Indyjskie więzienie stanowi świetny przykład reformy więziennictwa, w której osadzeni polerują diamenty

Dziesiątki mężczyzn jest zajętych, pracując w czteroosobowych zespołach przy maszynach ustawionych na dobrze oświetlonych biurkach. Niektórzy oglądają diamenty przez przenośne mikroskopy, inni je polerują.

Pracownicy w wieku od dwudziestu do pięćdziesięciu lat noszą T-shirty i dżinsy lub luźne spodnie i koszule z czapkami Nehru na głowach.

Scena fabryczna? nie dokładnie.

To centralne więzienie Lajpuri w Surat, w zachodnioindyjskim stanie Gujarat, miejsce, w którym setki osób przetrzymywanych za poważne przestępstwa, w tym morderstwa i rabunki, szkoli się w sztuce polerowania diamentów. W ramach tego wyjątkowego projektu, rozpoczętego w 2017 roku we współpracy z lokalnymi producentami diamentów, goście co miesiąc polerują od 25 000 do 30 000 kamieni, aby sprzedać je na lokalnym rynku i wyeksportować do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Wielkiej Brytanii i USA.

„Więźniowie dobrze poradzili sobie z tą inicjatywą. W zakładzie karnym pracuje obecnie około 25 maszyn do polerowania diamentów. Na koniec każdej ośmiogodzinnej zmiany diamenty są sprawdzane, odbierane ze wszystkich biur i przechowywane w areszcie zakładu karnego urzędnicy” – mówi JN Desai, dyrektor więzienia.

Jak dotąd z więzienia nie zniknął ani jeden diament. Za swoje wysiłki więźniowie otrzymują miesięczne wynagrodzenie – ci, którzy pracują jako menedżerowie lub przełożeni, otrzymują maksymalne wynagrodzenie w wysokości 250 dolarów, a ci na niższych stanowiskach – od 150 do 200 dolarów. Desai twierdzi, że pracownicy mogą zatrzymać w więzieniu 10 procent pieniędzy na wydatki osobiste, a resztę przekazać rodzinom, ponieważ większość z nich ma na utrzymaniu współmałżonków, dzieci i rodziców.

Mówi, że choć projekt ruszył z udziałem niewielkiej liczby więźniów, okazał się na tyle skuteczny, że wkrótce zgłosiło się do niego ponad 100 więźniów, a mentorami byli dla nich pracownicy Almasu i inni eksperci. Projekt dosłownie dał świetny przykład reformy więziennictwa, a także pomógł promować Surat jako wiodące centrum polerowania diamentów na świecie. Według urzędników więziennych to miasto, znane jako Diamentowe Miasto, dostarcza 95 procent surowych i wypolerowanych diamentów na świecie.

Urzędnik więzienny twierdzi, że inicjatywa ta stanowi część kompleksowego programu resocjalizacji więzienia, którego celem jest wzmocnienie pozycji więźniów.

„Postanowiliśmy rozwijać u więźniów wrodzone umiejętności, co nie tylko zwiększa ich szanse na zatrudnienie po opuszczeniu nas, ale także zmniejsza ryzyko, że ponownie wpadną w przestępcze życie” – mówi.

Centralne więzienie Lajpuri, w którym przebywa około 3000 więźniów, oferuje inną działalność zawodową, taką jak tkanie tekstyliów, produkcja mebli i produkcja przekąsek. Jeden z więźniów, który spędził dziesięć lat na dożywociu, twierdzi, że robienie mebli w więzieniu nie tylko nauczyło go nowych umiejętności, ale także poprawiło jego pewność siebie. „Praca wyciągnęła mnie z depresji” – mówi.

Inny oskarżony twierdzi, że polerowanie diamentów pomogło mu ustanowić pozytywny wzór do naśladowania dla rodziny. „Moja żona i dzieci nie były ze mnie dumne, kiedy skazano mnie na pięć lat więzienia. Ale teraz, gdy wysyłam im pieniądze, które zarobili dzięki mojej ciężkiej pracy w więzieniu, są szczęśliwe i pełne nadziei, jeśli chodzi o naszą przyszłość.

Eksperci twierdzą, że programy reformy więziennictwa są niezbędne nie tylko dla zdrowia psychicznego osadzonych, ale także członków ich rodzin. Według badania przeprowadzonego przez Organizację Narodów Zjednoczonych kara pozbawienia wolności osłabia spójność społeczną.

Na stronie internetowej ONZ poświęconej promowaniu reformy więziennictwa napisano: „Kiedy członek rodziny zostaje uwięziony, zakłócenie struktury rodziny wpływa na relacje między małżonkami, a także między rodzicami i dziećmi, zmieniając rodzinę i społeczeństwo z pokolenia na pokolenie”.

Ponieważ życie w więzieniu jest tak trudne, pobyt w więzieniu może powodować traumę, która „prowadzi do zaburzeń zdrowia psychicznego, utraty poczucia własnej wartości, samotności, niepewności i strachu” – mówi ekspertka badań behawioralnych Prabha Dwivedi. W takim scenariuszu, jej zdaniem, pełen współczucia ekosystem więzienny może skutecznie nie tylko pomóc osadzonym w reformowaniu się, ale także dobrze przygotować ich do ponownej integracji ze społeczeństwem.

Centralne więzienie Lajpuri podejmuje kroki w celu stworzenia zdrowego środowiska dla swoich więźniów. Jest to zupełnie inne miejsce niż mroczne więzienia Dickensa z przeszłości i obejmuje szeroko otwarte przestrzenie z zielonym listowiem, boiska do krykieta i piłki nożnej, boiska do siatkówki i koszykówki, a także dobrze zaopatrzoną bibliotekę zawierającą 18 000 książek na różne tematy – od historia i mitologia, aż po biografię.Podmiotowość i wyobraźnia.

„Oprócz lukratywnych projektów, zachęcamy także więźniów do zajęć pozalekcyjnych, aby poprawić ich umiejętności społeczne i osobiste. Organizujemy mecze krykieta i piłki nożnej pomiędzy różnymi więzieniami, organizujemy drużyny cheerleaderek itp. To świetna zabawa, a osadzeni uwielbiają te zajęcia, ” mówi pan Desai. Niedawno zorganizowaliśmy także wystawę 130 obrazów i dzieł sztuki stworzonych przez więźniów, która w bardzo krótkim czasie została wyprzedana w Internecie.

Więźniowie prowadzą także kanał radiowy Prison Radio, który oferuje segmenty dotyczące rozrywki, wiadomości i zatrudnienia. Czytane są nagłówki gazet, odtwarzane są piosenki z Bollywood i wygłaszane są przemówienia motywacyjne, które mają przyciągnąć uwagę słuchaczy. „Cały pomysł jest taki, że więzień pozostawia znacznie lepszą osobę, niż wtedy, gdy przyszedł” – mówi Desai.

Aktualizacja: 15 września 2023 o 18:02