Mięśnie amonitowe 3D odkryte ze skamielin z okresu jurajskiego Nowości

Zespół, w tym naukowcy z Cardiff University i Imperial College London, odkrył go, analizując mięśnie i organy dobrze zachowanej skamieniałości amonitu znalezionej ponad 20 lat temu w Gloucestershire w Wielkiej Brytanii.

Badania opublikowane dzisiaj w geologia, to pierwszy raz, kiedy miękkie części amonitu zostały zwizualizowane w trzech wymiarach – dzięki połączeniu najnowocześniejszej technologii, wyjątkowej ochrony skamieniałości i współpracy między multidyscyplinarnymi zespołami i obiektami.

Odkrycia dają wgląd w to, jak żyją amonity i dostarczają dowodów na to, że E. coli, podgrupa zwierząt obejmująca kałamarnice, ośmiornice i mątwy, może być ewolucyjnie bliższa amonitom niż wcześniej sądzono.

Współautor badania, dr Alan Spencer z Wydziału Nauk o Ziemi i Inżynierii w Imperial i Muzeum Historii Naturalnej, powiedział: „Ten amonit jest wyjątkowo dobrze zachowany i jest bardzo rzadki. Nowe techniki obrazowania pozwoliły nam zwizualizować miękkie wnętrza amonitów. To do tej pory opierało się wszystkim naszym wysiłkom. To wielki przełom w paleobiologii amonitów.

Pchnięcie przypominające kałamarnicę

Amonity, które wyginęły około 66 milionów lat temu, niegdyś kwitły w oceanach, gdy dinozaury rządziły Ziemią. Są to jedne z najczęstszych skamieniałości na świecie, ale prawie wszystko, co do tej pory o nich wiemy, opiera się na ich twardych skorupach, które przez tysiące lat są łatwiej zachowane niż tkanki ciała. Tak więc skamieniałości amonitów z zachowanymi mięśniami i narządami są niezwykle rzadkie.

Aby przeprowadzić badanie, naukowcy zbadali pięciocentymetrową skamieniałość amonitu, która została znaleziona w odsłoniętym osadzie jurajskim w miejscu Gloucestershire w 1998 roku. Zbadali tkankę miękką pozostałą w skamieliny i blizny, w których przyczepione były mięśnie. jego skorupa.

Łącząc promieniowanie rentgenowskie o wysokiej rozdzielczości z obrazowaniem neutronowym o wysokim kontraście, stworzyli szczegółową komputerową rekonstrukcję 3D struktury, rozmiaru i orientacji jego mięśni i narządów. Na podstawie tego szczegółowego modelu byli w stanie wywnioskować funkcje mięśni i narządów.

Układ i względna siła mięśni wskazują, że amonity pływały wyrzucając wodę przez porty znajdujące się obok otworu komory ciała. Ten rodzaj pływania, zwany napędem odrzutowym, jest używany przez wiele różnych żywych zwierząt, w tym głowonogi – najliczniejszą grupę, do której należą amonity.

Obrazowanie ujawniło również sparowane mięśnie wystające z ciała amonitu, prawdopodobnie używane do wciągania zwierzęcia głęboko do przedziału ciała w celu ochrony. Byłaby to ważna adaptacja przeciwko drapieżnikom z amonitów, którym brakuje cech obronnych, takich jak worek z atramentem, obserwowany u współczesnych krewnych, takich jak ośmiornice, kałamarnice i mątwy.

Cierpliwość daje rezultaty

Ponieważ tkanki miękkie amonitu są rzadko zachowane, współcześni naukowcy zastosowali łodzik Jako „plan ciała” na odbudowę biologii amonitów. Jednak to badanie podkreśla, że ​​amonit i łodzik Może nie być tym samym, jak wcześniej sądzono.

Główny autor badania, dr Leslie Cherns z Cardiff University, powiedział: „Zachowanie miękkich części jest wyjątkowo rzadkie u amonitów, nawet w porównaniu ze skamieniałościami blisko spokrewnionych zwierząt, takich jak kałamarnice. Znaleźliśmy dowody na brak mięśni w amonitach.” ’ łodzik, który dostarczył ważnych nowych informacji na temat anatomii i funkcjonalnej struktury amonitów”.

Wyniki pokazują, że połączenie różnych technik obrazowania może być bardzo skuteczne w badaniu skamieniałych tkanek miękkich i podkreślają ekscytujące możliwości badania wewnętrznej struktury dobrze zachowanych okazów.

Dr Spencer dodał: „Pomimo odkrycia ponad 20 lat temu, naukowcy oparli się niszczycielskiej opcji rozbicia go na kawałki, aby zobaczyć, co jest w środku. I chociaż mogło to być znacznie szybsze, istnieje ryzyko trwałej utraty niektórych informacji. Zamiast tego my zaczekałem, aż nieniszcząca technika stanie się teraz! To pozwoliło nam zrozumieć te wewnętrzne struktury bez powodowania jakichkolwiek unikalnych i rzadkich uszkodzeń skamielin.

„Ten wynik jest świadectwem zarówno wykazanej cierpliwości, jak i zdumiewających ciągłych postępów technologicznych w paleontologii”.

Źródło historii:

Materiały Wstęp do Imperial University of London. Oryginał autorstwa Nikki Jenner, Caroline Brogan. Uwaga: Treść można modyfikować zgodnie ze stylem i długością.