47 mieszkańców twierdzi, że wyspa Pitcairn, położona na południowym Pacyfiku, jest wolna od pojawiającego się wirusa koronowego.

Mark Tomlinson wygląda przez okno i widzi Ocean Spokojny rozciągający się po horyzont.

„Możesz tu siedzieć i nie ma nawet pojęcia o COVID” – mówi.

„Ale zdajesz sobie sprawę, jakie masz szczęście, że jesteś tutaj bez tych wszystkich trudności, przez które wszyscy przechodzą”.

Pan Tomlinson mieszka na wyspie Pitcairn, jednej z najbardziej odległych społeczności na Ziemi.

Terytorium brytyjskie leży głęboko na południowym Pacyfiku, prawie 6000 kilometrów od dowolnego kontynentu i jest jednym z niewielu miejsc na świecie, które pozostały wolne od wirusa Corona.

Mając zdolność do bycia w większości samowystarczalnymi, Tomlinson powiedział, że życie 47 mieszkańców Pitcairn podczas pandemii było „normalne i idylliczne pod wieloma względami”.

Tomlinson opuścił Waszyngton, gdy wirus zaczął się rozprzestrzeniać, i przybył na wyspę osiem miesięcy temu, aby objąć stanowisko urzędnika w rządzie brytyjskim.

Jest jednym z niewielu emigrantów żyjących na małej wulkanicznej wyspie, o której wiadomo, że ma jeden z najbardziej nienaruszonych ekosystemów morskich na świecie.

Bez blokad i masek oraz z odpowiednią podażą szczepionek dla całej populacji, mówi, że cały niepokój, z jakim boryka się reszta świata, „po prostu odchodzi”.

„Życie tutaj jest zupełnie inne niż gdziekolwiek indziej” – powiedziała Charlene Warren, burmistrz Pitcairn.

„Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że dotarliśmy tutaj, gdzie możemy w zasadzie zamknąć nasze granice”.

Warren, która urodziła się i wychowała w Pitcairn, mówi, że samotność jest dla niej czymś, co czuje się komfortowo.

Podróżowałem tylko kilka razy do Nowej Zelandii i sąsiedniego Tahiti, które są oddalone o 2170 km – czterodniowa wycieczka łodzią.

Zamiast tego, mówi, najtrudniejszą częścią pandemii jest utrata energii i życia, które turyści przynoszą na wyspę.

„Wspaniale jest móc kontaktować się z nowymi ludźmi i dzielić z nimi kawałek nieba”.

Świetna podróż szczepionkowa

Pitcairn zamknął swoje granice na początku pandemii, aby chronić starszą populację – jej najstarsza populacja ma 93 lata – jednocześnie utrzymując jedynie statek zaopatrzeniowy działający między nim a Nową Zelandią.

Stworzono również bańkę podróżniczą z Nową Zelandią, dla mieszkańców, którzy chcą odbyć dwutygodniowy rejs, aby odwiedzić bliskich lub skorzystać z leczenia niedostępnego na wyspie.

Jednak niewiele osób odczuwało potrzebę wyruszenia poza dziewicze plaże wyspy i bujne górskie krajobrazy.

„Wiele osób przebywa w Pitcairn przez bardzo długi czas, nie opuszczając wyspy. Mają więc dużą elastyczność” – powiedział Tomlinson.

„Oni tak naprawdę nie opowiadają się za podróżowaniem tak bardzo, jak ludzie w innych krajach”.

Podczas gdy pani Warren powiedziała, że ​​ścisłe ograniczenia na granicy i położenie wyspy „służyły nam dobrze”, Pitcairn przypisała również swoje doświadczenie bez COVID udanemu wprowadzeniu szczepionki.

Wielka Brytania zagwarantowała szczepienia dla wszystkich brytyjskich terytoriów zamorskich, a w maju, po ponad 15 000 km wyprawy, na wyspę przybyły wystarczające zapasy AstraZeneca, aby w pełni zaszczepić całą populację.

Brytyjski Wysoki Komisarz ds. Nowej Zelandii i gubernator Pitcairn Laura Clark powiedziały, że to „ogromna operacja polegająca na wywiezieniu szczepionek z Wielkiej Brytanii aż do Pitcairn”.

Aby bezpiecznie dostarczyć dawki na Pitcairn, potrzeba było trzech podróży, podróży samochodowej, dwutygodniowej podróży po surowych wodach południowego Pacyfiku i szybkiej przesiadki w kajaku.

Utrzymywanie szczepionek w odpowiedniej temperaturze podczas lotów jeszcze bardziej skomplikowało podróż, ponieważ załogi ścigają się między transferami, zanim wygasną systemy chłodzenia.

Chociaż 86% dorosłej populacji jest zaszczepionych, wyspa postępuje ostrożnie. Ograniczenia graniczne mogą obowiązywać co najmniej do przyszłego roku.

„Boli mnie słyszeć, co dzieje się w reszcie świata” – powiedziała pani Warren.

„Mamy za co być wdzięczni.”

Pobierz formularz…