu odegrał kluczową rolę w rozwoju komunikacji satelitarnej. Były szef Europejskiej Agencji Kosmicznej, Jean-Jacques Dordain, powiedział czasy finansowe Był wówczas „przekonany, że luksemburska wizja kryje w sobie ogromny potencjał naukowy i gospodarczy”. Chociaż w tamtym czasie wydawało się to futurystyczne, Durden był nieugięty, że podstawowa technologia rzeczywiście istnieje.

Luksemburg był pierwszym krajem w Europie, który wprowadził ramy prawne dla eksploracji i wykorzystania zasobów kosmicznych. W 2017 r. stworzyła dedykowaną ustawę o kosmosie, która zapewnia wysoki poziom ochrony inwestorom, odkrywcom i górnikom. Ponadto Luksemburska Agencja Kosmiczna zapewnia dostęp do rozwiązań finansowych i wspiera badania naukowe.

Debata w 2020 roku na temat zarządzania niebem zostaje wznowiona po fali działań w kosmosie. Obejmowało to ogłoszenie przez NASA w październiku, że na powierzchni księżyca znaleziono wodę, co wzbudziło oczekiwania, że ​​można ją wykorzystać jako bazę do eksploracji kosmosu.

Komitet Narodów Zjednoczonych ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej wyznacza standardy rozwoju międzynarodowego prawa kosmicznego, a różne traktaty dostarczają podstawowych zasad. Jednak traktaty te pozostają niesprawdzone, kto jest właścicielem praw do minerałów w przestrzeni kosmicznej. Aby komercyjne projekty kosmiczne, w tym wydobycie, były opłacalne, odkrywcy i inwestorzy będą musieli zapewnić sobie prawa do wydobywania odkrywanych materiałów.

Istnieje analogia między wyłaniającymi się prawami przestrzeni a regułami rządzącymi pełnymi morzami. Możliwe jest eksplorowanie i poszukiwanie zasobów morskich bez przejmowania oceanu. Chociaż Traktat o Przestrzeni Kosmicznej Organizacji Narodów Zjednoczonych określa i zabrania chwytania Księżyca lub jakichkolwiek innych ciał niebieskich, nie zabrania alokacji zasobów w przestrzeni kosmicznej.

Poza ich potencjałem jako bryły okrążające żelazo-nikiel, asteroidy mogą zawierać pewne materiały nieziemskie. Odkryte minerały, o których nie wiadomo, że występują naturalnie na Ziemi, to panguet i edscotite. Pierwszy to rodzaj tlenku tytanu, który został odkryty w 2012 roku z meteorytu Allende, który wylądował w Meksyku 43 lata temu. Edscottit (węglik żelaza) został znaleziony w meteorycie Wedderburn, który uderzył w Australię w 1951 roku.

Górnicy będą musieli rozszerzyć swój słownik. Asteroidy i komety (składające się głównie z lodu) zostają przemianowane na meteoryty, jeśli wejdą w ziemską atmosferę, a meteoroidy, jeśli wylądują na powierzchni. Każdy wydobyty materiał nazywany jest „spadkiem meteoru”, jeśli obserwuje się opadanie, a „odkryciem”, jeśli nie jest widoczny. W geologii meteoryt jest uważany za meteoryt wystarczająco duży, aby stworzyć krater, podczas gdy w astronomii jest to meteoryt znacznie jaśniejszy niż zwykle.

Meteoryty nie są szczególnie rzadkie, ponieważ na Ziemi znaleziono łącznie około 60 000 skał z kosmosu. Rocznie obserwuje się około 500 meteorytów, ale odzyskuje się zaledwie 2% z nich (rzadko więcej niż dziesięć rocznie), a historycznie zarejestrowano tylko 1500 meteorytów. Ponieważ większość meteorytów spala się w ziemskiej atmosferze, w rzeczywistości spada mniej niż 5% ich początkowej masy.

Tymczasem naukowcy z NASA zidentyfikowali 24 września 2182 roku jako najbardziej prawdopodobną datę uderzenia Bennu w Ziemię. Lepiej zanotuj w swoim pamiętniku, to nauka o rakietach.

(Ten artykuł pojawił się po raz pierwszy na Górnik północy)