Jak artysta Ben Grosser przycina Marka Zuckerberga na wymiar | Media społecznościowe

WKiedy pisze się historię pierwszych dziesięcioleci tego stulecia, niewiele dzieł sztuki będzie opowiadanych więcej niż film Bena Grossera Rząd wielkości. W 47-minutowym filmie Grosser, artysta cyfrowy i profesor nowych mediów na Uniwersytecie Illinois, omawia każdy ogólny przypadek. Mark Zuckerberg Mówił o „więcej” i „większym”. Powstały montaż wywiadów i prezentacji to szybki postęp w szybkim rozwoju Facebooka, gdzie w ustach prezesa tysiące stają się milionami, a potem miliardami. To urzekający monolog, historia naszych czasów.

Grocer, rozmawiając ze mną z Urbana przez Zoom w zeszłym tygodniu, zasugerował: „Pomysł, że Zuckerberg wykorzystał więcej niż ktokolwiek inny w Dolinie Krzemowej, był potrzebą jak najszybszego rozwoju, aby mieć największy udział w rynku. do tego.” Film jest częścią podwójnego aktu. Grosser złamał również wszystkie chwile, które znalazł dla Zuckerberga, gdy wspomniał o zmniejszaniu liczby lub zmniejszaniu rzeczy. Ten film trwa 30 sekund, aczkolwiek w remake’u Nadchodząca wystawa w Arebyte Gallery w Londynie, zwolnił te sekundy, więc działa też przez 47 minut.

Filmy „A” Zuckerberga są częścią serii projektów, dzięki którym Grocer stał się najbardziej użytecznym ze wszystkich krytyków mediów społecznościowych. Oprócz satyryczności Zuckerberga, stworzył pakiet oprogramowania, które dokładnie opisuje, w jaki sposób dodajesz liczby z Facebooka. dla niego Demeterator Facebooka Jest to aplikacja, której każdy użytkownik może użyć do usunięcia wszystkich uzależniających wskaźników z platformy, blokując te dokładne trafienia dopaminy z polubień i przyjaźni. Demeterator dla Instagram i Świergot poszli. Po tym, jak przez jakiś czas próbowałem tego drugiego, efekt był początkowo mylący, a potem wyzwalający. „Zostaliśmy uwarunkowani, aby skupiać się na liczbach i używać ich jako zastępstwa dla tego, jak ważny jest ktoś lub jak dobrze coś jest odbierane” – mówi Grosser. Sugeruje, że bez tych wskaźników „powinieneś przeczytać post, aby zobaczyć, co o nim myślisz, lub spojrzeć na czyjeś biografię, aby zobaczyć, czy chcesz go śledzić”.

Grosser, tak jak ja, jest na tyle stary, że pamięta połączenia sprzed internetu. W latach 90. był podekscytowany możliwościami wykorzystania prymitywnej sztucznej inteligencji do komponowania muzyki – i bawił się tworząc „inne i dziwne” dźwięki, których wcześniej nie słyszał. Podczas swojego pierwszego boomu internetowego dostał kilka ofert pracy od startupów z Doliny Krzemowej, ale wolał swobodę akademickiego doświadczenia. Pamięta, że ​​początkowo był podekscytowany możliwościami Facebook, a następnie Twitter, sposób, w jaki „zapewniali nieskrępowany interaktywny dostęp do innych ludzi w sposób, którego nie miałeś wcześniej”. Dopiero około 2010 roku uświadomił sobie, jaki wpływ na jego mózg wywiera jego nawyk korzystania z mediów społecznościowych.

„Pierwsze duże uświadomienie sobie dotyczyło niebezpieczeństw” – mówi. „Sposób, w jaki moje oczy były stale przyciągane przez mały czerwono-biały numer ogłoszenia na Facebooku w czasach, gdy trzeba było się zalogować”. Rozpoznał uzależniający wzór tego wyglądu, trzyetapowy proces, dzięki któremu fasada Zuckerberga kompulsywnie kradnie twoją uwagę: Po pierwsze: „Czy ktoś miał ze mną kontakt lub zwracał na mnie uwagę podczas mojej nieobecności?” Chwilowy przebłysk partycypacyjnego podniecenia. Wtedy szczytowy stan tej liczby znika. Potem kolejna potrzeba opublikowania czegoś innego, aby rozpocząć cykl od nowa. „Zaczynam myśleć: »Ktoś zaprojektował tę małą pętlę sprzężenia zwrotnego. Kto to jest? Kto na tym skorzysta?«” – mówi Grosser.

Jako nauczyciel plastyki zdawał sobie sprawę, że jego uczniowie nie widzieli w tym stylu niczego niezwykłego. Dorastali razem z nią. Może również zobaczyć, jak pętla informacji zwrotnych i ciągłe pragnienie zgody ukształtowało ich wyobrażenie o tym, czym jest sztuka: „Widzą gwiazdy YouTube i gwiazdy TikTok i myślą: co mogę zrobić, to również uzyska najlepszy wskaźnik zaangażowania w mediach społecznościowych ”. Ten przymus wydawał się tłumić ich kreatywność, zanim jeszcze się uformowała.

Grosser zadaje pytanie swoim studentom na pierwszym seminarium. „Kto tutaj usunął post w mediach społecznościowych w ciągu 10 minut od opublikowania go, ponieważ nie miał on takiej reakcji, na jaką liczył?” Każda ręka unosi się. Następnie mówi: „A teraz wyobraź sobie, że któryś z artystów, których lubiłem w przeszłości, zwracał uwagę na pierwsze 10 minut reakcji na ich pracę i wykorzystywał to jako wskazówkę, czy coś należy wyrzucić”. Sugeruje, że jeśli masz oryginalne i dziwaczne pomysły, świat może potrzebować czasu, aby się do nich przyzwyczaić.

Grosser testuje również platformę, która może w tym pomóc. Minus łamie wszystkie zasady mediów obsesyjnych. Użytkownicy mogą zamieszczać tylko ograniczoną liczbę postów: dokładnie 100 w różnym wieku i nie ma polubień ani obserwujących. Jedynym sposobem, w jaki możesz wejść w interakcję z inną naklejką, jest odpowiedź. Jego eksperymentalni testerzy zgłosili pewne obawy, które brzmią podobnie do rodzaju lęku, jaki zawsze odczuwali artyści: „Niemal czują, że na pryzmacie jest duży ciężar”, mówi. „Mówi:„ Dostanę tylko 100, a jeśli uderzę kogoś w jakieś gówno?” „Ma nadzieję, że idea jakości może konkurować z alternatywą ilościową: jeśli przestaniemy myśleć, mówi:„ jesteśmy wezwani do wiary ”- mówi. Świergot Karmienie będzie trwało wiecznie. I dlatego nieustannie myślimy o tym, jak możemy wyglądać na Twitterze lub jak wyglądałoby coś, co robimy teraz, gdybym opowiedział o tym na Twitterze…”

Ma też projekty, które mieszają z algorytmami Doliny Krzemowej, które wymagają wyrażenia (idź losowo) lub podkopać nadzór NSA, dołączając spam do każdego e-maila, który mógłby wywołać dzwonki alarmowe)poczta przestraszyć). W tym sensie jest on jednym człowiekiem korygującym świat oparty na danych, w którym się obecnie znajdujemy; Jego sztuka podkreśla jej granice. „Metoda obliczeniowa badań jest z konieczności procesem określania granic tam, gdzie może nie być żadnych granic” – mówi. Nie ma lepszego wytłumaczenia tego, sugeruje, niż desperackie zalecenia Spotify. Analiza danych daje odpowiedzi, które może wygenerować kod, ale całkowicie ignoruje wszystkie odpowiedzi, których kod nie może dać. Może lubię Led Zeppelin, ale nie lubię innych zespołów rockowych w latach 70-tych.” Występ nigdy nie będzie do gustu.

• Programy za mniej Prace na targach Arebyte, Londyn E14, od 20 sierpnia do 23 października