Jak to jest znaleźć pracę po ucieczce przed wojną?

Yana prowadziła prywatną praktykę lekarską. Lubov był byłym inżynierem. Po ucieczce przed wojną na Ukrainie oboje są zdeterminowani, by odbudować życie swoich rodzin w Polsce.

Doświadczywszy już konfliktu i zniszczeń, uchodźcy tacy jak Yana i Lubov muszą zmierzyć się z nowym porządkiem narodowym, znalezieniem pracy i długoterminowego mieszkania oraz integracją w nowych społecznościach – wszystko to jest jeszcze trudniejsze ze względu na barierę językową.

Poniżej poznaj ich historie i dowiedz się, jak możesz ich wesprzeć w ramach programu One Step Employment, prowadzonego przez Fundację Innowacja i Wiedza we współpracy z Międzynarodowym Komitetem Ratunkowym w Polsce.

Historia Yany

Yana Stepantsova uciekła z Kijowa, stolicy Ukrainy, wraz z dwiema córkami: 3-letnią Zlatą i 15-letnią Victorią, tuż po eskalacji wojny. – Kiedy uciekałam z dziećmi przed wojną, planowałam pojechać do Niemiec, do mojego chłopaka – mówi. „Ale mój dziadek mieszkał we Wrocławiu i skontaktował mnie ze swoimi przyjaciółmi w Zuri, więc tam zostaliśmy. Gdy zostałem u nich na jedną noc, poczułem się jak w domu i nie chciałem jechać dalej. Proponowali nam Kanadę , USA i Niemczech, ale tutaj czułem się komfortowo”.

Mimo to pierwsze miesiące wymagały wielu aklimatyzacji. „Miejsce, w którym mieszkaliśmy w Zuri, znajdowało się niedaleko remizy strażackiej, a kiedy była syrena, moja najmłodsza córka chowała się pod biurkiem” — wspomina Yana.

Nie wiedzieliśmy wielu rzeczy: jak dostać się do przedszkola, jak znaleźć pracę. Ale wielu ludzi nam pomogło. Jesteśmy wdzięczni rodzinie, która nas gościła. Mieszkaliśmy z nimi przez dwa miesiące, a kiedy poczułem, że poradzę sobie sam, wyjechaliśmy”.

W tym momencie Jana udało się zgromadzić wystarczające oszczędności dla siebie i dzieci, aby przenieść się do Katowic, oddalonych o około godzinę jazdy, gdzie jej najstarsza córka miała więcej możliwości uczęszczania do szkoły średniej. Jest jednak coraz bardziej świadoma pilnej potrzeby znalezienia pracy, aby utrzymać rodzinę.

„Trudno było znaleźć pracę, bo moja najmłodsza córka ma 3 lata i chodzi do przedszkola, a ja muszę ją odebrać o 15” – wyjaśnia Yana. „Zacząłem robić kursy językowe i inne kursy umiejętności – zdałem sobie sprawę, że muszę się czegoś nauczyć, aby być konkurencyjnym na rynku pracy i konkurować z polskimi kandydatami.”

Przełam bariery i zbuduj pewność siebie

Ukraińscy pracownicy nie są nowi w polskiej gospodarce. Przed eskalacją wojny w kraju pracowało ponad milion osób.

Obecnie większość z 1,5 miliona zarejestrowanych uchodźców z Ukrainy to kobiety, które mogą napotkać szczególne wyzwania związane z opieką nad dziećmi i radzeniem sobie z traumatycznymi skutkami wysiedlenia, próbując zapewnić byt swoim rodzinom i poruszając się w nowych systemach.

Aby wejść na rynek pracy, Yana postanowiła zapisać się do One Step Center. W maju dostałem rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko Dyrektora Kliniki.

Warsztaty, w których brałeś udział [at the One Step center] Dało mi to duże wsparcie i mogę powiedzieć, że stoję na nogi” – mówi Yana. „Chciałam iść na rozmowę kwalifikacyjną i zaprezentować się jako wykwalifikowany kandydat, który może zaoferować swoje umiejętności i doświadczenie. Byłem bardzo pewny siebie. „

Doradcy zawodowi z One Step to Employment pomogli Yanie w pracy nad CV i podaniem o pracę, a także udzielili wsparcia psychologicznego, aby zwiększyć jej pewność siebie. Dzięki temu Yana mogła ubiegać się o stypendium, którego potrzebowała na opłacenie czynszu i utrzymanie dwójki dzieci.

„Kiedy opowiedziałem mojemu przyjacielowi z Polski, jak przebiegła rozmowa kwalifikacyjna, był zaskoczony – „Czy naprawdę powiedziałeś im, że chcesz tyle pieniędzy?” nie boisz się? Odpowiedziałam, że nie, bo wiem, co mogę dać i wiem, czego potrzebuję.

Kiedy rozmawiałem z Międzynarodowym Komitetem Ratunkowym, Yana czekała na odpowiedź na ofertę pracy. Chociaż nie otrzymała jeszcze oferty, była dumna ze swojej pewności siebie i zdolności do obrony. „Chcę stabilnej pracy, którą mogę wykonywać z sercem i zadowoleniem” – mówi. „Ponieważ teraz czuję, że marnuje się mój potencjał i wiem, że mogłabym zrobić więcej dla ludzi”.

Historia Lubowa

Lubow opuściła Ukrainę wraz z córką w sierpniu 2022 roku. „Zrozumiałam, że jak jedziesz do innego kraju, to musisz wiedzieć, gdzie mieszkasz, co jesz, w co się ubierasz” – mówi o tym, jak trudno jest się osiedlić w nowym miejscu. To może być to miejsce.

Zdjęcie: Weronika Rzezutka z IRC

„Dowiedziałem się o twojej sytuacji w marcu, kiedy od sześciu miesięcy mieszkałem w Polsce” – mówi 40-letni Lubow, który w sierpniu 2022 roku wyjechał ze wschodniej Ukrainy do Polski. Lubov ukończył studia jako inżynier, ale pracował jako kierownik sprzedaży, operator i na kilku innych stanowiskach.

Przyjechała z 18-letnią córką i psem, podczas gdy jej mąż został w Kijowie. „Na początku było to dziwne” — mówi Loboff. „Mieszkaliśmy prawie dwa miesiące w hotelu. Był to 5-piętrowy budynek z długimi korytarzami i małymi pomieszczeniami. I nie było lodówki, nawet lodówki z minibarem.”

Znajdź społeczność

„Oglądałem filmy po polsku, słuchałem muzyki po polsku. Ale poza córką nie miałem z kim pogadać. Zrozumiałem też, że nieprędko wrócimy na Ukrainę” – wspomina. Mamo, czy ja przywieźć coś ze sobą? Nie znałem lokalnych zwyczajów i tradycji”.

W tym momencie Lubow zobaczył reklamę programu „Krok do zatrudnienia” i był podekscytowany możliwością lepszej nauki języka polskiego i otrzymania pomocy w znalezieniu pracy.

„Wszystkie szkolenia, które widziałem, brałem udział” — mówi Lobov, sugerując udział w nim wszystko z Warsztaty międzykulturowe mające na celu szkolenie w zakresie wiedzy finansowej i umiejętności psychospołecznych w zakresie pisania CV. Ale jej ulubioną częścią jest możliwość ćwiczenia języka polskiego: „Słyszę język i widzę pismo. Nagrywałabym te spotkania, wracała do domu i słuchała ich jeszcze raz z córką”.

Wizyta w ośrodku pomogła również Lubov zbudować poczucie wspólnoty, ponieważ zaprzyjaźniła się z wieloma kobietami, które uczęszczały Te same warsztaty. „Stworzyliśmy grupę na Telegramie, abyśmy mogli pozostać w kontakcie” – mówi. „I wysyłamy sobie nawzajem różne możliwości i kursy, które znajdujemy”.

„Teraz czuję się tu dobrze, zdaję sobie sprawę, że mam potencjał do rozwoju – widzę, jak pracują inni seniorzy i to daje mi nadzieję”.

Jak Międzynarodowy Komitet Ratunkowy pomaga ukraińskim uchodźcom w znalezieniu pracy w Polsce?

Oficer ds. środków utrzymania IRC, Viktoriia, rozmawia z Olhą, która po ucieczce z Ukrainy musiała porzucić męża i pracę menedżera luksusowej marki modowej. Uczęszczała na kursy języka polskiego w One Step, a ostatnio dostała pracę w sklepie w Katowicach.

Zdjęcie: Weronika Rzezutka z IRC

„Szukanie pracy to wyzwanie dla każdego, a szczególnie dla nowo przybyłych do kraju, którzy muszą nauczyć się poruszać w nowym systemie i przepisach oraz na rynku pracy” – mówi Alan Mosley, dyrektor IRC Polska. „Chcemy zachęcić ludzi, którzy uciekli przed wojną i próbują odbudować swoje życie, aby stali się pewnymi siebie osobami poszukującymi pracy, świadomymi mocnych stron, które mogą zaoferować potencjalnym pracodawcom”.

Ponieważ końca wojny na Ukrainie nie widać, nasze centra rekrutacyjne w Poznaniu i Katowicach, ufundowane przez DEC i pomoc brytyjska, Wspieranie ludzi w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących ich przyszłości i pomaganie im w integracji z lokalną społecznością. Obejmuje to zapewnienie dostępu do pobytu długoterminowego, pomoc w poruszaniu się po krajowym systemie, zrozumieniu swoich praw i znalezieniu stabilnej pracy. Uczestnicy mogą wybrać kursy języka polskiego, szkolenia zawodowe, a także usługi tworzenia CV i pośrednictwa pracy.

Docieramy również do osób, które pozostają na Ukrainie, ale rozważają wyjazd z kraju, aby umożliwić im podjęcie bardziej świadomej decyzji.