Leczenie pooperacyjne bez radioaktywnego jodu daje gorsze wyniki po tyreoidektomii

1. Pacjenci z rakiem tarczycy niskiego ryzyka poddani tyreoidektomii, którzy po operacji nie otrzymali radioaktywnego jodu, nie wykazywali słabych wyników czynnościowych, strukturalnych i biologicznych wznowy.

2. Wykazano, że u pacjentów z wysokim stężeniem tyreoglobuliny częściej występują nieprawidłowości czynnościowe, strukturalne i biologiczne.

Poziom oceny dowodów: 1 (doskonały)

Podsumowanie badania: Po tyreoidektomii standardowym schematem leczenia pooperacyjnego pacjentów z rakiem tarczycy niskiego ryzyka jest ablacja radioaktywnym jodem (jod 131) po wstrzyknięciu rekombinowanej ludzkiej tyreotropiny w celu zapobiegania nawrotom. Jednak badania retrospektywne sugerują, że radioaktywny jod może nie być konieczny do poprawy wyników replikacji w przypadkach niskiego ryzyka. Celem tego randomizowanego badania kontrolnego fazy 3 ESTIMABL2 była ocena, czy brak radioaktywnego jodu może prowadzić do uzyskania niegorszych wyników. Po tyreoidektomii pacjentów losowo przydzielono do pooperacyjnej ablacji radiojodem lub bez radioaktywnego jodu. Celem głównym było zmierzenie odsetka „zdarzeń”, które były związane z nieprawidłowościami funkcjonalnymi, strukturalnymi i biologicznymi przy 3-letniej obserwacji. Te punkty końcowe oparto na pomiarach, takich jak wychwyt radiojodu, obrazowanie ultrasonograficzne, poziomy przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie i tyreoglobulinie oraz częstość nawrotów. Drugorzędowe punkty końcowe analizowały pomiary jakości życia i lęku. Badanie wykazało, że obie grupy miały podobny odsetek pacjentów z początkowym zdarzeniem potwierdzającym, że grupa nieotrzymująca radiojodu nie była gorsza. Stwierdzono również związek wśród osób z wyższym poziomem tyreoglobuliny z większą częstością zdarzeń. W żadnej z grup nie wystąpiły żadne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem. Razem to badanie wspiera zaprzestanie stosowania radioaktywnego jodu po tyreoidektomii u pacjentów z rakiem tarczycy niskiego ryzyka. Wyniki tego badania będą prawdopodobnie ograniczone krótkim czasem obserwacji.

Kliknij, aby przeczytać badanie w NEJM

Powiązane czytanie: Zróżnicowany rak tarczycy niskiego ryzyka i ablacja pozostałości radiojodem: przegląd systematyczny piśmiennictwa

w głębi [randomized controlled trial]Do tego randomizowanego badania kontrolnego fazy 3 o nazwie Essai Stimulation Ablation 2 (ESTIMABL2) zrekrutowano 730 pacjentów z rakiem tarczycy niskiego ryzyka (zróżnicowany, T1a lub 1b, N0 lub Nx), którzy przeszli leczniczą resekcję przez tyreoidektomię. jod (1,1 GBq) po drugiej dawce rekombinowanej ludzkiej tyreotropiny lub bez radiojodu. Grupy były stratyfikowane pod kątem miejsca eksperymentu i stanu węzłów chłonnych. Pacjenci byli oceniani za pomocą USG, stężenia tyreoglobuliny w surowicy i przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie do 3-letniego okresu obserwacji po randomizacji. Pacjenci otrzymujący radioaktywny jod przeszli również badanie całego ciała w celu oceny wszelkich nieprawidłowych ognisk wychwytu radiojodu. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, u których wystąpiło zdarzenie polegające na nieprawidłowym wychwytywaniu radiojodu w badaniu całego ciała (czynnościowym), nieprawidłowym badaniu ultrasonograficznym (strukturalnym) lub nadmiernym poziomie tyreoglobuliny lub tyreoglobuliny (stan biologiczny). Drugorzędowe punkty końcowe oceniano za pomocą kwestionariusza, miar jakości życia, lęku, lęku lub powtórzeń oraz dysfunkcji gruczołów. Badanie wykazało, że 4,1% grupy otrzymującej radiojod doświadczyło zdarzenia, w porównaniu z 4,4% w grupie bez radiojodu, co dało nieistotną różnicę między grupami wynoszącą -0,3% (95% przedział ufności). [CI], od -2,7 do 2,2. Podobne wyniki uzyskano we wszystkich drugorzędowych punktach końcowych w obu grupach. Oceniając czynniki prognostyczne wystąpienia zdarzenia początkowego, badanie wykazało, że pacjenci z wyższym stężeniem tyreoglobuliny (>1 ng/ml) byli narażeni na zwiększone ryzyko. Ponadto nie stwierdzono różnic w analizach mutacji i zdarzeń niepożądanych. Podsumowując, badanie wykazało, że niepodawanie radiojodu nie było gorsze od obecnej standardowej praktyki podawania radioaktywnego jodu, potencjalnie oszczędzając tę ​​podgrupę pacjentów z rakiem tarczycy niskiego ryzyka przed zalecaną terapią radiojodem.

Zdjęcie: PD

© 2022 2 Minut Medycyny, Inc.. Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadne prace nie mogą być powielane bez wyraźnej pisemnej zgody 2 Minut Medycyny, Inc.. Zapytaj o licencję tutaj. Żaden artykuł nie powinien być interpretowany jako porada medyczna i nie jest intencją autorów ani 2 Minute Medicine, Inc.