2000-letnie podziemne miasto za murem

Próbując odzyskać uciekający drób, nieznany mężczyzna zburzył w latach 60. ścianę, odsłaniając ciemny tunel prowadzący do starożytnego miasta Elengubu, znanego dziś jako Derinkuyu.

Tureccy przewodnicy powiedzieli BBC, że Derinkuyu, wykopane ponad 85 metrów poniżej regionu Kapadocji w środkowej Anatolii, jest największym wykopanym podziemnym miastem na świecie i uważa się, że jest połączone z ponad 200 oddzielnymi małymi podziemnymi miastami odkrytymi w ostatnich dziesięcioleciach .

Wewnątrz podziemnego miasta, którego wejścia łączą się z ponad 600 prywatnymi domami w regionie współczesnej Kapadocji na poziomie powierzchni, naukowcy odkryli 18 poziomów tuneli zawierających mieszkania, sklep z suchą żywnością, stajnie dla bydła, szkoły, winiarnie, a nawet kaplica.

Miasto wyposażone jest również w system wentylacji, który zapewnia mieszkańcom czyste powietrze i wodę.

„Być może życie pod ziemią było bardzo trudne” – powiedział przewodnik, znany jako Suleiman.

„Mieszkańcy odpoczywali w zapieczętowanych glinianych naczyniach, żyli przy świetle pochodni i wyrzucali zwłoki w [designated] Regiony”.

Dokładna data budowy kontrowersyjnego miasta jest nadal przedmiotem sporu, ale starożytne pisma datowane na 370 pne wskazują, że był tam Derinkuyu.

Jest prawdopodobne, że miasto było pierwotnie używane do przechowywania towarów, ale później służyło jako kryjówka do ucieczki przed obcymi najeźdźcami – słabo oświetlone przejścia zostały celowo zbudowane tak wąskie i niskie, że intruzi musieliby kucać i wchodzić gęsiego.

Drzwi łączące każdy poziom były zabarykadowane tylko półtonowymi głazami ruchomymi po wewnętrznej stronie, zawierającymi mały otwór, który pozwalał mieszkańcom przebić włócznią uwięzionych intruzów.

Chociaż architekci pozostają tajemnicą, badacze uważają, że Hetyci – lud anatolijski z epoki brązu – „mógł wykuć kilka pierwszych poziomów w skale, kiedy zostali zaatakowani przez Frygijczyków około 1200 rpne”, mówi A. Ekspert od śródziemnomorskich mieszkań w jaskiniach, napisał w swoim artykule z 2010 roku na temat regionalnej architektury jaskiniowej.

Najeżdżającym Frygom, indoeuropejskojęzycznemu imperium, które rządziło Anatolią przez 600 lat, przypisuje się budowę większości miasta na wieki przed tym, jak Derinkuyu kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk, w tym wśród Persów, chrześcijan i Greków z Kapadocji.

BBC poinformowało, że miasto prawdopodobnie osiągnęło szczyt populacji wynoszący 20 000 podczas muzułmańskich najazdów w VII wieku na chrześcijańskie Cesarstwo Bizantyjskie.

Po 2000 latach użytkowania Derinkuyu zostało ostatecznie opuszczone w 1923 roku przez Kapadockich Greków, którzy ponieśli klęskę w wojnie grecko-tureckiej i uciekli do Grecji.

Sto lat po ponownym odkryciu, starożytne miasto jest otwarte dla zwiedzających, którzy chcą poznać podziemne życie Derinkuyu, które zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1985 roku.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany przez Poczta Nowego Jorku Reprodukowane za zgodą