Międzynarodowa misja satelitarna kierowana przez NASA w celu przeprowadzenia pierwszego globalnego badania wody z kosmosu

Międzynarodowa misja satelitarna kierowana przez NASA ma po raz pierwszy kompleksowo zbadać światowe oceany, jeziora i rzeki.

Zaawansowany satelita radarowy o nazwie SWOT (Surface Water and Ocean Topography) ma zapewnić naukowcom bezprecedensowy widok cieczy pokrywającej 70 procent planety.

Ankieta pozwoli rzucić nowe światło na mechanizmy i konsekwencje zmian klimatu.

Rakieta Falcon 9, która jest własnością i jest obsługiwana przez komercyjną firmę kosmiczną miliardera Elona Muska SpaceX, ma wystartować z Kalifornii przed świtem w czwartek, aby dostarczyć SWOT na orbitę.

Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, satelita wielkości SUV-a będzie generować dane badawcze w ciągu kilku miesięcy.

Prawie 20 lat rozwoju, SWOT obejmuje zaawansowaną technologię radaru mikrofalowego, która według naukowców będzie zbierać pomiary wysokości powierzchni oceanów, jezior, zbiorników wodnych i rzek w wysokiej rozdzielczości w ponad 90 procentach globu.

Dane ze skanów radarowych planety będą zbierane co najmniej dwa razy na 21 dni.

Według naukowców dane te udoskonalą modele cyrkulacji oceanicznej, poprawią prognozy pogody i klimatu oraz pomogą zarządzać ograniczonymi zasobami słodkiej wody w regionach dotkniętych suszą.

Satelita został zaprojektowany i zbudowany w Laboratorium Napędu Odrzutowego NASA niedaleko Los Angeles.

Opracowany przez amerykańską agencję kosmiczną we współpracy z odpowiednikami we Francji i Kanadzie, SWOT był jedną z 15 misji wymienionych przez National Research Council jako projekty obowiązkowe dla NASA w następnej dekadzie.

Główną motywacją misji jest zbadanie, w jaki sposób oceany pochłaniają ciepło atmosferyczne i dwutlenek węgla w naturalnym procesie, który moduluje globalne temperatury i zmiany klimatu.

Badając morza z orbity, SWOT ma na celu pomiar subtelnych różnic w wysokościach powierzchni wokół mniejszych prądów i wirów, gdzie uważa się, że zachodzi znaczna część ocieplenia oceanów i węgla.

Według JPL SWOT może to zrobić z 10-krotnie większą dokładnością niż obecne technologie.

Znajdź punkt zwrotny oceanu

Szacuje się, że oceany pochłonęły ponad 90 procent nadmiaru ciepła uwięzionego w ziemskiej atmosferze z powodu emisji gazów cieplarnianych spowodowanych przez człowieka.

Badanie mechanizmu, dzięki któremu to się dzieje, pomoże klimatologom odpowiedzieć na kluczowe pytanie:

Zdolność analizy SWOT do rozpoznawania mniejszych cech powierzchni zostanie również wykorzystana do badania wpływu podnoszącego się poziomu oceanów na linie brzegowe.

Dokładniejsze dane wzdłuż stref pływów mogą pomóc przewidzieć, jak daleko mogą przeniknąć powodzie z wezbrań sztormowych w głębi lądu, a także ile słonej wody przedostanie się do estuariów, terenów podmokłych i warstw wodonośnych.

Zbiorniki słodkowodne to kolejny główny punkt zainteresowania analizy SWOT, która jest wyposażona do monitorowania całej długości prawie wszystkich rzek o szerokości powyżej 100 metrów, a także ponad miliona jezior i zbiorników wodnych o powierzchni ponad 62 500 metrów kwadratowych.

Ciągłe inwentaryzowanie zasobów wodnych Ziemi podczas trzyletniej misji SWOT umożliwi naukowcom lepsze śledzenie wahań w rzekach i jeziorach planety podczas zmian pór roku i głównych wydarzeń pogodowych.

Gromadzenie takich danych było podobne do „mierzenia pulsu światowego systemu wodnego, dzięki czemu będziemy w stanie stwierdzić, kiedy się ściga, a kiedy zwalnia” – powiedział Tamlin Pavelski, kierownik naukowy NASA ds. słodkowodnych.

Instrument radarowy SWOT działa na tak zwanej częstotliwości pasma Ka widma mikrofalowego, umożliwiając skanom penetrację pokrywy chmur i ciemności na dużych obszarach Ziemi.

Pozwala to naukowcom dokładnie odwzorować swoje obserwacje w dwóch wymiarach niezależnie od pogody czy pory dnia i znacznie szybciej niż dotychczas objąć duże obszary geograficzne.

Dla porównania, poprzednie badania zbiorników wodnych opierały się na danych zebranych w określonych punktach, takich jak mierniki rzeczne lub oceaniczne, lub z satelitów, które mogą śledzić pomiary tylko wzdłuż linii jednowymiarowej, co wymagało od naukowców wypełnienia luk w danych poprzez ekstrapolację.

„Zamiast podawać nam linię wysokości, daje nam mapę wysokości, a to po prostu kompletna zmiana zasad gry” – powiedział Pavelski.

agencji Reutera