Nowe badania pokazują, że starożytna grecka zbroja była skuteczniejsza w bitwie, niż wcześniej sądzono

Niedawne badania podważają tradycyjny pogląd, że 3500-letnia zbroja mykeńska była używana wyłącznie do celów ceremonialnych, co sugeruje, że służyła także w bitwie. Wniosek ten wypływa z badania, w którym greccy ochotnicy wojskowi nosili replikę zbroi Dendra podczas symulacji bitew. Odkrycia, które pokazują elastyczność i elastyczność pancerza w warunkach bojowych, dostarczają nowego wglądu w działania wojenne późnej epoki brązu i ich implikacje dla przemian historycznych i społecznych, które prawdopodobnie wpłynęły na przejście od epoki brązu do epoki żelaza. Źródło: Andreas Flores i Marija Marković

Niedawne badania sugerują, że licząca 3500 lat tarcza mykeńska, niegdyś uważana za ceremonialną, przydała się również podczas bitwy, zmieniając nasze rozumienie działań wojennych późnej epoki brązu i ich wpływu na przemiany historyczne.

Nowe badania sugerują, że tarcza mykeńska sprzed 3500 lat, wcześniej uważana za ceremonialną, mogła w rzeczywistości zostać użyta w bitwie.

Naukowcy współpracowali z grupą greckich ochotników wojskowych, którzy nosili replikę zbroi Dendry podczas dłuższych symulacji rygoru bitwy.

Jeden z najwspanialszych i najbardziej kompletnych przykładów pełnej zbroi z okresu mykeńskiego. Tarcza z brązu została odkryta w grobowcu w greckiej wiosce Dendera przez greckich i szwedzkich archeologów w latach sześćdziesiątych XX wieku. Jednak od czasu jej odkrycia pozostaje pytanie, czy tarcza była przeznaczona do celów czysto ceremonialnych, czy też do użytku bojowego.

To pytanie ogranicza wiedzę historyków i naukowców na temat starożytnych działań wojennych i ich konsekwencji, które sprzyjały przemianom społecznym w świecie prehistorycznym.

Mężczyzna w repliki zbroi uderza włócznią/laską w tarczę. Źródło: Andreas Flores i Marija Marković

Ale teraz pojawiły się nowe badania przeprowadzone przez międzynarodowy zespół badaczy i opublikowane w Jeden plusStwierdzono, że zbroja nadawała się do aktywnych działań wojennych, co dostarczyło nowego wglądu w działania wojenne w późnej epoce brązu.

Zespół badawczy przeprowadził eksperymenty na ludziach, korzystając z metalowej repliki tarczy, która została stworzona w latach 80. XX wieku przez pracowników i studentów dawnego Bournville College of Arts w Birmingham w Wielkiej Brytanii na zaproszenie nieżyjącej już Diany Wardle. Grupa greckich żołnierzy sił specjalnych ubranych w repliki zbroi przeprowadziła 11-godzinną symulację protokołów bojowych późnej epoki brązu w oparciu o szczegóły z Księgi Homera. Iliada.

Ocena i wyniki fizjologiczne

Profesor Andreas Floris z Uniwersytetu w Tesalii, który kierował badaniami, powiedział: „Zbroja noszona przez naszych ochotników miała te same wymiary i wagę podobną do oryginalnej zbroi z epoki brązu. Monitorowaliśmy także spożycie kalorii na podstawie wzoru Homera dieta” (ok. 4443 kcal) zaczerpnięta z odpowiednich opisów znajdujących się w Iliadawydatki kaloryczne oprócz stresu, na jaki narażone są ciała ochotników podczas typowych greckich letnich temperatur wynoszących 30–36 stopni. Celsjusz. Kiedy rozpoczął się 11-godzinny protokół walki, zmierzyliśmy tętno, zużycie tlenu, temperaturę rdzenia, utratę płynów i funkcję mięśni.

„Odkryliśmy, że zbroja zapewniała pełną elastyczność ruchu i nie wywierała nadmiernego fizjologicznego nacisku na ciało. Oznacza to, że pomimo wcześniejszych opinii, które klasyfikowały ją jako strój jedynie ceremonialny, mogła ona być noszona przez długie okresy czasu przez odpowiednie osoby. w bitwie. Sześćdziesiąt lat później. Rok od odkrycia zbroi Dendry, rozumiemy teraz, że pomimo jej nieporęcznego wyglądu na pierwszy rzut oka, była ona nie tylko wystarczająco elastyczna, aby umożliwić każdy ruch pieszego wojownika, ale także wystarczająco elastyczna. aby chronić noszącego przed większością ciosów.

Odkrycia dodają bardzo potrzebne szczegóły do ​​współczesnych zapisów historycznych dotyczących zbroi znalezionych w Grecji i Egipcie – zapisów, takich jak liczne szkice zbroi znalezione na tablicach linearnych B (pismo sylabiczne używane do zapisu greki mykeńskiej) znalezionych w Knossos na Krecie, a także ilustracje przedstawiające wojowników mykeńskich na papirusie egipskim.

Naukowcy uważają, że wyniki tych eksperymentów pokazują, że Mykeńczycy mieli tak silny wpływ we wschodniej części Morza Śródziemnego, częściowo ze względu na technologię pancerzy.

Dr Ken Wardle jest starszym wykładowcą klasyki, historii starożytnej i archeologii na Uniwersytecie Harvarda Uniwersytet w Birmingham Osoby biorące udział w badaniu wyjaśniły: „Hetyckie zapisy dotyczące interakcji militarnych z Ahiawą, inną nazwą Mykeńczyków, pokazują, że w drugiej połowie drugiego tysiąclecia p.n.e. byli oni znacząco obecni w zachodniej Azji Mniejszej. Biorąc pod uwagę, że królestwo hetyckie kontrolowało większość Anatolii, a czasami także północną część Syrii i Mezopotamii, musimy zrozumieć, że tylko znacząca siła militarna mogła się mu przeciwstawić lub wzbudzić taki szacunek, jaki odnotowano w archiwach hetyckich.

Opisy zbroi z brązu stosowanych w Iliada Uważano, że są to interpolacje lub późniejsza licencja poetycka, ale badania te sugerują coś innego. Spojrzenie na tarczę w świetle tych zapisów historycznych i świadomość, że mogła zostać użyta w bitwie, pomaga rzucić bardzo potrzebne światło na jeden z najważniejszych punktów zwrotnych w historii: upadek cywilizacji epoki brązu we wschodniej części Morza Śródziemnego pod koniec wieku dwudziestego. Drugie tysiąclecie p.n.e. Czas zniszczenia i zamieszania wyznaczający początek epoki żelaza.

Odniesienie: „Analiza prehistorycznej greckiej walki w pełnej zbroi w oparciu o zasady fizjologiczne: seria badań z wykorzystaniem obiektywnej analizy, eksperymentów na ludziach i symulacji numerycznych” autorstwa Andreasa D. Floresa i Stavrosa B. Petimzasa i Panagiotisa I. Acemoglu i João B. Valle, Thiago S. Burmistrz, Giannis Giakas, Athanasius Z. Gamurtas, Yannis Kotidakis, Ken Wardle i Diana Wardle, 22 maja 2024 r., Jeden plus.
doi: 10.1371/journal.pone.0301494