Od redakcji: Eksperci przewidują, że wypadek wydarzył się zgodnie z oczekiwaniami, ale nadal czekają na weryfikację wizualną.
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w dniu Rozmowa. Ten post przyczynił się do powstania artykułu na stronie Space.com Expert Voices: Op-Ed & Insights.
4 marca wystrzelono jeden pocisk rozruchowy uderzył w księżyc Prawie 6000 mil na godzinę. Gdy kurz opadnie, NASA księżycowy pojazd rozpoznawczy Przesunie się na miejsce, aby uzyskać z bliska widok płonącego krateru i, miejmy nadzieję, rzucić trochę światła na tajemniczą fizykę uderzeń planetarnych.
K Naukowiec planetarny, który bada księżycPostrzegam ten nieplanowany wpływ jako ekscytującą okazję. Księżyc był stałym świadkiem… Układ Słoneczny Historia, jej pokryta kraterami powierzchnia odnotowała niezliczone kolizje w ciągu ostatnich czterech miliardów lat. Jednak naukowcy rzadko mają kontakt z balistyką – zwykle asteroidami lub kometami – które… Te doły tworzą się. Nie znając szczegółów przyczyny wybuchu krateru, naukowcy mogą dowiedzieć się tylko tyle z jednego badania.
Efekt rakiety zapewni nieoczekiwane doświadczenie, które może wiele ujawnić o tym, jak uderzają naturalne kolizje i oczyszczają powierzchnie planet. Głębsze zrozumienie fizyki uderzeń znacznie pomoże naukowcom wyjaśnić naturę suchej Ziemi Księżyc Jak również wpływ na Ziemię i inne planety.
Związane z: Największe wypadki księżycowe wszech czasów
Kiedy rakieta uderza w księżyc
Tam ona ma Miałem jakąś dyskusję Dokładnie tak pogarszająca się tożsamość ciała Obecnie na kursie kolizyjnym z Księżycem. Astronomowie wiedzą, że obiekt jest wzmacniaczem wyższego stopnia, który został zrzucony z wystrzelenia satelity na dużej wysokości. Ma około 40 stóp (12 m) długości i waży około 10 000 funtów (4500 kg). Dowody wskazują, że Prawdopodobnie rakieta SpaceX wystrzelona w 2015 roku lub Wystrzelenie chińskiej rakiety w 2014 r.Ale obie strony odmowa prawa własności.
Oczekiwano, że pocisk zderzy się z rozległa jałowa równina w Olbrzymia dziura HertzsprungTuż nad horyzontem Druga strona księżyca z ziemi.
Po tym, jak rakieta dotknie powierzchni księżyca, fala uderzeniowa przemierza długość pocisku z prędkością kilku mil na sekundę. W ciągu milisekund plik Tylny koniec kadłuba rakiety zostanie wyeliminowany Z kawałkami metalu eksplodującymi we wszystkich kierunkach.
Podwójna fala uderzeniowa spłynie w dół do zmiażdżonej górnej warstwy Powierzchnia księżyca nazywana jest regolitem. Nacisk uderzeniowy nagrzewa kurz, skały i Wygeneruj gorący biały błysk Byłoby widoczne z kosmosu, gdyby w tym czasie w okolicy znajdował się pojazd. Chmura odparowanej i zmineralizowanej skały rozszerzy się z miejsca uderzenia jak pył, a cząstki wielkości piasku zostaną wyrzucone w niebo. W ciągu kilku minut wyrzucony materiał opadnie na powierzchnię wokół płonącego teraz krateru. Z skazanego na zagładę pocisku praktycznie nic nie zostanie.
Jeśli jesteś miłośnikiem kosmosu, czytając ten opis, możesz natknąć się na déjà vu – NASA przeprowadziła podobny eksperyment w 2009 roku, kiedy celowo Satelita do monitorowania i wykrywania krateru księżyca rozbił się, lub LCROSS, w stale zacienionym kraterze w pobliżu południowego bieguna Księżyca. byłem częścią Misja LCROSSi był to ogromny sukces. Badając powstawanie chmury pyłu unoszącego się w świetle słonecznym, naukowcy byli w stanie znaleźć oznaki Kilkaset funtów lodu wodnego które zostały wyzwolone z powierzchni Księżyca przez zderzenie. Był to ważny dowód na poparcie idei, że przez miliardy lat Komety transportują wodę i związki organiczne do księżyca, gdy zderzy się z jego powierzchnią.
Jednakże, ponieważ krater rakiety LCROSS jest stale zasłonięty cieniami, moi koledzy i ja przez dekadę walczyliśmy o określenie głębokości tej bogatej w lód warstwy.
Obserwacja przez księżycowy pojazd rozpoznawczy
Przypadkowe doświadczenie katastrofy z 4 marca da naukowcom planetarnym szansę zaobserwowania w świetle dziennym bardzo podobnego krateru. Będzie to tak, jakby po raz pierwszy zobaczyć krater LCROSS ze wszystkimi szczegółami.
Ponieważ zderzenie nastąpiło po drugiej stronie Księżyca, było poza zasięgiem wzroku teleskopów naziemnych. Ale około dwa tygodnie po zderzeniu oczekiwano, że Lunar Reconnaissance Orbiter NASA zacznie dostrzegać krater, gdy krąży nad strefą uderzenia. Gdy warunki są odpowiednie, Kamera księżycowego orbitera Rozpocznie robienie zdjęć miejsca uderzenia w rozdzielczości około 3 stóp (1 metr) na piksel. Orbitery księżycowe można również szkolić z innych agencji kosmicznych ich aparaty na kraterze wulkanu.
Miejmy nadzieję, że kształt krateru oraz wyrzucony brud i skały pokażą, w jaki sposób pocisk został skierowany w momencie uderzenia. Orientacja pionowa spowoduje powstanie bardziej okrągłej cechy, podczas gdy asymetryczny wzór szczątków może wskazywać na większe wahania jamy brzusznej. Modele sugerują, że krater może znajdować się w dowolnym miejscu wokół nas Od 10 do 30 metrów średnicy i od 2 do 3 metrów głębokości od 6 do 10 stóp.
[You’re smart and curious about the world. So are The Conversation’s authors and editors. You can read us daily by subscribing to our newsletter.]Cenną informacją będzie również ilość ciepła wytworzonego przez uderzenie. Jeśli obserwacje można przeprowadzić wystarczająco szybko, istnieje możliwość, że: Przyrząd na podczerwień do modułu księżycowego Będziesz w stanie wykryć gorący, świecący materiał wewnątrz krateru. Można to wykorzystać do obliczenia całkowitej ilości ciepła z uderzenia. Jeśli orbiter nie może uzyskać wystarczająco szybkiego widoku, obrazy o wysokiej rozdzielczości można wykorzystać do oszacowania ilości magmy w polu krateru i szczątków.
w porównaniu przed i po zdjęciach Z kamery orbitalnej i czujnika ciepła naukowcy będą szukać wszelkich innych subtelnych zmian na powierzchni. Niektóre z tych wpływów mogą: Wydłuża się setki razy promień otworu.
Dlaczego to jest ważne
Uderzenia i powstawanie kraterów są Powszechne zjawisko w układzie słonecznym. Kratery rozpadają się i pękają skorupy planetarne, stopniowo tworząc górną, luźną, górną warstwę ziarnistej spoiny większość powietrza wświaty. Jednak ogólna fizyka tego procesu jest słabo poznana, pomimo jego powszechności.
Obserwacja uderzenia nadlatującej rakiety i powstałego krateru może pomóc planetologom w lepszej interpretacji danych z eksperymentu LCROSS 2009 i Stwórz lepszy efekt symulacji. z faktem Misje Batalion Ze względu na odwiedziny Księżyca w nadchodzących latach rośnie zapotrzebowanie na wiedzę o cechach powierzchni Księżyca – w szczególności o ilości i głębokości zakopanego lodu.
Niezależnie od tożsamości tej zbłąkanej rakiety, to rzadkie zdarzenie kolizyjne dostarczy nowych spostrzeżeń, które mogą mieć kluczowe znaczenie dla powodzenia przyszłych misji na Księżyc i dalej.
Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa Na licencji Creative Commons. Przeczytać oryginalny artykuł.
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
Zaginiony satelita odnaleziony po 25 latach spędzonych w kosmosie
Pierwsza połowa snu jest konieczna, aby zresetować mózg
Chińska misja księżycowa: odkrywanie tajemnic niewidocznej strony księżyców