Chiny: ogromny problem Rosji, przed którym stoi prezydent Xi Jinping w związku z wojną na Tajwanie

W ciągu 10 lat coraz bardziej autorytarnych rządów ciężko nad tym pracował.

Powtórzył tę obietnicę, ignorując zasadę ograniczania wieku komunistycznych Chin, aby umocnić jego status jako przywódcy na całe życie.

„Kółka historii toczą się w kierunku zjednoczenia Chin i odmłodzenia narodu chińskiego” – powiedział Xi w zeszłym tygodniu podczas XX Kongresu Narodowego przy gromkim aplauzie.

Miał trudny początek.

W tym roku chińskie okręty wojenne i myśliwce setki razy badały granice Japonii, Korei Południowej, Tajwanu i Filipin. Analitycy uważają, że jest to celowy test czasu reakcji wojskowych i determinacji rządów, by przeciwstawić się potędze Pekinu.

Ale Shi ma problem.

Czy jego potężna nowa flota morska, nowoczesne siły powietrzne i przeszkolona armia są tak dobre, jak myśli?

Ich technologia jest ewolucją systemów rosyjskich. Ich statki, czołgi i samoloty są rozwinięciem rosyjskich projektów. Struktura dowodzenia i kontroli również jest zgodna z filozofią rosyjską.

Te leżą teraz złamane na polach bitew Ukrainy. Nawet najlepiej wyposażeni starożytni wojownicy — poziom umiejętności, którego nie posiadają Chiny — nie byli w stanie oprzeć się małym siłom dobrze dowodzonych, wyposażonych w Zachód przeciwników.

Mogło to dać Shi do zastanowienia.

„Pekin nie znajduje się w stanie lekkomyślnej eskalacji ani samobójstwa” – mówi Tai-Ming-Cheong, profesor globalnego konfliktu na Uniwersytecie Kalifornijskim.

„Wręcz przeciwnie, chińscy planiści wojskowi podchodzą do swoich zdolności wojskowych z niezwykłą ostrożnością, a po ośmiu miesiącach wojny na Ukrainie seryjne porażki Rosji stanowią długą aproksymację tego, jak może wyglądać lekkomyślna lub źle przygotowana chińska kampania na Tajwanie”.

Wydawało się jednak, że Shi wpadł w pułapkę tyrana.

Nie mogę go zobaczyć. I, podobnie jak jego „najlepszy przyjaciel” Władimir Putin, nie może znieść wyglądu słabego. Musi więc eskalować, aby utrzymać władzę.

„Armia Ludowo-Wyzwoleńcza może zostać wezwana do działania, zanim będzie gotowa do walki”. Profesor Cheung zauważa.

psy wojenne

W 2021 roku Komunistyczna Partia Chin zmieniła swoje plany. Nakazał Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (PLA) przyspieszenie planów modernizacji.

Prezydent Xi powtórzył to wezwanie w swoim dwudziestym przemówieniu do Kongresu.

Domagał się „szybkiego podniesienia Armii Ludowo-Wyzwoleńczej do międzynarodowych standardów”. Podkreślił, że musi być przygotowany na „wygrywanie lokalnych wojen”.

Skróć termin z 2035 do 2027 r.

„To wskazuje, że przywódcy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej staną przed niepokojącym dylematem w ciągu najbliższych kilku lat” – napisał profesor Cheung.

„Lekcje z wojny Rosji z Ukrainą pokazują, że militarnie Chiny potrzebują więcej czasu, aby wzmocnić i odnowić swoją wojnę, aby zająć się rażącymi słabościami i lukami, które zostały podkreślone na ukraińskim polu bitwy”.

Ale dyplomacja Xi „wojownika wilka” ryzykuje, że wepchnie Chiny w róg.

Przejęcie Tajwanu nie jest łatwym zadaniem.

To może być tylko 177 km od wybrzeża.

Jego populacja 26 milionów to kropla w morzu w porównaniu do 1,4 miliarda w Chinach.

Jednak każda próba inwazji byłaby znacznie bardziej skomplikowana niż próba przekroczenia przez Rosję linii na mapie prowadzącej do Ukrainy.

Analitycy twierdzą, że będą potrzebować setki tysięcy żołnierzy. Będą one musiały zostać wyposażone, zmontowane i rozmieszczone w największej desantowej sile inwazyjnej od czasu ataku D-Day na Normandię podczas II wojny światowej.

Prezydent Xi pracuje nad tym celem.

Chiny mają obecnie największą liczbę okrętów wojennych na świecie. Wiele z nich to najnowocześniejsze i najbardziej wytrzymałe konstrukcje.

Jej siły powietrzne mają najlepsze rosyjskie modele i nowy krajowy myśliwiec stealth. Nowa wyrzutnia duchów nie jest daleko.

Jego armia dysponuje potężnym zestawem szybkich pocisków dalekiego zasięgu. Naraża to każdego potencjalnego przeciwnika w Azji Wschodniej.

Był źródłem dumy narodowej. I trzymaj się wspierania coraz silniejszej retoryki Pekinu.

Ale dziesiątki tysięcy rosyjskich żołnierzy jest teraz martwych i rannych. Zniszczone zostały tysiące czołgów i pojazdów bojowych. Żaden z celów na polu bitwy prezydenta Putina nie został zabezpieczony.

Armia rosyjska nie budzi już strachu. Zamiast tego Putinowi grozi upokorzenie i ośmieszenie.

„W Pekinie konflikt w Europie nie służy jako zielone światło dla chińskiej kampanii wojskowej przeciwko Tajwanowi, ale jest nieocenioną okazją dla chińskich planistów wojennych, aby dowiedzieć się o swoich słabościach na polu bitwy na cudzy koszt” – mówi profesor Cheung.

Wszyscy ludzie cesarza

Cheung argumentuje, że „przygoda Rosji na Ukrainie powinna skłaniać do ostrożności wśród zawodowych wojskowych kadr AL-W”.

„Widzieli, jak ich najbliższy sojusznik wojskowy przegrywa wszystko w selektywnej wojnie, aby podbić terytoria, aby ostatecznie stać się słabszymi, mniej bojaźliwymi i bardziej odizolowanymi niż przed inwazją”.

Twierdzi, że Pekin też ma powody, by zachęcać Przewodniczący Rady Stosunków Zagranicznych (CFR) Richard Haass.

Pisze on: „Wojna na Ukrainie nie przyniosła niczego, co przypominałoby niemal powszechne przyjęcie celów i instytucji porządku kierowanego przez USA, pobudzonego przez wojnę w Zatoce Perskiej”.

Zamiast tego Pekin przyłączył się do Moskwy i znaczna część świata odmówiła podpisania się pod sankcjami, które Waszyngton i jego partnerzy nałożyli na Rosję.

Raport z Działań Kongresu Xi potwierdził potrzebę Chin „poprawiania systemu dowodzenia dla wspólnych operacji”.

Podkreślił również, że PLA potrzebuje „systemów i zdolności rozpoznania i wczesnego ostrzegania, wspólnych uderzeń, wsparcia pola bitwy i zintegrowanego wsparcia logistycznego”.

Ale to wymaga zmiany kultury.

Tak się nie dzieje.

Dwudziesty Kongres Narodowy w zeszłym tygodniu zrobił to, co miał zrobić dla wszystkich oprócz Xi: zmiany w przywództwie.

Ale inny mężczyzna dostał zwolnienie z obowiązkowego wieku emerytalnego.

Generał Zhang Yuxia, lat 72, służył u boku ojca Xi. Byli szybkimi przyjaciółmi. Wśród 100 najlepszych chińskich przywódców wojskowych jest jedynym, który ma rzeczywiste doświadczenie bojowe.

Został powołany do Centralnej Komisji Wojskowej (CMC).

Shi jest jej szefem. Reszta to czterech generałów i wiceprezydent.

Jest jeszcze co najmniej jeden nowy mianowany nominowany, mający bliskie osobiste powiązania z Xi: generał He Weidong służył w prowincji Fujian – w przeciwieństwie do Tajwanu – podczas rozmieszczenia tam Xi.

Podobnie jak wielu innych w przetasowaniach gabinetu, Xi promował go na podstawie lojalności. Wydajność była na drugim miejscu.

Ale ryzyko porażki jest wysokie.

„Chińscy przywódcy obawiają się, że jeśli pójdą na wojnę z Tajwanem i nie zdobędą wyspy, doprowadzi to do upadku Partii Komunistycznej” – mówi profesor Cheung.

Ryba gnije od głowy

Pewne jest to, że Xi i inni chińscy przywódcy zdają się zakładać, że Chiny zapłacą niewielkie, jeśli w ogóle, koszty za swoje agresywne zachowanie, biorąc pod uwagę, że inni są silnie uzależnieni od ich eksportu lub dostępu do ich rynków, ostrzega Haas.

Do tej pory założenie to zostało potwierdzone. Jednak konflikt między Stanami Zjednoczonymi a Chinami nie wydaje się już odległą możliwością”.

Takie samo założenie poczyniła Rosja.

A kultura nepotyzmu i korupcji, którą tyran zbudował na sobie, wzmocniła tę wiarę.

Jego generałowie nie odważyli się ostrzec go przed słabością. Jego szpiedzy nie odważyli się powiedzieć mu niewygodnych prawd. Jego doradcy szukali poklasku, gromadząc na fałszywych pochwałach i zaufaniu.

W zeszłym tygodniu Xi przeniósł się do utrwalenia tego samego scenariusza wśród swoich starszych pracowników.

Mogłoby to pozbawić kluczowe instytucje rządowe w Chinach możliwości wykonywania pracy bez strachu i przychylności.

„W Pekinie planiści wojskowi prawdopodobnie będą się zastanawiać, czy Armia Ludowo-Wyzwoleńcza może poradzić sobie lepiej niż jej rosyjski odpowiednik z czymś, co jest pod pewnymi względami trudniejszym celem niż Ukraina – górzystą i silnie chronioną wyspą z większym i bardziej zaawansowanym arsenałem USA i Siły europejskie, samoloty i systemy obronne, systemy powietrzne, morskie i siły lądowe” – zauważa profesor Cheung.

Być może najbardziej niepokojące z chińskiego punktu widzenia jest to, że wojsko obecnie zaangażowane na Ukrainie jest bardziej przetestowane w walce niż Chiny, z niedawnymi doświadczeniami w Czeczenii, Syrii, Gruzji i wielu innych kontekstach.

Czy Xi uzna to za powód do wycofania się lub przyspieszenia swojego programu ekspansjonistycznego?

Cheung ostrzega, że ​​„Pekin jest coraz bardziej zaniepokojony tym, że jego cel, jakim jest ponowne zjednoczenie z Tajwanem, jest coraz bardziej zagrożony”.