Asteroida zabijająca dinozaury wywołała „mega trzęsienie ziemi”, które trwało od tygodni do miesięcy

Około 66 milionów lat temu asteroida o długości 10 km uderzyła w Ziemię, powodując to Burza ogniowa ogarnia większość kontynentu północnoamerykańskiegoA Tsunami z falami wielkości góryI trzęsienie ziemi tak potężne, że wstrząsnęło planetą przez tygodnie, a nawet miesiące po uderzeniu. Ilość energii uwolnionej podczas tego „mega trzęsienia ziemi” szacuje się na 10²³ dżuli, czyli około 50 000 razy więcej energii niż energia uwolniona w objętości 9.1 Trzęsienie ziemi na Sumatrze w 2004 r. Jedno z najpotężniejszych trzęsień ziemi, jakich kiedykolwiek doświadczyła ludzkość.

Kolumbijski geolog Hermann Bermúdez przedstawi dowody tego „mega trzęsienia ziemi” na zbliżającym się spotkaniu Geological Society of America w Denver.

Na początku tego roku Bermúdez odwiedził odkrywki niesławnego masowego wymierania w okresie końca kredy w Teksasie, Alabamie i Mississippi, aby zebrać dane, uzupełniając swoje wcześniejsze prace w Kolumbii i Meksyku dokumentujące dowody katastrofalnego wpływu.

W 2014 roku, podczas wykonywania prac terenowych na kolumbijskiej wyspie Gorgonilla, Bermúdez znalazł osady sferoidalne – warstwy osadu wypełnione drobnymi szklanymi kulkami i fragmentami znanymi jako „tektyty” i „mikrotektyty”, które zostały wyrzucone do atmosfery podczas uderzenia asteroidy. Te szklane ziarna powstały, gdy ciepło i ciśnienie uderzenia stopiły się i rozproszyły skorupę ziemską, wyrzucając maleńkie kropki stopionego materiału do atmosfery, a następnie opadając z powrotem na powierzchnię jako szkło pod wpływem grawitacji.

Odsłonięte skały na wybrzeżu wyspy Gorgonella opowiadają historię z dna oceanu – z głębokości prawie dwóch kilometrów. Tam, około 3000 kilometrów na południowy zachód od miejsca uderzenia, podczas uderzenia asteroidy na dnie oceanu nagromadził się piasek, błoto i małe stworzenia oceaniczne. Warstwy gliny i piaskowca 10-15 metrów poniżej dna morskiego uległy deformacji miękkiego osadu, która zachowała się w dzisiejszych wychodniach, co Bermúdez przypisuje wibracjom spowodowanym uderzeniem.

Usterki i zniekształcenia spowodowane wibracjami utrzymują się w bogatej w kulki warstwie, która została osadzona po uderzeniu, co wskazuje, że wstrząsy musiały trwać przez tygodnie i miesiące, zanim te drobne osady dotarły do ​​dna oceanu. Tuż powyżej tych kulistych osadów zachowane zarodniki paproci wskazują na pierwsze odrodzenie życia roślin po uderzeniu.

Bermúdez wyjaśnia: „Odcinek, który odkryłem na wyspie Gorgonilla jest doskonałym miejscem do badania granicy kredy i paleogenu, ponieważ jest to jedna z najlepiej zachowanych i znajdowała się w głębinach oceanu, więc nie została naruszona tsunami. „

Dowody deformacji po potężnym trzęsieniu ziemi zachowały się również w Meksyku i Stanach Zjednoczonych. Kiedy El Papalote w Meksyku został odsłonięty, Bermúdez zaobserwował dowody na upłynnienie — kiedy silne wibracje powodują, że osad nasycony wodą przepływa jak ciecz. W Mississippi, Alabamie i Teksasie Bermudez udokumentował wady i szczeliny prawdopodobnie związane z potężnym trzęsieniem ziemi. Udokumentował również osady tsunami w kilku wychodniach, pozostawione przez potężną falę, która była częścią kolejnych katastrof spowodowanych uderzeniem asteroidy.

Bermúdez wygłosi wykład na temat badań swojego zespołu na spotkaniu GSA Connects w niedzielę, 9 października. Zaprezentuje również plakat o swoich obserwacjach osadów tsunami i deformacji związanych z trzęsieniami ziemi w poniedziałek 10 października.

Materiał dostarczony przez Amerykańskie Towarzystwo Geologiczne.