Obserwacja ptaków w przeszłość: „Jaka byłaby Nowa Zelandia przed ssakami” | Święta Nowej Zelandii

TOn jest lasem, który robi rakietę. Zatrzymuję się, by posłuchać obok 400-letniego drzewa Remo z moim przewodnikiem w Ekosanktuarium Orokonui, Taylorem Daviesem-Colleyem. Flet, dzwonki i gwizdki korimako/bellbird są najgłośniejsze, po których następują szybkie płomienie, które przeskakują między trzaskami, grzechotami i gwizdami, które brzmią bardziej jak wysiłek eksperymentalnego kompozytora niż ptaka w dżungli.

„Czy słyszałeś to?” – mówi Davis Cooley. – Co mogę usłyszeć? Odpowiadam. Słyszę wiele rzeczy, ale nic nie potrafię nazwać. Po dwóch tygodniach zadomowienia się w Aotearoa Nowa Zelandia, ta kraina nagle stała się bardzo dziwna.

Ucho mojego przewodnika dostroiło się do częstotliwości ptaków dzięki czterem latom wędrówki po 307-hektarowym (758-akrowym) eko-schronisku i usłyszał „olej olejowy” najmniejszego ptaka Aotearoa, starożytnego tippunamo / bezogonowego strzyżyka to rozmiar z piłki golfowej. „Widzisz ten chwiejący się liść?” On mówi. „Tam to było. Uderzył w ten papier!”

Brzęczący dźwięk nade mną sprawia, że ​​czuję się pod pachami. „co to było?” Mówię. Powiedz „tu”. „Płetwy są hałaśliwe, ale powinieneś usłyszeć gołębia leśnego. Mamy stado około 20 osób, które po prostu robią bałagan. Poruszają się w grupie, a kiedy są przestraszone, ty też jesteś oszołomiony, to zabawne”.

Orokonui znajduje się 25 minut jazdy od Ōtepoti Dunedin. Nie zobaczysz tu kursujących autobusów wycieczkowych, ale zobaczysz pary, urocze rodziny i mnóstwo samotnych ptaków – definiowanych mniej przez ich szybko osiągające duety, niż przez ich poczucie celu i pobłażliwość. Dziewięć szlaków turystycznych wije się przez lokalne lasy, mosty nad potokami i trawiaste łąki. Opłata za wstęp (dorośli 20 NZD; dzieci 10 NZD) prowadzi prace konserwatorskie w rezerwacie, pod opieką kulturalną od Mana whenua, Kati Huirapa Runaka ki Puketeraki, z Kaitiaki (opieką) na tej ziemi.

„Jedną z rzeczy, które staramy się osiągnąć, są tylko ptaki WszędzieTak jak Nowa Zelandia byłaby przed ssakami” – mówi Davis Cooley.

Czy wszyscy pamiętają, kiedy po raz pierwszy dowiedzieli się, że Aotearoa nie ma rodzimego ssaka lądowego? Ja robię. Miałem dwadzieścia kilka lat i byłem w samej Aotearoa, zanim się dowiedziałem. Jedynie nietoperze i ssaki oceaniczne poprzedzają historię ludzkości. Maorysi kupili szczura polinezyjskiego, a Europejczycy dostarczyli gronostaje, oposy, króliki, myszy i wiele innych, nie wspominając o masowym oczyszczaniu ziemi.

Inwazyjne zwierzęta i rośliny nadal niszczą unikalne ekosystemy Aotearoa, w których ptaki „promieniowały, aby wypełnić ekologiczne nisze, które ssaki zaczęły zajmować gdzie indziej”, Geograf Nowej Zelandii pisze.

Ale nawet ptaki nie latają bezpiecznie w Orokonui, dzięki drapieżnemu płotowi o długości dziewięciu kilometrów wokół stromej dżungli. Każde pęknięcie w sieci jest odblokowywane i naprawiane za pomocą specjalnego narzędzia. Zakrzywiona osłona ogrodzenia zapobiega wspinaniu się zwierząt na górę i rozciąga się pod ziemię, aby zapobiec norom. Orokonui jest paranoikiem, co jest zrozumiałe. Podczas „wtargnięcia” w 2015 r. sprowadzono grupę psów poszukiwawczych, aby zlokalizować gronostaj zabójcę, co zrobili. Ale nie wcześniej niż gronostaje wymordują mieszkańców tīeke/saddleback. Davis Cooley mówi, że od tamtego czasu nie było czegoś takiego jak „ten czarny rok”.

Orokonui to największy rezerwat na Wyspie Południowej. Na Wyspie Północnej leży Zealandia i Wellington. Wyspy przybrzeżne tego kraju służą jako rezerwaty dzikiej przyrody od lat 90. XIX wieku, kiedy ekolodzy rozpoznali intrygującą, dużą, nielotną papugę przypominającą roślinę, kākāpō (słynącą z garbów). Głównym fotografem jest BBC), oscylował w stanie wyginięcia. W 1894 roku setki kakapi i kiwi przewieziono na wyspę Resolution, gdzie karawany w końcu popłynęły, by polować na ptaki. Wiele się nauczono, a dziś Departament Ochrony (DOC) zarządza ponad 50 wyspami Rezerwaty przyrody.

Celem jest być coraz większym, z 180 000 hektarów Rakiury / Stewart Island Zapowiedziany w lipcu przyszłego roku w kolejce. „Będzie to największa wyspa na świecie, która jest teraz wolna od drapieżników”, mówi Davis Cooley, która jest trzecią co do wielkości wyspą w Aotearoa. Jednak dla wszystkich obecnych rezerwatów wyspy” Zapisz sukcesyNie zdobywają serc i umysłów, ponieważ zezwalają na ich odwiedzanie.

Stąd cel sanktuariów na kontynencie, takich jak Orokunui – zwalczanie najbardziej niszczycielskiego szkodnika ze wszystkich: ludzi.

W Szkółce Kiwi w Orokonui krytycznie zagrożone pisklęta kiwi Haast tokoeka są hodowane, aby ważyć jeden kilogram, zanim zostaną wypuszczone. Na wolności kiwi przeżywają tylko 5%, ale jeden kilogram jest przeciwwagą. „To znacznie zwiększa ich szanse na przeżycie, ponieważ dorosłe kiwi mają niesamowicie silne nogi, więc walczą z drapieżnikami”.

Znajdują się tu również rzadkie gady, w tym era dinozaurów tuatara. Brutalnym zrządzeniem losu kiwi zjadł pierwsze jaja hatterii złożone w sanktuarium; Ponury dzień w Orokonui, ponieważ hatterie rozmnażają się tylko co pięć lat. „Mieliśmy jeden zagrożony gatunek zjadł inny” – mówi Davis Cooley. „To związek, który prawdopodobnie istniał przed ludźmi i od tego czasu nie istnieje”. Więc zrobiłem. Następne gniazdo hatterii było znacznie lepiej chronione, a niektóre jaja wykluły się w 2019 roku. „Prawdopodobnie były to pierwsze hatterie, które z powodzeniem wykluły się na głównej Wyspie Południowej od czterech do 600 lat” – mówi Davis Cole.

Para przytulająca się do stawu. Ich upierzenie lśni w porannym słońcu w kolorze kobaltowym, turkusowym i oliwkowym. „Gatunek Łazarza” został uznany za wymarły w 1898 roku, dopóki lekarz o nazwisku Jeffrey Orbel nie twierdził, że usłyszał ich wezwanie, gdy pewnego dnia deptał na zewnątrz. W 1948 roku Orbell ponownie wyruszył na poszukiwanie jej na odległej górze Murchison w Fiordland. „Ludzie prawdopodobnie myśleli, że zwariował” – mówi Davis Cooley. „Ale on je znalazł i od tego czasu obchodzimy się z nimi ostrożnie”.

Tymczasem kakapi mieszka tylko za granicą. Kākāpō są tak kochane i głupie, że dwukrotnie wygrały konkurs na Ptaka Roku Nowej Zelandii, Doprowadziło to do jego wykluczenia z pola w tym rokuaby zachęcić temat konkursu „Ptaki Niższe” – mniej znane ptaki Aotearoa.

Zobaczysz krewnego kakapi, persimmon. Oczywiście, że tak. Natknąłem się na stado tych odważnych i towarzyskich ptaków w przypływie aktywności: paplają, stukają i przedzierają się przez gałęzie cierpliwego drzewa.

Większe i mniejsze persymony są różne, mówi mój przewodnik. Obaj są wybredni co do tego, gdzie będą gniazdować, ale mniejsze kaka użyją fałszywych otworów gniazdowych wykonanych z drewna lub rury PCV. „Stare persymony używają tylko dziupli, są bardzo uparte” – mówi Davis Cooley. I to nie byle jaką jamę. Wolą wielowiekowe drzewa „z dużymi dziurami”, mówi. „To to samo, z czym zmagają się australijskie papugi; ścinamy duże drzewa dziurami, których potrzebowały”.

Co prowadzi nas do projektu Halo Orokonui. Podczas gdy kiwi i tacahoe nie latają, inne latają, do 10 kilometrów w każdą stronę. Za każdym razem to ryzyko. „Persimmons jedzą rzeczy, których nie powinny jeść, idą do miejsc, do których nie powinny” – mówi. „Zmusiliśmy ich do jedzenia trucizny oposów, utonięcia w otwartych zbiornikach wodnych, jedzenia kocich odchodów i zarażenia się toksoplazmozą”.

Orokonui chce, aby sanktuarium ekologiczne rozprzestrzeniło się na zewnątrz. „Chcemy, aby społeczność pomyślała o dzieleniu przestrzeni z tymi ptakami i o tym, jak uczynić ich własność mniej ryzykowną” – mówi. „To znaczy, to jest trudne. To tak, jakby mówić ludziom: „Musisz chronić dziecko całej swojej własności”. Ale nie chcemy, aby ta rzadka przyroda właśnie tutaj.

• Ekosanktuarium OrokonuiCentrum turystyczne i kawiarnia znajdują się nad Zatoką Blueskin, 25 minut jazdy od Dunedin przez urocze nadmorskie miasteczko Port Chalmers. szept do ptaków Jest to pojazd elektryczny neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla, który zabierze gości z dowolnego metra Dunedin do Orconwy iz powrotem. Lotnisko Dunedin jest bramą do regionów Otago i Southland na Wyspie Południowej Nowej Zelandii.

Ten artykuł został zmodyfikowany 31 października 2022 r. Ekosanktuarium Orokonui nie znajduje się na półwyspie Otago, jak wspomniano we wcześniejszej wersji, ale znajduje się na północny wschód od Dunedin.