Uchodźcy z Bliskiego Wschodu zgłaszali brutalne traktowanie przez polskie władze

Dubaj: Holenderscy naukowcy i Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa rozpoczęli nowy, ważny projekt, który wykorzystuje najnowsze techniki sztucznej inteligencji do lepszej identyfikacji i ilościowej oceny gatunków i zasobów ryb w dorzeczu Nilu.

Może stać się kluczowym narzędziem w dążeniu do zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa żywnościowego dzięki lepszemu gromadzeniu ważnych danych od społeczności rybackich w całym regionie.

Inicjatywa, wspierana przez Uniwersytet Wageningen i badania w Holandii, jest najnowszym osiągnięciem w ramach trwających od dziesięcioleci wysiłków podjętych przez Organizację ds. Wyżywienia i Rolnictwa w latach 70. XX wieku, aby pomóc krajom w lepszej identyfikacji gatunków do celów rybołówstwa, tak aby dane na temat ryb mogły być lepsze połowy i przemysł rybny mogą być ulepszone.

„Pomaga to ludziom zrozumieć długoterminowe trendy w tym, co dzieje się z rybołówstwem na przestrzeni czasu”, powiedział Kim Friedman, dyrektor ds. zasobów rybnych FAO. „Pierwszym impulsem było zasadniczo stworzenie przewodników do identyfikacji gatunku, a większość z nich została wykonana w muzeach na całym świecie, aby każdy kraj mógł zebrać dowody i dokładnie wiedzieć, który to gatunek. Ale potem zaczęliśmy również tworzyć plakaty i kieszonkowe przewodniki, aby ludzie mogli je zabrać na łodzie.”

Narzędzia rozwinęły się dzięki ważnym nowym pracom, wykorzystującym sztuczną inteligencję, które mogą zmienić bardzo potrzebne wysiłki na rzecz ochrony oceanów, ponieważ wiele gatunków ryb na świecie ginie.

Niegdyś bardzo kosztowny i czasochłonny proces przeprowadzany przez monitory na statkach, śledzenie gatunków przy użyciu zaawansowanej technologii może teraz być tak szczegółowe, że dane mogą nawet określić świeżość ryb.

Potencjał wykorzystania sztucznej inteligencji i innych technologii do wsparcia zarządzania rybołówstwem jest ogromny, powiedział Edwin van Helmond, naukowiec ds. rybołówstwa z Wageningen Marine Research, części WUR.

„Fakt, że szczegółowe informacje o połowach można zbierać za pomocą algorytmów, bez ekspertów, umożliwia gromadzenie danych na odległych obszarach” – powiedział Arab News. „Dane mogą być przesyłane, zbierane na późniejszym etapie lub przechowywane bezpośrednio w chmurze danych i udostępniane zdalnie ekspertom”.

Uważa, że ​​technologia ta w dłuższej perspektywie przyniesie również znaczne korzyści w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego, co jest głównym wyzwaniem dla regionu Zatoki Perskiej, a także zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi, które zaczyna się od zebrania wystarczających danych.

„Aby móc dokonać dobrej oceny dostępnych zasobów, w tym przypadku lokalnych zasobów rybnych, potrzebne są dobre dane” – powiedział. Obejmuje to szczegółowe informacje na temat połowu według gatunków, wagi połowu i częstotliwości długości.

„Te zmienne są danymi wejściowymi do każdego modelu oceny zasobów, a korzystając z tych modeli można obliczyć zrównoważone połowy bez ryzyka nadmiernej eksploatacji, co jest równoznaczne ze zrównoważonym zarządzaniem lokalnymi zasobami rybnymi i długoterminowym bezpieczeństwem żywnościowym”.

FAO stara się teraz uczynić tę technologię bardziej dostępną, aby więcej osób w branży mogło z niej skorzystać, co z kolei pomoże organizacji rozszerzyć swoje zbiory danych. Obszerne informacje o każdym gatunku zostaną wykorzystane do zbudowania algorytmów, które mogą identyfikować gatunki i ich lokalizacje oraz rozpoznawać wszelkie zmiany.

Po opracowaniu tych algorytmów aplikacja umożliwi użytkownikom wyszukiwanie określonych gatunków za pomocą obrazów, które mogą ujawnić informacje, takie jak cechy gatunków, wartości pokarmowe i inne dane związane z rybołówstwem.

„W przyszłości każdy, nawet rybak, może sfotografować swój połów, przesłać je, uzyskać identyfikację gatunku, a być może także pewne wskaźniki, takie jak wielkość ryb”, i ostatecznie opracować zestaw trendów w wodach, w których pracy, powiedział Helmond.

Projekt w dorzeczu Nilu, który potrwa od trzech do pięciu lat, przyjrzy się również wymaganiom poszczególnych krajów w zakresie języków, raportowania i zapewnienia, że ​​zbiory danych spełniają wymagane poziomy bezpieczeństwa.

Do tej pory m.in. System odzwierciedla wysiłki zmierzające do zidentyfikowania połowów rekreacyjnych w europejskich rzekach i jeziorach, z systemami finansowania społeczności, które mogą identyfikować połowy i opracowywać odpowiednie kodeksy postępowania między nimi.

„To wraca do zrozumienia, jak dobrze radzą sobie różne systemy rzek lub jezior i które z nich mogą wymagać zwiększenia za pomocą ryb hodowanych w wylęgarniach” – powiedział Friedman.

„Pozwala ludziom na nawiązywanie więzi z innymi, których w innym przypadku nie łączyliby w przeszłości”.

Kluczem do sukcesu, powiedział Friedman, jest zbieranie danych przez jak największą liczbę interesariuszy. Wynikające z tego korzyści dla wszystkich uczestników będą najlepszymi możliwymi algorytmami.

„Istnieje również możliwość rozpoczęcia zbierania zdjęć z całego Nilu, aby powiedzieć ludziom, że mogą łowić tego typu ryby w dobrych rozmiarach iw dobrym stanie w określonym miejscu” – dodał. „Tak więc (rozwiązuje to) problemy ze zrównoważonym rozwojem, a także szukaniem możliwości rynkowych”.

Platforma Global Fishing Watch, współpraca między Google, organizacją non-profit SkyTruth zajmującą się cyfrowym mapowaniem środowiska i organizacją ochrony przyrody Oceana, była jedną z pierwszych prób połączenia sztucznej inteligencji z danymi satelitarnymi w celu monitorowania działalności połowowej.

Technologia ta daje również nadzieję na wysiłki zmierzające do rozwiązania problemu kurczących się zasobów słodkiej wody w całym regionie, która zawiera jedne z najniższych poziomów słodkiej wody na świecie, zwłaszcza w postaci podziemnych i nieodnawialnych złóż. Według Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa rezerwy świeżej wody zmniejszyły się o 60 procent w ciągu ostatnich czterech dekad, a do 2050 r. pozostała część zmniejszy się o 50 procent.

Oczekuje się, że postęp technologiczny będzie odgrywał wiodącą rolę w ustalaniu międzynarodowych polityk promujących zrównoważone rybołówstwo i akwakulturę oraz zapewniających ich wzrost, jednocześnie pomagając SI w rozwiązaniu tego, co jest obecnie globalnym problemem środowiskowym. Zebrane dane pozwolą sprzedawcom detalicznym ryb i owoców morza oraz klientom lepiej wiedzieć, czy to, co sprzedają i konsumują, jest zrównoważone.

Innowacje są również kluczem do uatrakcyjnienia rolnictwa i całego łańcucha wartości produktów rolno-spożywczych, tworzenia miejsc pracy i możliwości zatrudnienia oraz pomagania regionowi w osiągnięciu bezpieczeństwa żywnościowego, zrównoważonego rolnictwa i Celów Zrównoważonego Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Dyrektor Generalny FAO, Qu Dongyu, uważa, że ​​najnowszy wspólny projekt jest ważnym krokiem w kierunku osiągnięcia tego celu.

„Posiadanie ukierunkowanych i ulepszonych ram między FAO a Wageningen University and Research pozwoli naszemu partnerstwu lepiej dopasować wysiłki i zasoby, aby osiągnąć większy wpływ na osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju 2030” – powiedział.

Oprócz projektu Nile, FAO i WUR współpracują przy kilku innych inicjatywach związanych ze zrównoważonym rozwojem łańcuchów wartości rybołówstwa i akwakultury.

Na przykład w krajach Afryki, Karaibów i Pacyfiku wspólne przedsięwzięcie o nazwie FISH4ACP oferuje doświadczenie w wielostronnych partnerstwach, które przyczyniają się do bezpieczeństwa żywnościowego, lepszego odżywiania, dobrobytu i tworzenia miejsc pracy.

Zaledwie w zeszłym miesiącu władze Arabii Saudyjskiej, która odpowiada za 49 procent akwakultury w Zatoce, ogłosiły, że pracują nad utworzeniem regionalnego centrum rybołówstwa w ramach szerszych celów dywersyfikacji krajowej gospodarki i rozwiązania problemu bezpieczeństwa żywnościowego.

Takie inicjatywy mają potencjał do szybkiego rozprzestrzenienia się w regionie i poza nim, powiedział Friedman.

„Patrząc wstecz, wszystkie regionalne dowody zebrane w celu zrozumienia rybołówstwa rozpoczęły się w określonych regionach i mają obecnie zasięg globalny” – powiedział.

„Podejrzewam, że zrobimy to samo nie tylko z Nilem, ale także z rybołówstwem przybrzeżnym, rybołówstwem pelagicznym (na otwartym morzu) i tak dalej, w oparciu o możliwości, jakie zapewni nam sztuczna inteligencja”.