Zmiana strategiczna z ograniczonymi korzyściami materialnymi

Oto podstawowe fakty:

– Rosja bardziej wrażliwa –

Finlandia zerwała z dziesięcioleciami niezaangażowania i złożyła wniosek o członkostwo w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) po tym, jak Rosja najechała na prozachodnią sąsiadkę Ukrainę w lutym ubiegłego roku.

Dla Moskwy, która wielokrotnie ostrzegała NATO przed ekspansją, przystąpienie Finlandii zwiększa obecność bloku u jego zachodnich granic.

Rosja, która dzieli z Finlandią granicę o długości 1300 km, zapowiedziała w poniedziałek, że w odpowiedzi zwiększy swoją obecność wojskową na zachodzie i północnym zachodzie.

Eksperci ds. bezpieczeństwa Nicholas Lucker i Helle Hutala napisali w piątek na poświęconej obronie stronie internetowej Wear on the Rocks, że wraz z przystąpieniem Finlandii do NATO „północno-zachodnia flanka Rosji staje się jeszcze bardziej bezbronna”.

Wtedy jej granice z NATO będą się rozciągać od Oceanu Arktycznego po Morze Bałtyckie.

– Więcej granic NATO do obrony –

Jako członek NATO Finlandia jest związana sojuszniczą klauzulą ​​wzajemnej obrony, artykułem 5.

Odniesie korzyści nie tylko z konwencjonalnej pomocy wojskowej dla swoich sojuszników, ale także z odstraszania nuklearnego.

Z kolei kraj skandynawski, który do 2026 roku zamierza zwiększyć budżet obronny o 40%, może przeznaczyć część swoich zasobów wojskowych na obronę Sojuszu.

Kraj liczy 5,5 miliona mieszkańców i tylko 12 tysięcy zawodowych żołnierzy.

Ale każdego roku szkoli ponad 20 000 osób w ramach programu służby poborowej, dając armii pulę 900 000 Finów jako potencjalną rezerwę.

Oznaczało to, że w przypadku wojny armia mogłaby w dowolnym momencie rozmieścić 280 000 obywateli Finlandii.

Posiada flotę 55 amerykańskich myśliwców F-18, które od 2025 roku planuje zastąpić bardziej zaawansowanymi F-35, a także 200 czołgów i ponad 700 dział artyleryjskich.

Ale przystąpienie tego kraju do NATO oznacza również setki dodatkowych kilometrów granic do obrony sojuszu.

– Siły koalicyjne –

Jedynym sprzętem wojskowym, jakim dysponuje już NATO, jest flota samolotów Airborne Warning and Control System (AWACS) – które mogą przebywać w powietrzu przez osiem i pół godziny bez tankowania i monitorować obszar mniej więcej wielkości Polski – oraz pięć samolotów. Wysokogórski samolot rozpoznawczy Global Hawk.

W przypadku całego innego sprzętu wojskowego każdy członek NATO wybiera, co wniesie do NATO, chociaż wszyscy zobowiązują się do wzmocnienia wschodniej flanki sojuszu.

Na przykład Francja wysłała 500 żołnierzy, aby dołączyli do amerykańskich żołnierzy w Rumunii w zeszłym roku, zaraz po inwazji Rosji na Ukrainę. Wkrótce dołączają do nich żołnierze holenderscy i belgijscy.

W grudniu w Rumunii stacjonowało około 5000 obcych żołnierzy – największa grupa sił sojuszniczych na południowo-wschodniej flance bloku.

Według Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych (IISS), NATO przeprowadziło w ubiegłym roku dziewięć wspólnych ćwiczeń, od wschodniej części Morza Śródziemnego po Morze Bałtyckie.

– Żołnierze –

Według Naczelnego Dowództwa Sił Sojuszniczych w Europie (SHAPE) NATO może liczyć nawet na 3,5 mln żołnierzy i personelu.

Trzy kraje, które zapewniają większość personelu wojskowego, to Stany Zjednoczone z 1,47 milionami czynnych żołnierzy i 800 000 rezerwistów, Turcja z 425 000 żołnierzy i 200 000 rezerwistów oraz Francja z 210 000 żołnierzy i 40 000 rezerwistów.

NATO posiada od 2004 r. wielonarodowe siły reagowania liczące około 40 000 żołnierzy, oprócz 100 000 żołnierzy amerykańskich, którzy już stacjonują na ziemi europejskiej. Mówi, że ma nadzieję zwiększyć tę liczbę do 300 000.

Stworzył również w sobie „siłę czołówki”, nazwaną „Połączoną grupą zadaniową bardzo wysokiej gotowości” lub VJTF, zdolną do rozmieszczenia 5000 personelu w ciągu dwóch do trzech dni.

– 'Odnowiona jednostka’ –

W ostatnich latach NATO stanęło w obliczu egzystencjalnego kryzysu.

Prezydent Francji Emmanuel Macron powiedział w 2019 roku, że NATO cierpi na „śmierć mózgową” po tym, jak nie zareagowało na jednostronną inwazję Turcji na północno-wschodnią Syrię.

Ale emerytowany generał Philip Breedlove, który stał na czele amerykańskiego dowództwa europejskiego, napisał, że „ponowna inwazja prezydenta Rosji Władimira Putina na Ukrainę dostarczyła paliwa do odnowionej jedności koalicji i ponownego zaangażowania na rzecz wspólnego bezpieczeństwa, zarządzania kryzysowego i zbiorowej obrony”. w lutym

Według IISS sojusz podwoił swoje rozmieszczenie z czterech grup bojowych — w Estonii, Łotwie, Litwie i Polsce — do ośmiu, w tym w Bułgarii, na Węgrzech, w Rumunii i na Słowacji.

Ale w rocznej ocenie na 2023 r. stwierdzono, że „prawdopodobnie większość wysoce gotowych sił będzie europejska”.

dab-dla/ah/sjw/gil