Czego afrykańska architektura może nauczyć świat

Cegły solne i ściany z gliny – jak niedawno wykazali niektórzy afrykańscy architekci – mogą stać się podstawą innowacyjnych projektów przyszłości.

Nigeryjska architekt Tosin Oshinovo zgłębiała takie pomysły na dużej wystawie, której niedawno była kuratorką w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Chciała sprawdzić, jak regiony takie jak Afryka mogą funkcjonować przy ograniczonych zasobach.

„Myślę, że ostatecznie największym problemem, który dotyczy większości z nas, są zmiany klimatyczne” – Oshinovo powiedziała BBC w programie The Beauty of Impermanence: Engineering Resilience.

Do Sharjah zaproszono projektantów z 26 krajów, aby zaprezentowali prace poruszające problem niedoboru.

Dla etiopskiej projektantki Miriam Hailawi Abraham oznaczało to zbudowanie czegoś w rodzaju kościoła z soli.

Znajduje się w Depresji Danakil, ponad 330 stóp (100 m) poniżej poziomu morza i jest prawdopodobnie najgorętszym miejscem na Ziemi.

Dallol jest w dużej mierze opuszczone, nadal znajdują się w nim parterowe budynki z bloków wyciętych z pobliskich słonych jezior.

Rama pani Miriam, wykonana z różowej soli himalajskiej, będzie korodować, jeśli nie będzie regularnie konserwowana.

„Rodzi się pytanie: czego możemy się nauczyć z tych stron?”, powiedział Oshinovo.

Inną pracą na Triennale Architektury w Sharjah była praca Hive Earth Studio, ghańskiej firmy architektonicznej, która specjalizuje się w zagęszczaniu lokalnie pozyskiwanej gleby w celu utworzenia ścian.

Nazywał się Itadan – co w języku Fante w Ghanie oznacza „ścianę błotną”, a glebę pozyskiwano ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, aby zmniejszyć wpływ transportu materiałów na środowisko.

Etos Hive Earth polega na uczeniu się na przeszłości i tworzeniu budynków na miarę teraźniejszości, dążąc do zrównoważonego rozwoju i przyjemnej estetyki.

Pani Oshinovo powiedziała, że ​​zespół projektowy, który przodował w badaniu technologii ziemi ubijanej w Afryce Zachodniej, wykorzystał skały ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, aby uzyskać warstwy i wytrzymałość wymaganą dla ścian.

„Dzięki badaniu materiałów udało im się przenieść umiejętności związane z ubijaniem ziemi” – powiedziała.

„Przeprowadzono wiele testów, aby zobaczyć, jak to działa w tym środowisku, zwłaszcza gdy jest dużo piasku.

„To po prostu pokazuje, jakie są możliwości. Jeśli pomyślimy o różnych rzeczach inaczej, naprawdę możemy zmienić sposób, w jaki budujemy i projektujemy nasze budynki”.

Duet projektantów z Ghany Dominique Petit Frères i Emile Grebe badają potencjał nieukończonych projektów budowlanych – powszechnych w Afryce Zachodniej.

Para znana jako Limbo Accra przekształciła opuszczone centrum handlowe w atrakcyjną przestrzeń.

Współpracowali z marką modową z Wybrzeża Kości Słoniowej Super Yaya, aby artystycznie ułożyć na drzwiach paski białej bawełnianej tkaniny perkalowej.

Praca „Super Limbo” była ukłonem w stronę kultury Beduinów i ich pustynnych namiotów.

„Zainspirowaliśmy się połączeniem naszych doświadczeń związanych z poruszaniem się po pozostałościach niedokończonej architektury w Afryce Zachodniej z atmosferą Bliskiego Wschodu” – powiedziała Betty Frere BBC.

Architekci Baba Omotayo i Eve Nnaji z nigeryjskiego miasta Lagos zainspirowali się roślinami doniczkowymi i klatkami dla ptaków konserwowanymi przez mechaników w obszarze przemysłowym Sharjah.

Trzypiętrowy obiekt „Odpoczywamy przy Ptasim Gnieździe” został zbudowany z rusztowań i odpadów organicznych, zapewniając schronienie zarówno ptakom, jak i pracownikom.

Metalowe stopnie prowadziły na platformy udekorowane roślinami, a rzędy 2000 biodegradowalnych kartonowych gniazd znajdowały się w atrium schodzącym z otwartego tarasu na ziemię. Z okien korytarza roztacza się widok na rezerwat ptaków.

„Jako architekci skupiamy się na ludziach, ale dzielimy planetę” – powiedział Oshinovo.

„Kiedy zaczynamy myśleć o asymilacji innych gatunków, jest to również bardzo poruszająca historia”.

Pani Oshinovo ma nadzieję, że wystawa umożliwi uczestnikom zatrzymanie się i zastanowienie się nad zrównoważonym rozwojem i designem.

Eksponaty z Afryki, kontynentu nieproporcjonalnie dotkniętego kryzysem klimatycznym, pokazały, jak projektanci zaczynają pracować w „lepszej równowadze ze środowiskiem”.

Obrazy podlegają prawu autorskiemu.