Szwedzka piosenkarka Lorraine wygrała Konkurs Piosenki Eurowizji w sobotnią noc ze swoją potężną piosenką „Tattoo” w barwnie eklektycznym konkursie muzycznym, który drugi rok z rzędu został przyćmiony przez wojnę na Ukrainie.
Sztokholmska piosenkarka pokonała 25 innych krajów i zdobyła koronę popowego tytułu kontynentu podczas finału konkursu w Liverpoolu.
Fińska piosenkarka Käärijä zajęła drugie miejsce w zaciętej walce z północnymi sąsiadami.
Lauren, lat 39, wcześniej wygrała Eurowizję w 2012 roku i jest drugą artystką, która zdobyła tę nagrodę dwukrotnie, po Irlandczyku Johnnym Loganie w latach 80.
Jest to siódme zwycięstwo Szwecji w Eurowizji, dorównując rekordowi Irlandii.
– Jestem taka zdezorientowana – powiedziała Lauren.
Powiedziała, że powrót do konkursu, który pomógł jej zrobić z niej gwiazdę, był „jak powrót do rodziny. Mamy 11-letni związek. Teraz się znamy”.
Wielka Brytania była gospodarzem Eurowizji w imieniu Ukrainy, która w zeszłym roku wygrała, ale nie mogła odebrać prawa do zorganizowania konkursu z powodu wojny.
W całej Ukrainie zawyły syreny, gdy konkurs się rozpoczął, a ukraińskie media doniosły o trafieniu w Tarnopolu, miejscu narodzin ukraińskiego uczestnika Eurowizji, Tvorchi.
Pod hasłem „United by Music” finał Eurowizji połączył ducha angielskiego nadmorskiego miasteczka, które dało początek Beatlesom, z duchem zniszczonej wojną Ukrainy.
Widoki i dźwięki Ukrainy były odtwarzane przez cały koncert, począwszy od występu otwierającego, w którym zwycięzcy Eurowizji 2022, Kalush Orchestra śpiewali i tańczyli w kijowskim metrze, a brytyjscy muzycy wybierali melodię – w tym księżną Walii Kate. Gram na pianinie.
Następnie sama popularna grupa rapowa pojawiła się na scenie w Liverpool Arena na gigantycznej parze wyciągniętych rąk, przy akompaniamencie tłumów bębnów.
Zawodnicy z 26 krajów finalistów weszli na arenę w pokazie flag w stylu olimpijskim, któremu towarzyszyły występy na żywo ukraińskich zespołów, w tym Go A, Jamala, Tina Karol i Verka Serduchka – wszyscy byli uczestnicy Eurowizji.
Od 77 lat Eurowizja określa się mianem największego muzycznego konkursu na świecie – imprezowej olimpiady popu.
Każdy uczestnik ma trzy minuty na połączenie wpadających w ucho melodii i oszałamiającej scenerii w występy, które podbiją serca milionów widzów.
Hymn Lorraine o intensywnej miłości był ulubieńcem bukmacherów i zdobył najwięcej głosów profesjonalnych jurorów w złożonym systemie głosowania Eurowizji.
Zmierzyła się z silnym wyzwaniem ze strony Käärijä, bardzo energicznej artystki, której rapowy hymn „Cha Cha Cha” zdobył publiczne głosowanie.
Noah Kirill zajął trzecie miejsce z hymnem popowym jednorożecPodczas gdy Włoch Marco Mengoni zajął czwarte miejsce ze swoją piosenką „Due Vite” (Two Lives).
Zróżnicowane gusta kontynentu zostały zaprezentowane w konkursie, który obejmował śpiew Mimicat w stylu portugalskich klubów nocnych, potęgę Britney z polskiej Blanki, echa La Zarra Edith Piaf z Francji i tlące się poetyckie ballady z wejścia Cypru. Andrzej Lambrow.
Pochodzący z Australii – pretendent do Eurowizji pomimo swojej odległej lokalizacji – gitarowy zespół Voyager wzniecił dworski rock z lat 80.
Chorwacki Let 3 wykonał surrealistyczną, antywojenną operę rockową, a austriacki duet Teya & Salena wysłał przemysłowi muzycznemu referencyjną piosenkę Poego „Who the Hell is Edgar?”
Elektroniczny duet Tvorchi pochwalił odporność Ukrainy w „Heart of Steel”, zajmując szóste miejsce.
Brytyjka Mae Mueller zwieńczyła nie do pozazdroszczenia ostatni występ swoim wywołującym zerwanie hymnem „I Wrote a Song”.
Zajęła przedostatnie miejsce – ale przynajmniej uniknęła upokorzenia związanego z posiadaniem „zerowych punktów” lub zero punktów.
Podczas castingu i liczenia głosów ubiegłoroczny wicemistrz Wielkiej Brytanii Sam Ryder wykonał swój nowy singiel „Mountain” w towarzystwie perkusisty Rogera Taylora.
Klip z „Liverpool Songwriters” zawiera byłe gwiazdy Eurowizji wykonujące piosenki z miasta, w tym „Imagine” Johna Lennona, „You Spin Me Round (Like a Record)” zespołu Dead or Alive oraz nieoficjalny hymn obywatelski „Won’t You Never” Walk Alone” – gdy tłum dołącza, składając hołd zarówno Liverpoolowi, jak i Ukrainie.
Około 6000 fanów oglądało show na arenie, dziesiątki tysięcy więcej w Strefie Kibiców Liverpoolu i podczas wydarzeń na dużym ekranie w całej Wielkiej Brytanii.
Szacowana globalna widownia telewizyjna to 160 milionów.
W promieniach wiosennego słońca tysiące fanów zgromadziło się na terenie koncertu Eurowizji na chodniku miasta przed rozpoczęciem konkursu.
Wielu z nich miało na sobie flagi swoich ulubionych krajów lub miało na sobie ulubione ubrania.
„Zejść na dół i zobaczyć ludzi różnych narodowości, z różnych kultur – to świetna zabawa” – powiedział Australijczyk Martin Trudel, nosząc kapelusz kangura. „Szczerze mówiąc, są pewne wybryki, co w nich kocham. Nigdy nie wiesz, czego się spodziewać”.
Liverpool objął Eurowizję i Ukrainę, z firmami w całym mieście wywieszającymi ukraińskie flagi i programem wydarzeń kulturalnych wprowadzających mieszkańców w sztukę, muzykę i jedzenie tego wschodnioeuropejskiego kraju.
Ale organizatorzy powiedzieli, że odrzucili prośbę prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego o podanie przemówienia wideo.
Europejska Unia Nadawców stwierdziła, że naruszyłoby to „niepolityczny charakter wydarzenia”.
Założona w 1956 roku Eurowizja jest europejską instytucją kulturalną, która wydała supergwiazdy – ABBA i Celine Dion są zwycięzcami w przeszłości – a także wykonawców, których kariery zatonęły bez śladu.
W ostatnich latach po raz kolejny stał się platformą, która może wystrzelić gwiazdy. Włoski zespół rockowy Måneskin, który wygrał w 2021 roku, grał na najważniejszych festiwalach w USA i występował przed Rolling Stones podczas trasy koncertowej.
Ryder miał album nr 1 i wystąpił na festiwalu w Glastonbury.
„Teraz przemysł muzyczny na całym świecie wie, że jeśli pojawisz się na Eurowizji, możesz mieć udział w czymś wspaniałym” – powiedział Steve Holden, oficjalny gospodarz podcastu Konkursu Piosenki Eurowizji.
„Niezależny przedsiębiorca. Komunikator. Gracz. Odkrywca. Praktyk popkultury.”
More Stories
Polski Instytut Sztuki Filmowej powołuje nowego prezesa po dymisji Radosława Śmijewskiego
Joanna Lisowska – droga do sławy na polskiej scenie
Ogłoszono tytuły Dni Polskich na rok 2024