- Życie w miastach wiąże się z wyższymi wskaźnikami zaburzeń zdrowia psychicznego.
- Nowe badanie wykazało, że 60-minutowy spacer na łonie natury zmniejsza aktywność obszarów mózgu odpowiedzialnych za przetwarzanie stresu.
- Aktywność mózgu w tych obszarach pozostała stabilna po 60-minutowym spacerze w środowisku miejskim.
Kilka badań wykazało wyższy wskaźnik poważnych chorób psychicznych na obszarach miejskich i wiejskich.
a metaanaliza 2012na przykład stwierdzili zwiększone ryzyko schizofrenii u osób mieszkających w miastach.
Inne badania, w tym to
W nowym badaniu naukowcy z Grupa ds. Neuronauki Środowiskowej Lise Meitner W Instytucie Rozwoju Człowieka im. Maxa Plancka w Niemczech poznaj korzyści płynące z natury dla zdrowia psychicznego.
Naukowcy starali się ustalić, czy wyższe wskaźniki chorób psychicznych na obszarach miejskich były związane z osobami, które miały mniejszy dostęp do przyrody, czy też pewne typy ludzi były przyciągane do życia w określonych środowiskach.
Wyniki badania zostały niedawno opublikowane w czasopiśmie
Aby ustalić swoją hipotezę, naukowcy zbadali aktywność mózgu 63 zdrowych uczestników za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) przed i po godzinnym spacerze po lesie lub ulicy handlowej.
W badaniu wzięło udział 29 kobiet i 34 mężczyzn w wieku od 18 do 47 lat. Średnia wieku wynosiła 27 lat. Każdy uczestnik przeszedł badanie fMRI. Podczas skanów wykonali dla uczestników kilka ćwiczeń, z których dwa zostały omówione w badaniu.
W pierwszym ćwiczeniu uczestnikom pokazano zdjęcia 15 męskich i 15 kobiecych twarzy przedstawiających przerażające i neutralne wyrazy twarzy. W drugim ćwiczeniu uczestnikom przydzielono zadania arytmetyki umysłowej „z limitem czasowym zaprojektowanym tak, aby przekroczyć zdolności poznawcze uczestnika”, wyjaśnia artykuł badawczy.
Po wypełnieniu ankiet 31 uczestników zostało przydzielonych do spaceru ruchliwą ulicą Berlina, a 32 uczestników przeszło przez miejski las. Uczestnicy spacerowali w 2019 roku w godzinach od 10:00 do 17:00, mężczyźni i kobiety byli równomiernie rozmieszczeni w obu grupach.
Naukowcy dali uczestnikom telefon do noszenia podczas chodzenia, który śledził ich lokalizację. Uczestnicy nosili również paski na nadgarstki, które monitorowały ich aktywność elektryczną (EDA), zmienność rytmu serca (HRV) i tętno. Dostali suchy prowiant, który mogli zjeść podczas spaceru. Po 30 minutach marszu w telefonie włączył się alarm wskazujący, że czas wracać.
Po zakończeniu spaceru uczestnicy wykonali kolejny skan fMRI, zmuszając ich do wykonania tych samych ćwiczeń.
Wyniki naszego badania pojawiają się dopiero później [a] „Godzinny spacer na łonie natury, aktywność w obszarach mózgu zaangażowanych w przetwarzanie stresu” – powiedział Sudimak.
„To ważne odkrycie, ponieważ po raz pierwszy pokazuje związek przyczynowy między ekspozycją na naturę a zmianami w obszarach mózgu związanych ze stresem”.
— Sonia Sodimak, główna autorka badania
Badacze odnotowali spadek aktywności podczas obu ćwiczeń wykonywanych podczas badania. Sugeruje to, że „spacery na łonie natury mogły mieć globalny korzystny wpływ na ciało migdałowate poprzez zwiększenie progu aktywacji” – powiedział Sodimak.
Ponadto aktywność mózgu w obszarach zaangażowanych w przetwarzanie stresu pozostała stabilna i nie wzrosła po 60 minutach chodzenia w środowisku miejskim. Według Sudimac jest to sprzeczne z poglądem, że ekspozycja w mieście powoduje dodatkowy stres.
Badania pokazują, że spacery na łonie natury „mogą służyć jako środek zapobiegawczy przed rozwojem problemów ze zdrowiem psychicznym” i „chronić przed negatywnymi skutkami”. [the] Środowisko miejskie a zdrowie psychiczne” – twierdzi Suidimac.
Ma nadzieję, że tego typu badania pomogą również w stworzeniu argumentów dla planistów, aby priorytetem było osadzanie dostępnych środowisk zielonych w miastach.
„Ponieważ ponad połowa światowej populacji mieszka w miastach, a urbanizacja gwałtownie rośnie, bardzo ważne jest, aby mieszkańcy miast mieli park lub pobliski las, w którym mogą [recharge] Z [the] Stresowane środowisko miejskie” – powiedział Sodimak MNT.
Ponieważ skany wykazały zmniejszoną aktywność w obszarach mózgu związanych z przetwarzaniem stresu po godzinnym spacerze na łonie natury, czy krótsze spacery również mogą być korzystne?
„Wybraliśmy czas trwania jednej godziny, ponieważ więcej czasu mogło być męczące dla niektórych uczestników, którzy nie są przyzwyczajeni do ćwiczeń fizycznych” – wyjaśnił Sudimak.
„Istnieją dowody na to, że fizjologiczne wskaźniki stresu, takie jak hormon stresu, kortyzol, są niższe po 15-minutowym spacerze w naturze w porównaniu do spaceru w środowisku miejskim, więc byłoby interesujące zbadać, czy krótsza ekspozycja na naturę również zmniejsza aktywność ciała migdałowatego”.
Karen Stewart, psycholog kliniczny z Alabamy, która nie brała udziału w badaniu, ostrzegła, że może istnieć alternatywne wytłumaczenie zmniejszonej aktywności w obszarach mózgu związanych z przetwarzaniem stresu u uczestników spacerujących przez godzinę na łonie natury, inne niż teoria, że reagowali na zielone środowisko.
„Jest za wcześnie, aby twierdzić, że jest to ostateczne wyjaśnienie” – powiedziała. MNT.
Możliwe, że spadek był spowodowany pozytywnymi skutkami ćwiczeń fizycznych, powiedział Stewart.
Dodała, że powodem, dla którego skany uczestników spacerujących po ruchliwej ulicy nie wykazywały zmniejszonej aktywności w obszarach mózgu związanych z przetwarzaniem stresu, może być to, że „negatywne skutki środowiska miejskiego niwelują korzyści płynące z ćwiczeń”. . ”
Naukowcy przyznają, że badanie to opierało się na próbie „DZIWNYCH” – czyli uczestników, którzy byli głównie zachodnimi, wykształconymi, uprzemysłowionymi, bogatymi i demokratycznymi.
Jednak dzięki przyszłym wysiłkom naukowcy planują włączyć uczestników z innych grup etnicznych i środowisk kulturowych „nie tylko po to, aby wyniki były bardziej uogólniane, ale także w celu zbadania różnic kulturowych w doświadczaniu przyrody, ponieważ to, co liczy się jako przyroda, również różni się w zależności od kultury. „SudimaJ. powiedział MNT.
W ramach innych przyszłych wysiłków naukowcy mają nadzieję zbadać wpływ różnych środowisk naturalnych, takich jak rzeki, ogrody botaniczne i góry, na mózg.
Chcą również pracować nad możliwością zidentyfikowania pewnych cech natury – pewnych kolorów, dźwięków lub zapachów – które prowadzą do zmniejszonej aktywności ciała migdałowatego „aby zrozumieć, dlaczego natura wraca do zdrowia po stresie, a tym samym sprawia, że natura działa” – powiedział Sodimak.
Naukowcy pracują obecnie nad tym, jak godzina spaceru w naturze w porównaniu ze środowiskiem miejskim wpływa na stres u matek i ich dzieci.
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
Prognoza cukrzycy w Australii w 2024 r. | Wiadomości o Mirażu
„Gorąca sauna żabia” pomaga australijskim gatunkom w walce ze śmiercionośnym grzybem
Model sztucznej inteligencji poprawia reakcję pacjentów na leczenie raka