Choroba Parkinsona: znaki ostrzegawcze australijskiej mamy po walce z lejącą się wodą doprowadziły do ​​„wstrząsającej” diagnozy

W 2011 roku Australijka Krystyna Giachandran Wyjechał do Peru, planując tam uczyć angielskiego przez 10 lat.

Ale zaledwie rok po jej dziesięcioletniej pracy w kraju, w którym przeważają kraje hiszpańskojęzyczne, zauważyła drżenie lewej ręki.

Obejrzyj wideo powyżej: Australijska mama z chorobą Parkinsona staje na rękach.

Aby uzyskać więcej wiadomości i filmów na temat zdrowia i dobrego samopoczucia, sprawdź Zdrowie i dobre samopoczucie >>

Jeyachandran nie sądził, że to coś poważnego i przez dwa lata znosił drżenie.

Ale w 2014 roku jej lewa ręka zaczęła słabnąć i miała trudności z chwytaniem przedmiotów.

Powiedziała 7Life: „Miałam dzban wody, który zaczęłam nalewać i powiedziałam:„ Dlaczego jestem taka słaba w tej ręce? „.

„Moja lewa ręka zaczęła opadać”.

Mając na uwadze trójkę swoich dzieci – bliźniaczki Amelię i Annabelle oraz syna Samuela, którzy mieli wtedy siedem i cztery lata – Jayachandran udała się do swojego lokalnego lekarza rodzinnego w Peru.

Zaskoczony co do przyczyny osłabienia, jej lekarz skierował ją do neurologa.

„Zaraz po zbadaniu mnie neurolog powiedział:„ W chwili, gdy wszedłeś do pokoju, wiedziałem, że masz chorobę Parkinsona ”- wspomina neurolog, mówiąc po hiszpańsku.

Wyjaśnił, że lewa ręka matki pozostała nieruchoma i nie chwiała się podczas chodzenia.

Powiedziano jej również, że „stopa uderzała o ziemię”, kiedy szła, ponieważ nie była w stanie kontrolować, jak wolno jej stopa uderzała o ziemię.

37-latka poprosiła lekarza o ponowną diagnozę po angielsku – mając nadzieję, że źle ją zrozumiała.

Ale to nie zmieniło wyniku.

To był Jeyachandran Choroba ParkinsonaPostępujący i zwyrodnieniowy stan neurologiczny, który wpływa na kontrolę osoby nad własnymi ruchami ciała.

Diagnoza była „wstrząsająca”.

„Nie wiedziałam zbyt wiele o chorobie Parkinsona, ale wiedziałam, że to nie jest dobre” – mówi.

„Mój mąż David i ja byliśmy w szoku i płakaliśmy – naprawdę nie wiedzieliśmy, co będzie dalej.

„Bardzo, bardzo trudno było zrozumieć, co to będzie oznaczać dla naszego życia i jak zmieni naszą przyszłość”.

Gimnastyka

W ciągu następnych czterech lat, kiedy Jayachandran kontynuowała pracę w Peru, jej objawy się pogorszyły.

„Miałam trudności z chodzeniem, ciągnęłam lewą stopę” – wyjaśnia.

Pewnego razu na przyjęciu urodzinowym dla dzieci wesoły klaun poprosił wszystkich, aby podskoczyli i zapisali jego ruchy w piosence.

Kiedy Jeyachandran próbuje dołączyć do zabawy, okazuje się, że nie może się ruszyć.

„Nie mogłam zrobić tego, co kazał nam zrobić klaun” — wspomina.

„Byłem zszokowany, że nie mogłem tego zrobić. Nie myślałem, że tracę ruch, ale tak było.”

Jeyachandranowi powiedziano, że ćwiczenia mogą pomóc spowolnić postęp wyniszczającej choroby.

Zaczęła więc szukać sposobów na odzyskanie kontroli nad swoim ciałem i zaczęła się „pchać”.

„Nie zdajemy sobie sprawy z tego, co potrafią nasze ciała” – mówi.

„Ludziom z chorobą Parkinsona mówi się, że jest to neurodegeneracja i że stan się pogorszy.

„Nikt mi nie powiedział inaczej – dopóki nie spotkałem jednej lub dwóch osób, które powiedziały, że możesz poprawić to, gdzie jesteś.

„I to naprawdę zainspirowało mnie do jeszcze większego nacisku”.

W 2018 roku przeszła na intensywne ćwiczenia, a gimnastyka była jej głównym celem, aby poprawić swoją siłę, równowagę i koordynację.

A trener gimnastyki jej dzieci, Jaime Huawasonco, był tym, który pomógł jej osiągnąć swoje cele.

„Powiedziałem mu, że bardzo się boję, a on na początku traktował mnie uprzejmie iz czasem stopniowo zwiększał obciążenie” — mówi Jayachandran.

„Nie mogłem nadążyć za klasą, ale dałem z siebie wszystko i czerpałem z nich inspirację”.

Jeyachandran ćwiczyła ciężej niż w swoim życiu i mówi, że ćwiczenia pomogły jej zachować formę, a jednocześnie poprawiły jej stan psychiczny.

„Mówią, że dla osób z depresją ćwiczenia mogą być lepsze niż leki” – mówi.

„To zdecydowanie daje ci gwar i sprawia, że ​​​​jesteś szczęśliwszy.

„To ciężka praca – nie powiedziałbym, że była łatwa.

„Moje ciało bolało każdego dnia po treningu i na początku byłam bardzo wyczerpana i dużo drzemałam”.

ulepszyć

Teraz 46-letnia Jeachandran mówi, że po powrocie do Australii w 2021 roku jest „zszokowana” tym, jak daleko zaszła.

„Chodzę lepiej niż pięć lat temu – mam większą elastyczność” – wyjaśnia.

„Teraz chodzę prawie normalnie. Większość ludzi nie uważa, że ​​mam chorobę Parkinsona, jeśli poddam się leczeniu.

„To całkiem imponujące jak na kogoś, kto ma się pogorszyć”.

Osiągnęła również jeden ze swoich największych celów – stanie na rękach – co zainspirowało ją do napisania bloga pt Stanie na rękach w chorobie Parkinsona.

Jeachandran udokumentowała również swoją podróż w krótkim filmie Handstand for Parkinson’s Disease, który był finalistą Światowego Kongresu Choroby Parkinsona w 2019 roku.

Nadal filmuje swoją walkę z chorobą Parkinsona, a także dzieli się z innymi podróżami z tą chorobą.

I jej film 2023 Ray o nadzieję Zakwalifikowany do Tegoroczny Światowy Kongres Choroby Parkinsona W Barcelonie w lipcu.

wiadomość do innych

Od powrotu do domu w Sydney, Jeyachandran nie zwalnia tempa w szerzeniu świadomości na temat choroby i wagi, jaką mogą odgrywać ćwiczenia.

Pomagają również w zbieraniu funduszy na rzecz potrząśnij tymOrganizacja, która finansuje badania nad chorobą Parkinsona, których celem jest lepsze leczenie i znalezienie lekarstwa.

Matka mówi, że jej obecne leki, które pomagają jej się poruszać, tylko „maskują” objawy.

„Jeśli nie wezmę leków, będę miała trudności z poruszaniem się, będę miała problem z podciągnięciem spodni, będę miała problemy z noszeniem rzeczy, gotowaniem i prowadzeniem normalnego życia” – wyjaśnia.

„(Ale) potrzebujemy więcej leków na rynku, aby faktycznie rozwiązać problem”.

Jeachandran jest także ambasadorem Światowej Konferencji Choroby Parkinsona i posiada tytuł magistra zdrowia publicznego.

Ma nadzieję, że pewnego dnia podzieli się swoją historią podczas wykładu TEDx.

W kwietniu Piknik 4 miał Parkinsona z przyjaciółmi i rodziną w ramach projektu potrząśnij tymcoroczny Pauza 4 Choroba Parkinsona Akcja mająca na celu zebranie bardzo potrzebnych funduszy.

„Nie znaleźliśmy lekarstwa i musimy dalej pracować, ponieważ za 10 lat nie wiemy, jak to będzie” – mówi.

W ten sam sposób chciałbym dziś zachęcić ludzi do ćwiczeń, aby zapobiec pogorszeniu się choroby.

„A ludzie, którzy nie mają choroby Parkinsona, jeśli ćwiczą dzisiaj, mogą pomóc powstrzymać chorobę Alzheimera, a także chorobę Parkinsona”.

David i jej bliźniacy, teraz 15, i syn, teraz 12, pomagają jej zawsze, gdy tego potrzebuje.

„Czasami wciągają mnie, gdy mam trudności z chodzeniem” – mówi.

„Dostają mi rzeczy, jeśli nie mogę szybko wstać z krzesła, jeśli moje leki nie działają.

„Na szczęście przez większość czasu czuję się dobrze”.

Jeyachandran również kontynuuje swoje ćwiczenia.

„Wciąż od czasu do czasu odczuwam ból, kiedy się zmuszam – ale nadal naciskam, ponieważ znam korzyści” – mówi.

Jeyachandran jest ambasadorem Shake It Up Australia Pauza 4 Choroba Parkinsona które zachęcają ludzi do udziału w imprezach zbierania funduszy/badaniach klinicznych lub do złożenia deklaracji darowizny.

Aby uzyskać bardziej angażujące treści dotyczące zdrowia i dobrego samopoczucia, odwiedź 7Life na Facebook.

Czytaj więcej