Nierówne globalne ożywienie gospodarcze w 2021 r

Pierwsze zdanie książki Tołstoja Anna Karenina należy do najbardziej znanych zdań w literaturze światowej, ale jest szczególnie interesujące dla ekonomistów, dla których stanowi zasadę, którą można zastosować w wielu kontekstach i na wielu dziedzinach nauki. Zasada Anny Kareniny głosi, że sukces wymaga dokładnego spełnienia szeregu niezbędnych warunków, a brak któregokolwiek z nich doprowadzi do porażki. Zatem wszystkie sukcesy są zasadniczo podobne, ponieważ odzwierciedlają obecność tego samego zestawu czynników, podczas gdy niepowodzenia są różnorodne, a każdy z nich wynika z własnych unikalnych wad.

Światowy kryzys gospodarczy wokół pandemii Covid-19 zmienia doktrynę Anny Kareniny. Przyczyny zamknięć w wyniku epidemii, zamykania granic, załamań w handlu, zakazów podróżowania i niestabilności rynków finansowych – są wspólne w różnych krajach i regionach, podczas gdy oczekiwane ożywienie będzie naznaczone różnymi okolicznościami w każdym kraju i kraju. Specyfika jego politycznej odpowiedzi. Sukces w erze po pandemii będzie odzwierciedlał szereg polityk i zdolności dla poszczególnych krajów, w tym krajowe wskaźniki szczepień, integrację z głównymi blokami gospodarczymi, zdolność do zapewnienia zachęt fiskalnych i monetarnych oraz przywrócenia wypłacalności w sektorze prywatnym. Podczas gdy wszystkie „nieszczęśliwe” kraje będą zasadniczo takie same, każdy „szczęśliwy” kraj będzie szczęśliwy na swój sposób.

Podczas gdy ożywienie każdego kraju będzie zależało od cech danego kraju, sukces lub porażka głównych gospodarek i bloków gospodarczych głęboko wpłynie na perspektywy mniejszych gospodarek i krajów rozwijających się. Niedawne postępy w wprowadzaniu szczepień w Stanach Zjednoczonych i innych rozwiniętych gospodarkach zwiększyły oczekiwania dotyczące globalnego ożywienia gospodarczego. Zgodnie z publikacją Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) World Economic Outlook (WEO) z wiosny 2021 r., Oczekuje się, że światowa gospodarka będzie się rozwijać w tempie 6% w 2021 r., W porównaniu z 5,5% spodziewanym wzrostem w styczniu. szybsze ożywienie, oczekiwane w gospodarkach rozwiniętych. Wspierane przez bezprecedensowe bodźce fiskalne i monetarne Stany Zjednoczone, Chiny i Europa Zachodnia przygotowują się do szybkiego ożywienia: roczny wzrost PKB w Stanach Zjednoczonych, Chinach i Europie Zachodniej ma wynieść odpowiednio 6,4, 8, 4 i 4,5 procent, Oczekuje się, że w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach, w Europie i Azji Środkowej nastąpi wzrost odpowiednio o 4,4% i 3,6%, aczkolwiek z dużymi różnicami między krajami.

Różnice w liczbie szczepień prowadzą do różnic w oczekiwaniach dotyczących wzrostu, przy złagodzeniu ograniczeń związanych z pandemią i wznowieniu ruchu, produkcji, handlu i podróży zależnych od powszechnych szczepień. Chociaż ogólnie poczyniono dobre postępy, ogromne dysproporcje w wyszczepialności ściśle odpowiadają poziomom dochodu narodowego. Powolny postęp w wysiłkach na rzecz szczepień w krajach rozwijających się grozi utrudnieniem ich powrotu do zdrowia w miarę wzrostu globalnego ryzyka mutacji wirusa. Wiele krajów, które obecnie zmagają się z ponownymi falami infekcji i / lub nowymi szczepami wirusów, musiało ponownie nałożyć ograniczenia i opóźnić powrót do normalnej działalności gospodarczej.

Drugim czynnikiem powodującym rozbieżne trendy ożywienia jest stopień, w jakim każdy kraj jest zintegrowany z międzynarodowymi łańcuchami wartości związanymi z gospodarkami rozwiniętymi. W miarę ożywiania się globalnej aktywności gospodarczej Światowa Organizacja Handlu (WTO) oczekuje, że handel towarami wzrośnie średnio o 8,0% w 2021 r. Przywrócenie globalnych i regionalnych łańcuchów wartości pobudzi handel dobrami kapitałowymi i nakładami pośrednimi. Na przykład oczekuje się, że wzrost produkcji przemysłowej w USA przyspieszy ożywienie w sektorze produkcyjnym w Meksyku ze względu na silną synchronizację cykli koniunkturalnych w obu krajach. Podobnie, biorąc pod uwagę ścisłą integrację wielu krajów rozwijających się w Komisji Gospodarczej Afryki z Unią Europejską, oczekuje się, że przywrócenie europejskich regionalnych łańcuchów wartości pobudzi perspektywy wzrostu w całym ETO. Oczekuje się, że wraz z ożywieniem globalnej aktywności gospodarczej ceny ropy naftowej, minerałów, żywności i innych towarów wzrosną. Odreagowanie cen surowców już pobudziło wzrost w niektórych krajach AKE, w tym w Kazachstanie i Uzbekistanie, a także w krajach Ameryki Łacińskiej i Karaibów, takich jak Brazylia, Kolumbia, Chile i Peru. Chociaż wyższe ceny towarów byłyby czynnikiem odwrotnym dla bogatych w zasoby eksporterów surowców, byłyby to przeszkody dla importerów netto, zwłaszcza krajów rozwijających się, które są uzależnione od importu ropy. Handel usługami prawdopodobnie pozostanie słaby i nie oczekuje się, że powróci do poziomu sprzed epidemii przed 2022 r. Sektory hotelarstwa i podróży pozostają najbardziej dotknięte kryzysem, a kraje Karaibów i Bałkanów uzależnione od turystyki stoją w obliczu kryzysu. Powolne i niepewne ożywienie.

Trzecim źródłem różnic jest reakcja polityczna władz finansowych i monetarnych. Wiele prowincji boryka się z presją inflacyjną, która ogranicza zdolność ich banków centralnych do utrzymywania akomodacyjnej polityki pieniężnej. Ekspansywne pozycje monetarne, szybki wzrost akcji kredytowej, obniżony kurs walutowy i wysokie ceny surowców zwiększyły presję inflacyjną w Brazylii, Kazachstanie, Meksyku, Rosji, Turcji i na Ukrainie. Wiele banków centralnych albo podniosło referencyjne stopy procentowe w pierwszym kwartale 2021 r., Albo zasygnalizowało koniec cykli obniżania stóp procentowych. Chociaż zacieśnienie polityki pieniężnej ma zasadnicze znaczenie dla zarządzania inflacją, może osłabić perspektywy szybkiego ożywienia poprzez zawężanie stóp procentowych, stymulowanie odpływu kapitału lub osłabienie kursów wymiany. Bardziej rygorystyczna polityka pieniężna w gospodarkach rozwiniętych może pogorszyć warunki finansowania rynków wschodzących i nasilić zmienność przepływów kapitału, zwłaszcza do najbardziej wrażliwych gospodarek w Europie, Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. Nawet przy braku zacieśnienia monetarnego 10-letnie rentowności w USA gwałtownie wzrosły w pierwszym kwartale 2021 r., Wywierając presję na kursy walutowe na rynkach wschodzących, które mogą wymagać przyspieszenia zaostrzenia polityki pieniężnej.

Wzrosła również presja finansowa, ponieważ rządy starają się zapewnić awaryjne wsparcie gospodarcze bez podważania zaufania inwestorów. Recesja spowodowana epidemią doprowadziła do wzrostu deficytów i poziomów zadłużenia w wielu gospodarkach, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach oraz w Komisji Gospodarczej ds. Afryki, z których wiele już wcześniej doświadczyło gwałtownej akumulacji zadłużenia przed 2020 r. Niezrównoważona dynamika zadłużenia może wymusić rządy anulują najważniejsze finanse publiczne przed 2020 r. Aby szersze ożywienie w pełni się utrzymało. Chociaż oczekuje się, że deficyt budżetowy zmniejszy się, w sumie między 2020 a 2021 r., Oczekuje się, że pozostanie on wysoki według historycznych standardów. Zawężenie przestrzeni fiskalnej osłabi zdolność wielu rządów do zapewniania bardziej okresowego wsparcia, chociaż Chile i Peru są godnymi uwagi wyjątkami w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów, który ma dodatkowe możliwości dalszego pobudzenia aktywności gospodarczej. W regionie Europy i Azji Środkowej, podczas gdy przestrzeń fiskalna w wielu krajach, w tym na Bałkanach Zachodnich i na Ukrainie, kurczy się, Instrument Odnowy i Odporności Unii Europejskiej zapewni duże dotacje Rumunii, Bułgarii i Polsce. Gospodarki surowcowe w Azji Środkowej mogą nadal zapewniać bodziec finansowany wysokimi cenami surowców. Jeśli ścieżki długu publicznego staną się niezrównoważone, niektóre kraje mogą uciekać się do represji fiskalnych, aby zapobiec wyższym kosztom zadłużenia, przyspieszyć inflację i osłabić swoje waluty.

Niedawnym czynnikiem przyczyniającym się do nieproporcjonalnego globalnego ożywienia jest względna wrażliwość sektora prywatnego w każdym kraju. Zadłużenie przedsiębiorstw na rynkach wschodzących i gospodarkach rozwijających się (EMDE) było już na historycznie wysokim poziomie przed wybuchem Covid-19: dzięki łatwemu dostępowi do międzynarodowych rynków kredytowych zobowiązania denominowane w walutach obcych nagromadzone w ciągu ostatniej dekady doprowadziły do ​​niedopasowania walutowego między zyskami i obsługa zadłużenia, która wzrosła Od narażenia przedsiębiorstw na szoki kursowe i rosnącą globalną awersję do ryzyka. Do końca 2019 roku zadłużenie przedsiębiorstw na Ukrainie, w Polsce, Słowacji i Słowenii było bliskie 50 proc. Rocznego PKB, podczas gdy w Bułgarii, Rosji i Turcji ponad 70 proc. Poziomy zadłużenia przedsiębiorstw są stosunkowo niskie w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów, z wyjątkiem Chile, gdzie zadłużenie przedsiębiorstw przekracza 100 procent PKB. Słabości firm na rynkach wschodzących i w krajach rozwijających się gwałtownie wzrosły podczas pandemii, szczególnie wśród firm z wysokim wcześniejszym obciążeniem zadłużeniem oraz tych działających w sektorach, które były szczególnie wrażliwe na skutki gospodarcze COVID-19. W następstwie pandemii decydenci na wielu rynkach wschodzących i krajach rozwijających się skupili się na zapobieganiu przedwczesnemu bankructwu firm, wprowadzając bezprecedensowe zastrzyki płynności i podejmując środki skrajne, aby umożliwić bankom udzielanie kredytów dla sektora realnego. Jednak tolerancja rządu zatarła granicę między niepłynnymi a niewypłacalnymi przedsiębiorstwami (tj. „Spółkami przykrywkowymi”), a wskaźniki złych kredytów nie odzwierciedlają w pełni pogorszenia się jakości aktywów w sektorze finansowym. Wyższe premie za ryzyko korporacyjne wskazują na wyższe ryzyko niewypłacalności, a przedsiębiorstwa o wysokim zadłużeniu mogą ograniczyć inwestycje w przyszłości i wolniej rosnąć w perspektywie średnioterminowej. Różnica w ścieżkach naprawy będzie odzwierciedlać względną zdolność krajowych decydentów do ułatwienia płynnego regulowania zadłużenia i zapewnienia skutecznego działania mechanizmów restrukturyzacji zadłużenia i ram wypłacalności. Warunki te są szczególnie krytyczne na rynkach wschodzących iw krajach rozwijających się, gdzie ramy upadłościowe są generalnie słabsze i gdzie nieskuteczna restrukturyzacja długów często prowadzi do nadmiernego zniszczenia kapitału, nawet w normalnych okolicznościach.

Rezerwuj w Grupie Banku Światowego. Ten artykuł pochodzi z blogów Banku Światowego. (www.blogs.worldbank.org)