komfortowe jedzenie dla fanów taktycznych RPG

i1998, twórca komiksów Joe Madureira – świeżo po wciąż szanowanej serii Marvel’s Uncanny X-Men – rozpoczął serię fantasy Ścigacze bitewne. Osadzona w świecie łączącym miecze i czarną przygodę z magicznie napędzaną maszynerią, prowadzona przez młodą przywódczynię, była ogromnym sukcesem (choć nękanym opóźnieniami i niedokończonym do dziś).

Co to ma wspólnego z 40 Giants Entertainment? Taktyka Rycerzy Zadumy? Cóż, poza tym, że jest również osadzony w świecie, który łączy miecze i przygodę z magią z magicznie napędzaną maszynerią, a także jest kierowany przez młodą kobietę prowadzącą, przyjmuje styl wizualny, który czerpie z estetyki komiksowej. Projekty postaci przypominają własne Madureiry, a nawet czcionki liternicze wywołują wrażenie oderwania od drukowanej strony. To także turowa taktyczna gra RPG – niecały milion mil od 2017 roku Łowcy bitew: Nocna wojna, próba Madureiry ożywienia posiadłości w innym medium. Czy to przypadek, czy celowa inspiracja, trudno przeoczyć podobieństwa.

Nie chodzi tylko o komiksowy świat, na którym się kręci – jest to również oda dla takich jak Wandalskie serca oraz Disgea, klasyczne taktyczne RPG, które były formalnymi momentami dla gatunku. Na szczęście gra nie jest tylko ćwiczeniem nostalgii w różnych mediach, ponieważ Taktyka Rycerzy Zadumy zapewnia wystarczającą ilość poprawek w formule, aby wyrzeźbić własną tożsamość – ale tylko sprawiedliwie.

W dużej mierze zależy to od postaci, które będą rozpoznawalne dla fanów fantasy, ale będą miały wystarczająco dużo zwrotów akcji, by być czymś więcej niż typowymi dla gatunku archetypami. Weźmy na przykład główną bohaterkę Aurorę – władającą lodem kapłankę, oddaną bogu wiedzy Tanna-Tohowi, a nie zbyt znaną ognistą magię. Kieruje nią intelekt i ciekawość, a nie paląca zemsta, równoważona emocjonalnym pragnieniem uratowania swojego ojca Mariusa, zagubionego w wyprawie na kontynent opanowany przez Goblinoidy. Jest też jej najlepsza przyjaciółka Brigandine – twój klasyczny „czołg” rycerza, specjalizujący się w atakach wręcz i manewrach defensywnych na polu bitwy, ale także służący jako komiczna ulga w grze, poświęcona imprezowaniu i dobremu jedzeniu prawie wszystko w przeciwnym razie. W każdym momencie Taktyka Rycerzy ZadumyObsada zgrabnie uchyla się od oczekiwań.

Jednak nie tylko bohaterowie robią wrażenie, ponieważ główna historia regularnie obala tropy. Podczas gdy Aurora i spółka wyruszają na poszukiwanie Mariusa – spotykając po drodze Frena, najbardziej zbliżonego do standardu gatunku, jaki oferuje gra, wyniosłego elfa typu tropiciel, który łączy ataki manipulacji roślinami z sztuczkami umysłowymi, aby kontrolować zarówno wrogów, jak i bestie – tam to wskazówki od samego początku, że sytuacja jest daleka od tolkienowskiego scenariusza „gobliny = zły”.

Podczas gdy drużyna posuwa się w kierunku goblinoidalnego miasta Rarnaak – dawnej stolicy elfów Lenórienn – gra szybko ustala, że ​​terytorium zostało skradzione przez elfy. Podobnie uprzedzenia Frena do wrogich sił Goblinoidów, zakładające, że są zbyt głupie, by planować lub używać magii, są regularnie odwracane, gdy historia zanurza palce w tematach kolonializmu i tyranii. Nie jest to do końca praca dyplomowa na temat tych złożonych kwestii, ale jest w niej więcej głębi, niż można by się spodziewać.

Mechanicznie wszystko jest jednak trochę bardziej schematyczne. Bitwy toczą się na odgórnej, izometrycznej siatce, a ruchy są przydzielane każdemu członkowi twojej drużyny, zanim przeciwna strona wykona wszystkie działania swoich jednostek. Każda postać będzie miała podstawowy atak, którego można użyć na wrogu o jedno pole dalej, a następnie trzy specjalne, które wysysają PM, o różnym zasięgu działania. Istnieją również potężne Focus Attacks – Limit Breaks, które można pożyczyć Final Fantasy termin – który może wyzwolić rozpryskowe ataki, zwykle na dużym obszarze.

Najbardziej imponujące są ataki zespołowe, w których od dwóch do czterech członków drużyny może otoczyć wroga i łączyć umiejętności, aby zadać znaczne obrażenia, wraz z unikalnymi animacjami ataku dla każdej możliwej kombinacji postaci. Ponieważ te kombinacje zastępują standardowy „darmowy” atak w menu walki, tworzą jeden z głównych elementów taktycznych w atakach w grze, próbując ułożyć postacie na polu, aby stworzyć potężne bez kosztów MP. Jednak, chociaż jest to świetny system do włączenia w walkę, ani on, ani inne sztuczki – takie jak uruchamianie pułapek środowiskowych w celu uszkodzenia wrogów lub możliwość wpychania wrogów w niebezpieczeństwa – nie są ostatecznie czymś, czego gracze nie widzieliby w innych TRPG.

Tam, gdzie postacie i walka ładnie się przecinają, znajduje się w opartym na wyborach systemie postępu. Pomiędzy bitwami Taktyka Rycerzy Zadumy przyjmuje niemal powieści wizualnej, z rozgałęzionymi opcjami dialogowymi. Często są to tylko teksty opisowe, ale kluczowe decyzje sprawią, że Aurora dokona binarnego wyboru między działaniami, które sprzyjają Chaosowi lub Porządkowi. Od czasu do czasu szalę przechylają również działania poza ekranami dialogowymi, takie jak walka, którą należy kontynuować. Początkowo te wybory wydają się niewielkie, wpływając tylko na to, jak inne postacie postrzegają Aurorę, ale w miarę postępu gry dopasowanie określa, które umiejętności mogą zostać odblokowane lub kluczowe momenty historii. Dodaje fajny element odtwarzalności dla tych, którzy chcą eksperymentować z różnymi zastosowaniami bojowymi lub zobaczyć, jak zmienia się fabuła.

To dobrze, ponieważ oprócz powtórki, aby zobaczyć te rozbieżności, Taktyka Rycerzy Zadumy jest niezwykle liniowy. Niewiele jest losowych bitew – sporadyczne przerwy podczas przechodzenia z punktu A do punktu B na mapie świata, ale nawet te spotkania są oskryptowane – co oznacza, że ​​nie ma też realnego sposobu na ulepszenie lub dostosowanie postaci poza miejscem, w którym gra ich być w dowolnym momencie. Jedynym ustępstwem na rzecz personalizacji jest wybór pomiędzy trzema umiejętnościami pochłaniającymi MP, które mają być aktywne, podczas gdy księgi i amulety mogą być wyposażone w różne efekty wzmacniające statystyki lub niwelujące efekty statusu.

Najbliżej możliwości wyrównywania poziomu gry jest oferowanie dodatkowych celów dla każdej bitwy, takich jak zniszczenie wielu obiektów lub zapewnienie przetrwania niektórych postaci. Chociaż niepowodzenie w osiągnięciu celu nie oznacza przegranej bitwy, te nagrody zapewniają dodatkowe punkty doświadczenia i dodatkowy Cogni, zasób używany do badania wspomnianych Tomów. Te bonusy są dobrym celem dla perfekcjonistów, ale to wszystko. Warto również zauważyć, że bitew nie można odtwarzać ponownie, gdy historia się rozwinie, więc te bonusy muszą zostać ukończone w tym czasie, jeśli chcesz je w ogóle zebrać.

Niestety, podczas gdy Taktyka Rycerzy Zadumy jest kompetentnym przykładem swojego gatunku, jest też naznaczony brakiem polerowania. W bitwach dostępna jest tylko najmniejsza funkcja przybliżania, która frustruje graczy przed zmierzeniem całego pola w celu zaplanowania ruchów, a nawet nie pozwala kamerze wystarczająco blisko, aby pokazać animacje ataku. Istnieje system rzemieślniczy bez przekonania, w którym ze znalezionych przedmiotów można wymieniać się na przedmioty lecznicze lub bomby, ale składniki są w najlepszym razie ograniczone. Brak systemu pieniężnego lub sposobu kupowania gotowych przedmiotów sprawia, że ​​ekwipunek jest frustrująco minimalny, co z kolei ogranicza opcje taktyczne dostępne w bitwie.

Istnieją również dowody na mini-gry i dodatkowe cele – na przykład skrzynie z otwieraniem zamków – które wydają się być słabo rozwinięte, jakby 40 Gigantów zaplanowało bardziej dopracowaną implementację, nie do końca ich, a następnie pozostawiło to, co zostało zrobione w grze. Co gorsza, sporadyczne błędy animacji oznaczają, że postacie będą mówić, że coś zrobiły – na przykład Aurora pozornie zamraża gorące źródło, które przyciąga potwory – ale nic się nie dzieje na ekranie, a usterka, która powoduje znikanie kursora po bitwach, może uniemożliwić kliknięcie opcja „kontynuuj”.

Dopóki Taktyka Rycerzy Zadumy może zaskoczyć złożonością swojej historii i postaci, znanym podejściem do walki turowej, a czasami frustrującymi pominięciami i przeoczeniami sprawiają, że nigdy nie zrobi wrażenia. Nawet zagorzali fani tego gatunku raczej nie będą zachwyceni tym, co jest tutaj oferowane, ale wciąż jest to dziwnie satysfakcjonująca jazda – komfortowa gra, nawet dla każdego, kto widział to wszystko wcześniej.

Taktyka Rycerzy Zadumy uruchomiona 25 stycznia na PC, PS4, Xbox One i Nintendo Switch. Sprawdziliśmy to na PC.