Odkrycie gwiazdy potrójnej może zrewolucjonizować zrozumienie ewolucji gwiazd

To odkrycie Podważa to wcześniejsze założenia dotyczące masywnych gwiazd Be, sugerując, że mogą one istnieć w układach potrójnych, a nie tylko w gwiazdach podwójnych.

Przeprowadził badania Napisany przez doktoranta Jonathana Dodda i profesora René Odemeyera ze Szkoły Fizyki i Astronomii otwiera ekscytujące perspektywy dalszych poszukiwań i badań w astrofizyce. Pokazuje dynamiczną naturę badań naukowych, w których kwestionowane są od dawna utrzymywane przekonania i pojawiają się nowe możliwości, przyczyniając się do naszego ewoluującego zrozumienia rozległego i złożonego wszechświata.

Zrozumienie „Bądź gwiazdą”

To odkrycie może na nowo zdefiniować nasze rozumienie podzbioru gwiazd B znanych jako gwiazdy Be. Gwiazdy te, będące kluczowym „polem testowym” dla udoskonalenia teorii ewolucji gwiazd, otaczają je wyraźny dysk gazowy, podobny do pierścieni Saturna w naszym Układzie Słonecznym.

Choć zostały zidentyfikowane przez słynnego włoskiego astronoma Angelo Cecchiego w 1866 roku, mechanizm powstawania gwiazd Be i otaczających je dysków do dziś pozostaje tajemnicą.

Trudne założenia

Astronomowie postawili hipotezę, że szybka rotacja gwiazd Be prowadzi do powstawania tych dysków i że rotacja ta jest prawdopodobnie wynikiem interakcji w układach podwójnych gwiazd. Jednak nowe badania podważają ten konsensus, sugerując, że masywne gwiazdy Be mogą istnieć w układach potrójnych, a nie tylko w układach podwójnych.

To odkrycie zapewnia nowy wgląd w pochodzenie gwiazd Be. Ma to szersze implikacje dla lepszego zrozumienia ewolucji gwiazd, ponieważ wykorzystuje te tajemnicze obiekty jako cenne poligon doświadczalny dla najnowocześniejszych teorii astrofizycznych.

„Najlepszym punktem odniesienia jest to, że jeśli oglądałeś Gwiezdne Wojny, istnieją planety, które mają dwa słońca” – powiedział Dodd, autor artykułu.

„Najlepszym punktem odniesienia jest to, że jeśli oglądałeś Gwiezdne Wojny, istnieją planety, które mają dwa słońca”.

Analiza satelitów Gaia

Dzięki dokładnej analizie danych z satelity Gaia Europejskiej Agencji Kosmicznej naukowcy zidentyfikowali przekonujące dowody na to, że te masywne gwiazdy Be istnieją w układach potrójnych gwiazd.

Oznacza to odejście od panującego wcześniej poglądu, że gwiazdy te występują przeważnie w układach podwójnych zawierających tylko dwa oddziałujące ze sobą obiekty. Ujawnienie układu trójskładnikowego wprowadza nowy wymiar do naszego zrozumienia tych bytów niebieskich, podkreślając złożoną dynamikę w tych układach trójskładnikowych, a nie prostsze, pierwotnie zakładane konfiguracje binarne.

Dodd dodał: „Obserwowaliśmy sposób, w jaki gwiazdy poruszają się po nocnym niebie, w dłuższych okresach, takich jak 10 lat, i krótszych, około sześciu miesięcy.

„Zastosowaliśmy to do dwóch grup gwiazd, którym się przyglądamy – gwiazd B i gwiazd Be – i co mylące, odkryliśmy, że początkowo gwiazdy Be wydają się mieć mniejszą liczbę towarzyszy niż gwiazdy Be. Gwiazdy B”.

Jednak główny badacz, profesor Odemeyer, powiedział: „Fakt, że ich nie widzimy, może wynikać z tego, że są teraz zbyt słabe, aby je wykryć”.

Niewidzialni towarzysze

Naukowcy zwrócili uwagę na odrębny zbiór danych, badając gwiazdy towarzyszące z większych odległości. Ich odkrycia ujawniły podobieństwo częstotliwości gwiazd towarzyszących powiązanych z gwiazdami B i Be w tych bardziej rozległych odstępach czasu.

Na podstawie tej obserwacji naukowcy doszli do wniosku, że w wielu przypadkach przyczyną wydaje się trzecia gwiazda. Obecność trzeciej gwiazdy wpływa na bliskość gwiazdy towarzyszącej do gwiazdy Be, zbliżając je na tyle blisko, aby przenieść masę między nimi.

Uważa się, że ten proces przenoszenia masy odgrywa kluczową rolę w tworzeniu charakterystycznych cech dysków gwiazd Be. Identyfikacja tej potrójnej interakcji gwiazd rzuca nowe światło na mechanizmy kształtujące właściwości gwiazd Be, podważając wcześniejsze założenia i pogłębiając naszą wiedzę na temat ich złożonych procesów ewolucyjnych.

Szersze implikacje astrofizyczne

To nowo odkryte spostrzeżenie może wyjaśniać, dlaczego ci towarzysze byli tak wyraźnie nieobecni. Przypuszcza się, że ci towarzysze mogli zmniejszyć swój rozmiar i jasność, co utrudnia ich wykrycie po znaczącym przeniesieniu masy do „wampirycznej” gwiazdy Be.

Konsekwencje tego odkrycia wykraczają daleko poza gwiazdy, potencjalnie zmieniając nasze rozumienie zjawisk astronomicznych. Jego wpływ może rozszerzyć się na nasze zrozumienie czarnych dziur, gwiazd neutronowych i źródeł fal grawitacyjnych, co stanowi zmianę paradygmatu w sposobie interpretacji i badania tych kosmicznych bytów.

Skutki tego odkrycia mogą potencjalnie sięgnąć daleko i szeroko, powodując ponowną ocenę obecnych teorii astronomicznych i otwierając nowe horyzonty dla eksploracji i odkryć w szerszej dziedzinie astrofizyki.