Jak przydatne i dokładne są próbki pobrane samodzielnie do diagnozowania ospy małpiej?

W niedawnym badaniu opublikowanym w medRxiv*Servant, zespół naukowców ocenił wyniki pacjentów z samodzielnie pobranym wirusem ospy małpiej (MPXV) w porównaniu z próbkami klinicznymi pobranymi przez klinicystów, w tym zmianami skórnymi oraz wymazami z gardła i odbytu w testach diagnostycznych.

tło

Wykazano, że samodzielne pobieranie próbek jest niezawodną strategią diagnozowania chorób przenoszonych drogą płciową, takich jak chlamydia i rzeżączka, w oparciu o testy amplifikacji kwasu nukleinowego i nową chorobę koronawirusa 2019 (COVID-19). Jednak to podejście nie zostało przetestowane i zatwierdzone do diagnozy małpiej ospy.

o nauce

W tym badaniu naukowcy ocenili dokładność diagnostyczną samodzielnego pobierania próbek w ustawieniach MPXV. Zrekrutowali osoby z trzech ośrodków w Hiszpanii, u których w ciągu dziesięciu dni przed badaniem wystąpiły zmiany wskazujące na zakażenie MPXV. Dermatolog lub specjalista ds. chorób przenoszonych drogą płciową oceniał klinicznie tych pacjentów i włączał do badania osoby z podejrzeniem zakażenia MPXV.

Wszyscy uczestnicy badania otrzymali domowy zestaw testowy zawierający instrukcje, w tym waciki z końcówkami dakronowymi do pobierania próbek, zaadresowane pojemniki na wymazówki oraz kopertę pocztową. Zespół przeszkolił te osoby do samodzielnego pobierania próbek i poprosił je o samodzielne pobranie wymazów ze zmian skórnych, gardła i odbytnicy w pierwszym dniu badania.

Uczestnicy przechowywali pobrane przez siebie próbki w temperaturze 4 °C po ich pobraniu i skontaktowali się z firmą kurierską, która przetransportowała te próbki do laboratorium mikrobiologicznego w Hiszpanii w celu przeprowadzenia badań diagnostycznych.

Badacze przeanalizowali wymazy za pomocą ilościowej reakcji łańcuchowej polimerazy (qPCR), a wszyscy pacjenci z dodatnimi próbkami pobranymi przez lekarza w dniu 0 zostali włączeni do analizy badania. Wszyscy ci uczestnicy potwierdzili zakażenie MPXV.

Wyniki

W sumie badaniem objęto 50 pacjentów z podejrzeniem zakażenia MPXV. Wszyscy pacjenci byli mężczyznami w średnim wieku 33,5 roku. Mieli potwierdzoną metodą qPCR infekcję MPXV w co najmniej jednej z próbek diagnostycznych pobranych samodzielnie. Na początku liczba zmian skórnych oraz rozmazów z gardła i odbytnicy wynosiła odpowiednio 49, 38 i 11. Wszystkie samodzielnie pobrane rozmazy ze zmian skórnych były pozytywne pod względem DNA MPXV. Jednak tylko 68% i 82% rozmazów z gardła i odbytnicy było dodatnich pod względem DNA MPXV.

Naukowcy zaobserwowali najwyższą ogólną zgodność 98% w rozmazach zmian skórnych. Co zaskakujące, tylko jedna osoba uzyskała wynik ujemny w pobranym przez lekarza wymazu ze zmian skórnych i dodatni w próbce pobranej samodzielnie przez lekarza. Podobnie ogólna zgodność dla próbek z gardła i odbytu wynosiła 79% i 90%, przy wartościach kappa odpowiednio 0,49 i 0,6.

Ponadto naukowcy nie zauważyli znaczących różnic w progu cyklu (C_T) wartości między pobranymi przez lekarza próbkami skóry i zmian w gardle a próbkami z gardła. Odwrotnie, samodzielnie pobrane wymazy z odbytu miały wyższe C_T wartości z próbek pobranych przez lekarza, z bezwzględną różnicą 5,5; i 95% przedział ufności (CI). C . oznacza_T Wartości dla wymazów pobranych przez lekarza i wymazów pobranych samodzielnie wyniosły odpowiednio 22,5 i 23,2, z bezwzględną różnicą 0,7; i 95% CI.

Wnioski

Według autorów jest to pierwsze badanie wykazujące wykonalność podejścia do samodzielnego pobierania próbek w diagnostyce MPXV. Ogólnie rzecz biorąc, wymazy pobrane samodzielnie miały wysoką rozdzielczość i miano wirusa podobne do wymazów pobranych przez lekarza. Wymazy ze skóry pobrane przez pacjenta zwykle nie są wykorzystywane do diagnozowania powszechnych owrzodzeń skóry, takich jak opryszczka czy ospa wietrzna. Jednak wymazy pobrane przez pacjenta ze zmian skórnych miały podobną wysoką charakterystykę działania jak wymazy pobrane przez lekarza.

Ogólna zgodność pomiędzy wymazami z gardła pobranymi przez lekarza i lekarza była niższa niż w przypadku pozostałych próbek, prawdopodobnie z powodu różnic w jakości próbki. Jednak możliwe są również wahania miana wirusa w gardle.

Podsumowując, podejście do samodzielnego pobierania próbek zbadane w bieżącym badaniu oferuje kilka ważnych korzyści dla pacjentów i kontroli choroby. ułatwiło integrację małpiej ospy z rutynowymi testami z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową w grupach wysokiego ryzyka. Przyszłe badania powinny usprawnić pobieranie próbek i obejmować więcej próbek, takich jak ślina, aby podkreślić łatwość testowania diagnostycznego.

*Ważna uwaga

medRxiv publikuje wstępne raporty naukowe, które nie podlegają wzajemnej ocenie, a zatem nie powinny być uznawane za rozstrzygające, ukierunkowywać praktykę kliniczną/zachowania związane ze zdrowiem lub być traktowane jako ustalone informacje.