W poszukiwaniu zrównoważonych materiałów

Zanim Avni Singhal rozpoczęła naukę w szkole średniej, uczęszczała do sześciu różnych szkół o różnym środowisku, od tradycyjnej szkoły publicznej po program realizowany we własnym tempie. Te zmiany otworzyły jej oczy na różnice w środowiskach edukacyjnych i skłoniły ją do zastanowienia się nad wpływem na uczniów.

„Doświadczenie z wieloma różnymi typami systemów edukacyjnych pozwoliło mi poznać różne sposoby patrzenia na sprawy i to, jak kształtuje to ludzkie poglądy na świat” – mówi Singal.

Obecnie, jako studentka czwartego roku studiów doktoranckich na Wydziale Nauki i Inżynierii Materiałowej, Singal nadal myśli o poszerzaniu możliwości dla swoich kolegów, jednocześnie kontynuując swoje badania. Poświęca się opracowywaniu zrównoważonych materiałów i ulepszaniu doświadczenia absolwentów na swoim wydziale.

Niedawno zakończyła swoją dwuletnią kadencję jako przedstawicielka studentów w Komisji Studiów Absolwentów wydziału. Na tym stanowisku pomogła usprawnić komunikację dotyczącą testów kwalifikacyjnych i wniosła uwagi studentów do procesu wyszukiwania wykładowców.

„Dało mi to duży wgląd w to, jak działa nasz dział” – mówi Singal. „To okazja, aby poznać kadrę pedagogiczną, poruszyć problemy, z którymi borykają się studenci, i popracować nad zmianą rzeczy, które naszym zdaniem można ulepszyć”.

Tymczasem Singal wykorzystuje symulacje atomistyczne do modelowania właściwości materiałów, kładąc nacisk na zrównoważony rozwój. Jest częścią Learning Matter Lab, grupy łączącej narzędzia analizy danych z symulacjami inżynieryjnymi i fizycznymi w celu lepszego projektowania i zrozumienia materiałów. Jako członek grupy obliczeniowej Singhal pracował nad szeregiem projektów we współpracy z innymi laboratoriami, które chciały połączyć informatykę z innymi dyscyplinami. Część tych prac jest sponsorowana przez Konsorcjum na rzecz Klimatu i Zrównoważonego Rozwoju MIT, które ułatwia powiązania między laboratoriami MIT a przemysłem.

Dołączenie do Learning Matter Lab było krokiem poza strefę komfortu Singala. Do MIT trafiła z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, uzyskując wspólny dyplom z inżynierii materiałowej i bioinżynierii, a także dyplom z elektrotechniki i informatyki.

„Ogólnie interesowałem się pracą nad aplikacjami związanymi ze środowiskiem” – mówi Singhal. „Na początku bardzo się wahałam, czy całkowicie przejść na liczenie, ponieważ jest to zupełnie inny styl życia badawczego niż to, co robiłam wcześniej”.

Singhal szybko podjął to wyzwanie, przyczyniając się do projektów obejmujących ulepszenie cząsteczek wychwytujących dwutlenek węgla i opracowanie nowych biodegradowalnych tworzyw sztucznych. Singal musi nie tylko rozumieć techniczne szczegóły swojej pracy, ale także rozumieć szerszą perspektywę i wiedzieć, jak najlepiej wykorzystać wiedzę swoich współpracowników.

„Kiedy tu przyjechałem, miałem bardzo otwarty umysł i myślałem, że informatyka może zrobić wszystko, ponieważ nigdy wcześniej tego nie robiłem” – mówi Singhal. „To ta krzywa, gdy wiesz o czymś trochę i myślisz, że może to zrobić wszystko. A potem, gdy dowiesz się więcej, dowiesz się, gdzie może nam to pomóc, a gdzie nie, gdzie może to być wartościowe i jak dowiedzieć się, w której części projektu będzie to przydatne.”

Singal stosuje podobną krytyczną perspektywę, myśląc o szkole wyższej jako całości. Zwraca uwagę, że dostęp do informacji i zasobów jest często kluczowym czynnikiem decydującym o tym, kto zapisuje się na selektywne programy edukacyjne, a na poziomie studiów podyplomowych dostęp ten staje się coraz bardziej ograniczony.

„Zdałem sobie sprawę, że aby aplikować, trzeba wiedzieć, jak to zrobić” – mówi Singhal, który jest współorganizatorem i wolontariuszem w programie pomocy przy składaniu wniosków DMSE. Program łączy potencjalnych kandydatów z obecnymi studentami, aby przekazać opinie na temat ich materiałów aplikacyjnych i zapewnić wgląd w to, jak wygląda studiowanie na MIT. Niektórzy z pierwszych uczniów, których Singhal opiekował się programem, również biorą w nim udział.

„Im dalej posuwasz się w swojej karierze edukacyjnej, tym bardziej zdajesz sobie sprawę, jak wiele pomocy otrzymałeś na drodze do tego, gdzie jesteś” – mówi Singal. „To zdarza się na każdym etapie”.

Patrząc w przyszłość, Singal chce kontynuować badania o zrównoważonym wpływie. Chce także nadal w pewnym stopniu reżyserować, ale nie spieszy jej się, aby dowiedzieć się, jak dokładnie to będzie wyglądać.

„Ukończenie szkoły nie oznacza, że ​​muszę zrobić jedną rzecz. Mogę pozostać otwarty na wszystkie możliwości, jakie niesie ze sobą przyszłość”.