Cannes Donkey „EO” prezentuje zwiastun

Może oficjalnie jest to rok tygrysa w chińskim kalendarzu zodiaku, ale w świecie filmu jest to zdecydowanie rok małego osła.

Skromne konie pojawiają się w takich filmach jak Searchlight „The Banshees of Inisherin”, a nawet „Trójkąt smutku” Neona, ale nigdzie nie jest to bardziej widoczne, niż Janus Films i Sideshow EO, w reżyserii legendarnego polskiego reżysera Jerzego Skolimowskiego.

Film — który otrzymał nagrodę jury w Cannes z „Osiem gór” Felixa van Groningena i Charlotte Vandermerch — przedstawia wizję nowoczesnej Europy z perspektywy szarego osła, EO, którego wyrwali aktywiści zajmujący się zwierzętami z ukochanego występu cyrkowego. Właścicielem i przemieszczał się z rąk do rąk w służbie ludziom. Na swojej drodze życiowej EO spotyka wszelkiego rodzaju ludzi i doświadcza radości i bólu, a także nieoczekiwanych katastrof i błogości.

Skolimowski, miłośnik zwierząt, czerpał inspirację z arcydzieła Roberta Brysona „Au Hasard Balthazar”, które zobaczył wkrótce po premierze z 1966 r. „Taką lekcję wziąłem od Brysona” – mówi Skolimowski. „Ten zwierzęcy bohater jest bardziej zdolny do poruszania cię niż ludzki bohater”.

Rzeczywiście, słaby EO jest tak niewinnym bohaterem, jak się pojawia, co sprawia, że ​​okrucieństwo, któremu są poddawani, jest jeszcze bardziej odrażające. Skolimowski ostrzega jednak, że do zobrazowania EO na filmie wykorzystał sześć osłów i żaden z nich nie został uszkodzony podczas produkcji.

„EO” jest pokazywany na London Film Festival, New York Film Festival i Mill Valley Film Festival. Otwarcie w Nowym Jorku 18 listopada i Los Angeles 2 grudnia.

Obejrzyj oficjalny zwiastun poniżej i czytaj dalej Różne Wywiad ze Skolimowskim oraz współautorką i współproducentką Ewą Piaskowski.

Co przyciągnęło Cię do tego tematu?

SkolimowskiFilm Roberta Bressona obejrzałem rok po jego nakręceniu, aw 1966 Cahiers du Cinema opublikowało listę 10 najlepszych filmów zrealizowanych w tym roku. Film Bressona zajął pierwsze miejsce na tej liście, a mój był na drugim miejscu. Byłem wtedy w Paryżu i widziałem broszury du cinema [article] Na własne oczy. Kiedy zobaczyłem, kto jest na pierwszym miejscu, od razu poszedłem do kina na film. Byłem pod wrażeniem filmu. W wywiadzie, którego udzieliłem niedługo po obejrzeniu filmu, wspomniała, że ​​była to jedyna okazja, kiedy łzy pojawiły się w moich oczach pod koniec filmu. To była lekcja, którą wyniosłem od Brysona: że bohater zwierzęcy jest bardziej zdolny do poruszania cię niż bohater ludzki.

Dlaczego wybrałeś ucieleśnienie EO? Istnieje wiele scen retrospekcji, które sugerują, że ma prawdziwe uczucia i ma miłe wspomnienia o swoim poprzednim właścicielu.

Skolimowski: Chcieliśmy mieć zwierzę jako bohatera filmu. Ten film odnosi się do mojego negatywnego nastawienia do opowiadania i historii linearnych, które stanowią 99% powieści filmu. Powtarza się pewien schemat opowiadania tej historii: spotykają się dwoje ludzi, zakochują się, zaczynają spotykać, są bardzo szczęśliwi, potem coś się dzieje i już nie są szczęśliwi. Próbują się rozstać, ale ich uczucia są silniejsze niż potrzeba rozstania. Znamy te historie tak dobrze, że po 10 minutach oglądania filmu w kinie wiemy, co będzie dalej. Nasza znudzenie tą narracją skłoniło nas do zbadania wszystkich sposobów, aby znaleźć różne sposoby opowiedzenia filmu i pomyśleliśmy, że zwierzę w centrum historii da nam nowy sposób na zrobienie tego.

Piaskowskiej: I co równie ważne, nasze całkowicie szczere przywiązanie do zwierząt, nasze uznanie dla natury. Mamy dom w lesie, w którym mieszkaliśmy przez kilka lat. Zawsze mieliśmy przy sobie zwierzę. Relacja między nami a istotą, która nie posługuje się językiem, ale wczuwa się w niego, jego psychologiczna przestrzeń i złożoność jego emocji – jest nie mniej ważna niż to, o czym mówił Jerzy.

Skolimowski: To wyjątkowe przeżycie. Gdy wychodzimy z domu, zamiast mijać samochody i ludzi na ulicy, widzimy w lesie króliki, lisy i jelenie. To wyjątkowy prezent. Możemy doświadczać natury takiej, jaka jest, a nie takiej, jak ludzie ją zmieniają.

Piaskowskiej: Nasz pies, Owczarek Niemiecki – Buffon – jest również reprezentowany w filmie.

Jak odnalazłeś bliską i intymną współpracę z konkretnym gatunkiem? Wiem, że osły są bardzo mądre, ale są bardzo uparte. Jakie są wyzwania?

Skolimowski: opinia ogólna [is] Że osły są uparte i głupie, ale ja się nie zgadzam. uparty? Tak, czasami bardzo uparty. Ale nie głupi. Uważam je za bardzo inteligentne zwierzęta.

Piaskowskiej: Najważniejszą rzeczą dla nas było to, aby nie powodować żadnego cierpienia zwierząt, więc wszędzie, gdzie kręciliśmy, wybieraliśmy pobliskie zwierzęta, które były tego samego gatunku. To było ważne, aby mieć mężczyznę i kobietę, ponieważ oboje mają pewną energię, która podróżuje między nimi.

Skolimowski: Wybraliśmy rasę osła sardyńskiego. Powodem wyboru tej konkretnej rasy jest to, że jest bardzo popularna we Włoszech, a ponieważ jest to koprodukcja między Polską a Włochami, wiedzieliśmy, że w końcu będziemy strzelać we Włoszech, więc musieliśmy upewnić się, że mamy tam podobnego osła.

Ilu terapeutów pracuje z tobą?

Skolimowski: Każdy osioł przedstawiony w filmie miał własnego przewodnika lub opiekuna, który przywoził go na miejsce w specjalnych przyczepach, który karmił go i pielęgnował, i który uczył go, jak przechodzić z punktu A do punktu B. Skontaktuj się też ze swoimi weterynarzami. Dzięki temu uniknęliśmy problemów zdrowotnych ze zwierzętami. Cały czas mieliśmy w grupie weterynarzy opiekujących się wszystkimi zwierzętami.

Piaskowskiej: To nasze gwiazdy. Cała grupa – wszyscy aktorzy i ekipy – rozwija się wokół osłów.

Czy to pesymistyczna opowieść o człowieczeństwie i traktowaniu zwierząt?

Skolimowski: Cały film poświęcony jest idei zmiany stosunku ludzi do zwierząt, aby uświadomić ludziom, że zwierzęta, podobnie jak ludzie, są pełne emocji i uczuć i nie powinny być traktowane jako przedmioty. Potrzebują uwagi i wrażliwości w obsłudze, poczucia bezpieczeństwa i współczucia. Chciałem stworzyć poczucie współczucia między ludźmi oglądającymi film a naszym głównym bohaterem, Osiołkiem i innymi zwierzętami.

Nie chcieliśmy obciążać historii quasi-politycznym urokiem dla kinomanów, by okazywać życzliwość zwierzętom. Chcieliśmy połączyć ludzi ze zwierzęciem i stworzyć więź między ludźmi oglądającymi film a zwierzęciem. A kiedy osiągnąłem cel stworzenia więzi między ludźmi, którzy widzieli film, a zwierzętami, aby zrozumieć to połączenie, chciałem potrząsnąć ludźmi oglądającymi film, aby mogli rzeczywiście pomyśleć o swoim stosunku do zwierząt, kiedy odejdą kino.