Bariery językowe mogą przyczyniać się do zwiększonej agresji u osób z demencją

Naukowcy z Centrum Badań nad Opieką nad Agedami ECU i Centrum Dementii w HammondCare zauważają, że zachowania i psychologiczne objawy demencji (BPSD), takie jak pobudzenie i agresja, są powszechne. Jednak na prezentację może mieć wpływ pochodzenie kulturowe danej osoby.

W badaniu zbadano różnice w cechach klinicznych, demograficznych i BPSD między migrantami i niemigrantami z demencją przebywającymi w placówkach opieki nad osobami starszymi, którzy zostali skierowani do australijskiego programu wsparcia demencji (DSA). Badanie wykazało, że imigranci częściej byli przygnębieni lub agresywni, podczas gdy u nieimigrantów częściej występowały halucynacje i urojenia.

Od 2016 roku DSA, bezpłatny program wspierania zachowań osób cierpiących na demencję, finansowany przez rząd Australii, zapewnił wsparcie ponad 60 000 klientów i 98 procent domów opieki dla osób starszych w każdym stanie i terytorium.

Zaburzenie osobowości z pogranicza (BPSD) było powszechne we wszystkich grupach, przy czym w przypadku imigrantów częściej obserwowano bariery językowe i względy kulturowe, co stanowiło dodatkowy czynnik przyczyniający się do tego zjawiska.

Główny badacz Belden powiedział: „W Australii ponad 400 000 osób cierpi na demencję, a do 2058 r. liczba ta ma się podwoić, a u co najmniej 54% osób mieszkających w domach opieki dla osób starszych (RACH) zdiagnozowano chorobę w 2019 r. 2020 z demencją.” Chigurh.

„Ponad 31% podopiecznych placówek opieki nad osobami starszymi urodziło się również za granicą, a 9,2% osób korzystających z opieki nad osobami starszymi preferowało język inny niż angielski. W latach 2019–2020 21% osób z demencją w ośrodkach RACH to migranci nieanglojęzyczni i migranci z zagranicy badania wykazały, że u imigrantów częściej występuje demencja ze względu na różnice w doświadczeniach życiowych, w tym związanych z traumą, niższym poziomem umiejętności czytania i pisania oraz statusem społeczno-ekonomicznym.

Chigurh i współpracownicy zaobserwowali, że samotność, nuda, bariery językowe i względy kulturowe znacząco przyczyniły się do BPD u nieanglojęzycznych imigrantów w porównaniu z nieimigrantami, przy czym największe znaczące różnice dotyczyły barier językowych i uwarunkowań kulturowych. Nie stwierdzono różnic w częstości występowania czynników sprzyjających pomiędzy imigrantami anglojęzycznymi i nieimigrantami.

„Nasze ustalenia wykazały znacznie niższy wskaźnik halucynacji u imigrantów i imigrantów nieanglojęzycznych niż u nieimigrantów. Ponadto imigranci nieanglojęzyczni mieli znacznie mniej urojeń i urojeń niż nieimigranci.

„Wysokie natężenie pobudzenia lub agresji jest prawdopodobnie spowodowane trudnościami w komunikacji, ponieważ nie było różnicy w przypadku imigrantów anglojęzycznych. Spadek funkcji poznawczych może upośledzać zdolność wyrażania i rozumienia języka mówionego oraz osób z demencją, dla których angielski jest językiem dodatkowym. „Języki mogą utracić zdolność komunikowania się w języku angielskim i w związku z tym używać swojego pierwszego języka jako podstawowego języka komunikacji” – powiedział Chigurh.

„Nasze badanie wzywa do zwiększenia świadomości i edukacji na temat wpływu kultury i języka na osoby przebywające w placówkach opiekuńczych, które wykazują BPSD. Przyszłe badania powinny zbadać odpowiednie czynniki, takie jak długość pobytu w Australii i znajomość języka angielskiego, aby dowiedzieć się więcej o objawach BPSD do różnych grup migrantów.Dzięki temu możemy lepiej radzić sobie z tymi objawami.

Prezes DSA, Mary Alford, stwierdziła, że ​​badanie podkreśliło znaczenie zrozumienia osoby chorej na demencję, w tym jej pochodzenia kulturowego, doświadczeń, upodobań, antypatii i nawyków podczas reagowania na BPD.

„Efektywna komunikacja z osobą cierpiącą na demencję i poświęcenie czasu na poznanie jej, łącznie z jej pochodzeniem językowym i kulturą, jest niezbędne” – stwierdził Alford. „W wielu przypadkach może to oznaczać udzielenie wsparcia bez konieczności interwencji farmaceutycznej”.