Naukowcy odkryli cechy statystyczne szybkich rozbłysków radiowych

Szybko powtarzające się rozbłyski radiowe (FRB) to tajemnicze, przejściowe źródła radiowe we wszechświecie, które emitują powtarzający się impuls radiowy trwający kilka milisekund. Soczewka plazmowa to zimna, nienamagnesowana, niejednorodna chmura plazmy w przestrzeni kosmicznej, która może załamywać sygnał radiowy w postaci obrazów o właściwościach zależnych od częstotliwości, takich jak dyspersja zależna od częstotliwości (DM).

Czas oczekiwania, będący odstępem czasu pomiędzy dwoma sąsiednimi impulsami w ramach kampanii monitorowania, jest również ważnym parametrem w przypadku powtarzających się impulsów FRB. Zatem właściwości statystyczne wieloczęstotliwościowych DM i czasy oczekiwania powtarzających się FRB mogą ujawnić efekty soczewkowania na ścieżce propagacji.

Niedawno Wang Youbin uzyskał stopień doktora. kandydat w Obserwatorium Astronomicznym Chińskiej Akademii Nauk w Xinjiang, pod kierunkiem swojego przełożonego, dr Zhou Xia i jego współpracowników, sortował dane z obserwacji wieloczęstotliwościowych szybko powtarzających się rozbłysków radiowych, badając właściwości statystyczne DM i czas oczekiwania FRB180916.J0158+65 (w skrócie FRB 180916).

Badanie zostało opublikowane w Miesięczne powiadomienia Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego 27 czerwca.

Naukowcy odkryli, że zależna od częstotliwości dwuskładnikowa funkcja Gaussa może pasować do DM, a czas oczekiwania stanowi dyskretny rozkład bimodalny. Po statystycznej analizie istotności trzech parametrów z obserwowanym czasem oczekiwania i częstotliwościami ustalono również, że na różnice w szerokości, strumieniach i szczytowych strumieniach intensywności impulsów mogą mieć wpływ pewne mechanizmy zewnętrzne.

Ponadto porównali czas opóźnienia spowodowany efektami soczewki z czasem oczekiwania w rozkładzie lewoskrętnym i czasem opóźnienia spowodowanym DM zależnym od częstotliwości. Wyniki wskazały, że FRB 180916 może cierpieć z powodu efektu soczewki plazmowej na ścieżce dyfuzji. Po omówieniu kilku możliwych modeli wytwarzania rozbłysków, binarny scenariusz wysokomasowych promieni rentgenowskich został lepiej dostosowany do ich pochodzenia.