Mgławica RCW 7 na zdjęciu wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a pokazuje przejście obłoku molekularnego do obszaru H II, który charakteryzuje się pojawieniem się masywnych protogwiazd. Gwiazdy te emitują światło ultrafioletowe i wiatry gwiazdowe tworzące mgławicę. Hubble uchwycił ten proces w świetle bliskiej podczerwieni, ujawniając cykl życia gwiazd i ich wpływ na otaczający obłok. Źródło zdjęcia: ESA/Hubble i NASA, ok. Tan (Uniwersytet Chalmers i Uniwersytet Wirginii)
Zdjęcie RCW 7 wykonane przez Hubble'a ukazuje masywne protogwiazdy w konstelacji Rufy, przekształcające obłok molekularny w świecący obszar H II, ukazujący narodziny i ewolucję gwiazd.
Głównym tematem tego oszałamiającego spektaklu jest oszałamiająca kolekcja międzygwiazdowego gazu i pyłu Kosmiczny teleskop Hubble zdjęcie. Mgławica ta, zwana RCW 7, znajduje się nieco ponad 5300 lat świetlnych od Ziemi, w gwiazdozbiorze Rufy.
Powstawanie gwiazd w mgławicach
Mgławice to obszary w przestrzeni wypełnione surowcami potrzebnymi do formowania nowych gwiazd. Pod wpływem grawitacji części tych obłoków molekularnych zapadają się, aż łączą się, tworząc protogwiazdy otoczone wirującymi dyskami pozostałego gazu i pyłu. W przypadku RCW 7 powstające tutaj protogwiazdy są szczególnie masywne, emitują silne promieniowanie jonizujące i gwałtowne wiatry gwiazdowe, które przekształciły je w tak zwany obszar H II.
Rola regionów H II
Regiony H II są wypełnione jonami wodoru, gdzie HI oznacza zwykły wodór kukurydzaH II to wodór, który utracił swój elektron. Promieniowanie ultrafioletowe masywnych protogwiazd wzbudza wodór, emitując światło i nadając tej mgławicy delikatny różowy blask.
Tutaj Hubble bada masywny układ podwójny gwiazd o nazwie IRAS 07299-1651, wciąż znajdujący się w świecącym kokonie gazu w obłokach wirujących w stronę szczytu mgławicy. Aby odsłonić tę gwiazdę i jej rodzeństwo, powyższe zdjęcie wykonano przy użyciu kamery Wide Field Camera 3 (WFC3) w świetle bliskiej podczerwieni.
Znajdujące się tutaj masywne protogwiazdy są najjaśniejsze w świetle ultrafioletowym, ale emitują dużo promieniowania podczerwonego, które może przejść przez większość otaczającego je gazu i pyłu i może być zaobserwowane przez Hubble'a. Wiele innych większych gwiazd na tym zdjęciu nie należy do mgławicy, ale leży pomiędzy nią a naszym Układem Słonecznym.
Cykl życia chmury molekularnej
Utworzenie regionu H II oznacza początek końca chmury molekularnej. W ciągu zaledwie kilku milionów lat promieniowanie i wiatry masywnych gwiazd stopniowo rozpraszają gaz, a sytuacja staje się jeszcze gorsza, gdy życie masywniejszych gwiazd kończy się w wyniku wybuchów supernowych. Tylko niewielka część gazu zostanie włączona do nowych gwiazd w tej mgławicy, podczas gdy reszta rozprzestrzeni się po całej galaktyce, tworząc ostatecznie nowe obłoki molekularne.
Odniesienie: „Dynamics of the Giant Duo at Birth” Yichen Zhang, Jonathan C. Tan, Kei EI Tanaka, James M. De Buizer, Mengyao Liu, Maria T. Beltrán, Kaitlin Kratter, Diego Mardones i Guido Garay, 18 marca , 2019. Astronomia przyrodnicza.
doi: 10.1038/s41550-019-0718-y
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
Uniwersytet w Tel Awiwie rewolucjonizuje dziedzinę szkła samonaprawiającego się
Badanie powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS) jako potencjalnej metody leczenia stwardnienia rozsianego
Sztuczna inteligencja w Los Alamos zwiększa możliwości przewidywania trzęsień ziemi