Odejście: terapia ruchowa na łzy łąkotki na równi z zabiegiem chirurgicznym

Fizjoterapia oparta na ćwiczeniach pozostaje gorsza od artroskopowej częściowej resekcji łąkotki z powodu zwyrodnieniowego rozdarcia łąkotki, zgodnie z długoterminowymi danymi z badania ESCAPE, wskazującymi, że fizykoterapia jest leczeniem z wyboru zamiast leczenia chirurgicznego.

Po 5 latach funkcja kolana zgłaszana przez pacjentów po 16 sesjach fizjoterapii była niższa niż obserwowana po zabiegu chirurgicznym, z różnicą międzygrupową wynoszącą 3,5 na 100 punktów na podstawie Międzynarodowego Komitetu Dokumentacji Knee International Knee Model (95% CI 0,7 –0,7) 6.3, s<0,001 dla non-inferiority) w analizie zamiaru leczenia, według kinezjologa Julii Nordwin, mgr z OLVG Amsterdam, Holandia i współpracowników.

W grupach chirurgii i terapii ruchowej, odpowiednio, średnia poprawa w stosunku do wartości wyjściowej wyniosła 29,6 i 25,1 punktu po 5 latach. Zespół Nordwina poinformował, że progresja choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, oceniana za pomocą radiografii, była podobnie niska w obu grupach. Sieć JAMA jest otwarta.

W ten sposób główne wyniki uzyskane z pierwszych dwóch lat programu ESCAPE są zachowane na dłuższą metę. Naukowcy zasugerowali, że te odkrycia mogą stanowić podstawę przyszłych wytycznych dotyczących leczenia pacjentów ze zwyrodnieniowymi łzami łąkotki.

W badaniu wystąpił 32% odsetek osób, które opóźniły operację po początkowej fizjoterapii – głównie w ciągu pierwszego roku. Nordwin i współpracownicy przyznali, że „te liczby pokazują, że nie wszyscy pacjenci doświadczają zadowalających wyników po fizjoterapii”.

Jednak w analizowanej analizie fizjoterapia nie była gorsza od laparoskopowej częściowej menopauzy pod względem wyników 5-letnich.

Według chirurgów ortopedów Briana Hallstroma, MD i Ramseya Merimiko, obu z University of Michigan w Ann Arbor, „operacja została opisana jako ostateczne placebo”.

„Chociaż przeprowadzono kilka randomizowanych badań klinicznych wykazujących nieskuteczność artroskopii stawu kolanowego w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego lub częściowego oczyszczenia łąkotki, wciąż badamy te metody leczenia i możemy szukać innego wyniku” – napisał duet w raporcie. towarzyszące otwarcie.

Hallstrom i Marimko podkreślili również, że operacja kolana „nie jest łagodna”, ponieważ jest ona kosztowna i wiąże się z przyspieszonym postępem choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

W rzeczywistości jedno badanie z 2014 r. wykazało, że operacja kolana Wiązało się to ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, która często rozwija się w ciągu jednego roku od operacji naprawy uszkodzenia łąkotki.

Randomizowane badanie ESCAPE zebrało dane z dziewięciu oddziałów ortopedycznych w szpitalach w Holandii w latach 2013-2020.

Uprawnionymi uczestnikami były osoby ze zwyrodnieniowymi łzami łąkotki. Wykluczono osoby z zamkniętym kolanem, urazami wymagającymi ostrej operacji, współistniejącymi urazami kolana, ciężką chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego lub BMI 35 lub wyższym.

Spośród początkowych 321 uczestników w wieku od 45 do 70 lat (mediana wieku 58 lat, 50,2% kobiet), 278 przeszło 5-letnią obserwację, z medianą okresu obserwacji 61,8 miesiąca.

Grupy fizjoterapeutyczne i chirurgiczne mają podobne podstawowe cechy.

Zespół Nordwina ostrzegł, że ESCAPE nie odnotował powodów, dla których badani nie uczestniczyli w uzupełniających kwestionariuszach lub zdjęciach radiologicznych, a utrata obserwacji może być związana z błędem selekcji. Nie zgłoszono również żadnych dodatkowych niechirurgicznych metod leczenia bólu kolana.

Jednak wyniki badań są zgodne z literaturą dotyczącą chirurgii stawu kolanowego, co sugerują Hallström i Marimko.

„Kilka badań, w tym kilka operacji placebo jako kontroli, wielokrotnie wykazało w ciągu ostatnich dwóch dekad, że operacja nie jest lepsza niż fizjoterapia, jednak operacja i jej stosowanie pozostają problematyczne” – napisali. Obecne badanie pokazuje „ponownie, że artroskopia nie jest lepsza niż niechirurgiczne leczenie pęknięcia łąkotki”.