Nieodwracalne topnienie lodu na Antarktydzie: badanie

Opublikowane w Nature Communications w czwartek badanie wykorzystało dane geologiczne z Antarktydy wraz z modelowaniem komputerowym i analizami statystycznymi, aby określić, w jaki sposób zmiany sięgają tysięcy lat.

Odkryli, że gdy pokrywa lodowa Antarktydy cofała się, okresy szybkiego ubytku masy „przesuwały się” gwałtownie, w ciągu dekady lub dwóch.

Współautorka, dr Zoe Thomas, powiedziała: „To ciekawe, że po tym, jak pokrywa lodowa cofała się przez kilkaset lat, ponownie się „zlała” i zajęło to tylko ponad dwie dekady”.

Dr Thomas dodał, że pokrywa lodowa Antarktydy przechodziła przez wiele takich pętli włącz/wyłącz, za każdym razem przyczyniając się do wzrostu globalnego poziomu mórz pod koniec ostatniej epoki lodowcowej, prawie 20 000 lat temu.

Odkrycia naukowców potwierdzają, że modelowanie komputerowe wskazuje, że zmniejszająca się pokrywa lodowa przekroczyła krytyczny punkt krytyczny, który prowadzi do nieodwracalnej utraty części pokrywy lodowej poniżej poziomu morza.

„W ciągu ostatnich dwóch dekad zaobserwowaliśmy, że pokrywa lodowa Antarktyki nagle zaczęła tracić lód, przyczyniając się do podnoszenia się poziomu mórz na całym świecie” – powiedział współautor, profesor Chris Turnney.

„Ale dane satelitarne pokazujące to przyspieszenie mają dopiero około 40 lat, więc potrzebowaliśmy dłuższych danych, aby umieścić tę zmianę w kontekście”.

Wykorzystując w swojej analizie uwalnianie osadów z topniejących gór lodowych na dnie morskim, naukowcy byli w stanie zidentyfikować osiem etapów z dużą ilością szczątków, które zinterpretowali jako etapy cofania się pokrywy lodowej.

Łącząc zapis osadów z komputerowymi modelami zachowania pokrywy lodowej, zespół wykazał, że każdy epizod wzmożonych narodzin gór lodowych odzwierciedla zwiększoną utratę lodu z wnętrza pokrywy lodowej, a nie tylko zmiany w już pływających szelfach lodowych.

Potwierdzili również za pomocą analizy komputerowej, że „punkty krytyczne” istnieją i że obecne zachowanie lądolodu wskazuje na punkt, z którego nie ma powrotu.

„Nasze wyniki są zgodne z rosnącą liczbą dowodów sugerujących, że przyspieszenie utraty masy lodu Antarktyki w ostatnich dziesięcioleciach może oznaczać początek samopodtrzymującego się i nieodwracalnego okresu znacznego cofania się pokrywy lodowej i globalnego wzrostu poziomu morza” – dr. powiedział Michael. Weber z Instytutu Nauk o Ziemi na Uniwersytecie w Bonn.

„Kiedy zobaczymy ostateczną stabilizację pokrywy lodowej, nie wiadomo, ponieważ będzie to w dużej mierze zależeć od stopnia ocieplenia klimatu, które nastąpi w przyszłości”.