Dzień — dlaczego szokująca satyra Adama McKaya „Don’t Look For” to katastrofalny film w katastrofalnym momencie

Kiedy Adam McKay myśli o swoich wielu wspólnych komediach z Willem Ferrellem, to, co brzmi bardziej zgodnie z 2021 rokiem, może nie być tym, czego można by się spodziewać.

MacKay powiedział podczas niedawnego posiedzenia w swoim domu w Los Angeles: „Powiedziałbym, że najbardziej prorocze jest „braterstwo” – najbardziej przypomina świat, w którym żyjemy”.

„Step Brothers” był kreskówką na żywo, kiedy się pojawił, (i teraz) to właściwie prawda. Kiedy widzisz gigantycznych dorosłych krzyczących i kopiących meble, ponieważ muszą nosić maskę, jest to w rzeczywistości bardziej śmieszne niż „bracia przyrodni”. „

Mackay omawiał, w jaki sposób obecne wydarzenia zinternalizowały – i pod wieloma względami przekroczyły – jego pomysł na wyprodukowaną przez Netflix komedię Don’t Look Up. Współczesny film katastroficzny może nie przedstawia Ferrella, ale rywalizują z nim gwiazdy „Wznoszące się piekło” i „Przygoda Posejdona”, a jego ostra satyra przynosi więcej niż szokujące emocje. To kolejny krok w dalszej filmowej ewolucji McKaya, który wyprodukował już nominowane do Oscara „Wielki film krótkometrażowy” i „Vice”. (Reżyser zdobył Oscara za adaptowany scenariusz.)

W Don’t Search para naukowców (Jennifer Lawrence i Leonardo DiCaprio) odkrywa gigantyczną kometę, która w ciągu sześciu miesięcy zderzy się z Ziemią i zniszczy życie, jakie znamy. Podczas gdy duet stara się zwrócić większą uwagę na ten dylemat związany z końcem ziemi, prezydent Janie Orlean (Meryl Streep) zostaje inwestorem tylko wtedy, gdy jest to politycznie dogodne, dzięki interwencji miliardera technologicznego Petera Escherwella (Mark Rylance).

Film jest wyświetlany w kinach i na Netflixie.

———

P: Po pierwsze, dlaczego jest winny? Jak to wydarzenie stało się katalizatorem filmu?

A: Od dwóch lat wiem, że historia w ludzkim doświadczeniu to klimat. Być może największa historia na świecie dotyczy 66 milionów lat od uderzenia asteroidy Chicxulub. Więc próbowałem wymyślić, jak zrobić film, który się tym zajmuje. Wymyśliłem pięć lub sześć różnych pomysłów na film. Jeden z nich był bardzo dramatyczny i epicki. Jeden był trochę jak M. Night (Shyamalan) z odrobiną niespodzianki. I miałem te wszystkie myśli. Potem mój przyjaciel David Sirota (który podzielił się historią filmu), myślę, że miał tweeta lub coś w stylu: „Nadchodzi kometa i nikt nie daje (przekleństwo)”.

Mówił o kryzysie klimatycznym. I ciągle o tym myślałem, może to jest nagie i takie proste. Gdybyśmy mieli poczucie zbliżającej się zagłady — ponieważ wszyscy potrafimy to zrozumieć, gdyby naprawdę nadchodziła kometa — nie jestem pewien, czy wiedzielibyśmy, jak sobie z tym poradzić. Jesteśmy teraz tak załamani. Potem zacząłem sobie uświadamiać: „O, to znaczy”. To bardzo prosty wpis, ale zabawny.

P: Na pierwszy rzut oka jest to symbol zmian klimatycznych, ale w rzeczywistości okazuje się, że odnosi się do momentu kulturowego i politycznego, w którym się znajdujemy, kiedy ludzie nie mogą się zgodzić co do podstawowych faktów i najprostszych rzeczy. Kiedy pojawiła się ta druga strona?

Odp.: Zwiedzaliśmy (miejsca strzelania) w Bostonie i jestem fanem NBA, więc oglądałem mecz Jazz (11 marca 2020 r.), A sędziowie powiedzieli, że mecz został odwołany z powodu koronawirusa. Następnego dnia nadal byliśmy na harcerstwie — prawdopodobnie wszyscy już nosiliśmy maski — ale wtedy powiedzieliśmy: „Musimy się stąd wydostać”. Wróciliśmy do domu i po sześciu miesiącach pozostawania w domu jak wszyscy. …Cały czas na myśl: „Nadal kręcisz ten film? Na przykład, czy film po prostu zdarzył się w rzeczywistości?”.

I po prostu nie tknąłem tekstu od pięciu miesięcy. Potem powiedziałem do siebie: „Dobrze, chodźmy przeczytać scenariusz”. Zaskoczyło mnie, że tekst nie dotyczył zmian klimatycznych. Chodzi o to, jak nasze linie komunikacyjne są niszczone, niszczone, zarabiane i manipulowane. I to jest właściwie motor wszystkich sitcomów — i nadal działa doskonale. Skontaktowałem się z Jane Lawrence, Liu i kilkoma aktorami i powiedziałem sobie: „Czytam to i myślę, że opowiada zupełnie inną historię, dlatego tak naprawdę nie robiłem nic z klimatem zmiana.”

I wszyscy wrócili i przeczytali to, a oni powiedzieli: „Och, musimy to zrobić bardziej niż kiedykolwiek”. Stało się to więc bardzo naturalnie. Ale jedyne, co zrobiłem – reakcja na pandemię była o 50% bardziej szalona niż scenariusz – więc musiałem wrócić do scenariusza, pozyskać kilka wskazówek i sprawić, by sprawy stały się trochę bardziej szalone. Gdy prezydent Stanów Zjednoczonych pojawi się w krajowej telewizji i przyniesie pomysł zjedzenia wybielacza, znajdziesz się w innym świecie. … Rzeczywistość była przede mną.

P: Przypuszczam, że standardową linijką, którą usłyszysz, jest „Meryl Streep grająca Donalda Trumpa”, ale w rzeczywistości nie jest to aż tak jasne. Jak została jej przedstawiona postać?

O: Gdybyś rzeczywiście zagrał Donalda Trumpa w filmie, nie dostałbyś filmu. Najbliższy mi jest Brick Tamland w „Anchormanie”, gdzie Brick nie mieszkał w filmie. Właściwie zrobiliśmy to, gdzie Brick właśnie wskazał i powiedział: „Spójrz, kamera”. Prawie umieściliśmy go w filmie. To jest rodzaj Donalda Trumpa. Nie może żyć w opowieści.

To, co chciałem zrobić z Orleanem i to, o czym rozmawiałem z Merrill, to to, że chciałem, aby była jakimś gulaszem ze wszystkich naszych katastrofalnych prezydentów, ponieważ jest o wiele mądrzejsza od Donalda Trumpa. Jest mądrzejszy. Jest więc swego rodzaju mieszanką — zdecydowanie od Donalda Trumpa, jeśli chodzi o to, jak bardzo jest narcystyczna, wyrachowana i krótkowzroczna, ale jest też dużo Billa Clintona, jeśli chodzi o podwójne mówienie i polerowanie. Jest tam dużo pracy George’a W. Busha, co oznacza, że ​​nie ma ona żadnych kwalifikacji do tej pracy. Jest mały Obama, rodzaj gładkiej celebrytki. Dużo Ronalda Reagana, coś w rodzaju pustego garnituru. Więc to trochę tego wszystkiego. Dlatego umieściliśmy zdjęcie jej przytulania Clintona (film).

A przykład, który jej dałem – to Meryl Streep, więc wiesz, że będzie z nią biegać – był „coś w rodzaju Suze Orman”, co oznacza, że ​​Suze Orman nie jest głupia, ale na pewno jest trochę zbzikowana i trochę kłamca, ale zna się na pewnych sprawach. Więc Merrill wziął to, przefiltrował, umieścił tam trochę Long Island, a potem kopał w tę i z powrotem, i skończyło się na Chiefie Orleans.

P: Zwłaszcza w przypadku tych trzech ostatnich filmów, obawiasz się, że kiedykolwiek będą w stanie gotowości, ponieważ jest problem z głoszeniem chóru? Czy uważasz, że film taki jak „Nie patrz w górę” naprawdę dotarłby do każdego, kto mógłby zmienić zdanie? Czy tego w ogóle od tego chcesz?

O: Wcale nie. Wszystkie te filmy są przeznaczone dla osób, które chcesz oglądać. Przeprowadziliśmy testy testowe, które identyfikują poglądy polityczne ludzi na podstawie (odpowiedzi). Wiedzieliśmy, co robimy z „Vice”. Byliśmy na dobrej drodze do wejścia do kraju, który właśnie został wprowadzony na rynek i został wprowadzony w tę lukę, której przełamanie jest prawie niemożliwe, gdy mówi się o tym otwarcie. Ale… przynajmniej został zrobiony, był tam. Częścią tego jest także elegia dla Ameryki, która najwyraźniej się rozpada.

W tym przypadku jest to znacznie bliższe „Wielkiemu Shortowi”. Masz grać dla ludzi, którzy mogą nie wierzyć w zmiany klimatyczne. Pojawił się w naszych kontrolach testowych. W tym sensie komedia jest bardzo potężna. Ludzie, którzy wydają się być najbardziej dotknięci tym, to żywa publiczność kina, która naprawdę bierze to w brodę. Byłem z tego bardzo zadowolony w beta testach.