Nowe zdjęcia z sondy Juno sugerują, że lodowa skorupa Europy „unosi się swobodnie” po ukrytym oceanie Księżyca

29 września 2022 roku należąca do NASA sonda kosmiczna Juno przeleciała najbliżej Europy, zbliżając się na odległość 355 kilometrów od zamarzniętej powierzchni księżyca Jowisza. Zbliżone zdjęcie Europy ujawniło oszałamiające szczegóły chaotycznego terenu Księżyca, co sugeruje, że jego lodowa skorupa nie znajduje się tam, gdzie była kiedyś. Zdjęcia pokazały także nowo odkrytą cechę nazwaną „dziobakiem” ze względu na jej dziwny kształt.

Wyniki uzyskane dzięki obrazom JunoCam opublikowano niedawno w czasopiśmie Dziennik nauk planetarnychChoć wyniki uzyskane na podstawie zdjęć statku kosmicznego w wysokiej rozdzielczości, wykonanych przez Stellar Reference Unit (SRU), opublikowano w czasopiśmie Planety JGR.

Uważa się, że pod lodową skorupą Europy znajduje się słony ocean, który zawiera dwa razy więcej wody niż wszystkie oceany Ziemi razem wzięte, według NASA. Nierówny teren Księżyca charakteryzuje się złożoną siecią grzbietów i ciemnych plam, co sugeruje, że pióropusze pary wodnej mogą unosić się w przestrzeń kosmiczną.

Czarno-białe zdjęcie powierzchni Europy zostało wykonane przez sondę SRU Juno podczas bliskiego przelotu i ukazuje obszar poprzecinany siecią drobnych rowków i podwójnych grzbietów, czyli parami długich równoległych linii, wskazujących na wzniesienia lód. . Małe białe kropki widoczne na zdjęciu to wysokoenergetyczne, penetrujące cząstki powstałe w wyniku intensywnego promieniowania środowiska wokół Księżyca. Tymczasem ciemne plamy mogą być związane z bulgotaniem płynu spod lodu (znanym również jako aktywność pióropusza kriowulkanicznego).

W prawym dolnym rogu zdjęcia znajduje się dziobak o średnicy 67 kilometrów. Charakteryzuje się wydatnymi grzbietami i ciemnoczerwono-brązowym materiałem z grudkowatą matrycą wypełnioną blokami lodu o średnicy od 1 do 7 km.

Wokół krawędzi dziobaka formacje wzgórz zapadają się w oczywistą cechę. Formacje te potwierdzają teorię, że lodowa skorupa Księżyca może ustąpić w obszarach, w których pod powierzchnią znajdują się kieszenie słonej wody z podpowierzchniowego oceanu Ziemi. „Te cechy wskazują na obecną aktywność powierzchniową i obecność podpowierzchniowej wody w stanie ciekłym na Europie” – stwierdziła w artykule Heidi Becker, główna badaczka SRU w Jet Propulsion Laboratory NASA. oświadczenie.

Zdjęcia wykonane przez kamerę światła widzialnego znajdującą się na pokładzie statku kosmicznego Juno, JunoCam, pokazują z niezwykłą szczegółowością pęknięcia, grzbiety i pasma przecinające powierzchnię Księżyca. Zdaniem astronomów te cechy powierzchni Europy wymazały teren sprzed ponad 90 milionów lat NASA.

Te cechy powierzchni potwierdzają teorię, że zewnętrzna lodowa skorupa Europy porusza się swobodnie i unosi się na wodzie. Teoria „prawdziwej wędrówki polarnej”, jak wiadomo, głosi, że skorupa lodowa na północnym i południowym biegunie Europy nie jest już tam, gdzie była kiedyś.

„Prawdziwa wędrówka polarna miałaby miejsce, gdyby lodowa skorupa Europy oddzieliła się od jej skalistego wnętrza, powodując wysoki poziom naprężeń w skorupie, prowadzący do przewidywalnych układów pęknięć” – powiedziała Candy Hansen, badaczka współpracująca z Juno, która kieruje planowaniem JunoCam w Planetary Science Institute. W oświadczeniu z Tucson w Arizonie. „Po raz pierwszy na półkuli południowej zmapowano te wzorce uskoków, co sugeruje, że wpływ prawdziwej wędrówki polarnej na geologię powierzchni Europy jest bardziej rozległy, niż wcześniej stwierdzono”.

Obrazy z JunoCam skłoniły do ​​ponownej oceny charakterystycznego obiektu na powierzchni Europy. Hansen zauważył, że Gwern, początkowo uważany za krater uderzeniowy o szerokości 21 km, w rzeczywistości przecinał grzbiety, tworząc owalny cień.

Misja NASA Juno została wystrzelona w 2011 roku w celu zbadania Jowisza i jego różnych księżyców. Europa jest przedmiotem szczególnego zainteresowania naukowców, ponieważ chcą się dowiedzieć, czy na lodowatym Księżycu rozwinęło się życie. Dlatego Księżyc otrzymuje więcej statków kosmicznych, które badają jego dziwne cechy. Oczekuje się, że misja NASA Europa Clipper dotrze do Jowisza w 2030 roku i bada pole magnetyczne Europy, aby potwierdzić istnienie oceanu pod jej lodową skorupą. Misja ESA JUICE udaje się do układu Jowisza, aby zbadać gazowego olbrzyma i jego trzy księżyce oceaniczne.